H διπλωματία είναι σαν τον πόλεμο, δεν ανέχεται τον εφησυχασμό. Οταν ο εχθρός γρηγορεί και εσύ απρακτείς, σου αρπάζει την πρωτοβουλία των κινήσεων και ύστερα τρέχεις ασθμαίνοντας με τον πυροσβεστήρα. Ο αγγλοαμερικανικός παράγων υιοθέτησε ακαριαία το πρόσφατο τουρκικό «σχέδιο». Από δίπλα έτοιμος ο εξαρτηματικός Αναν και… ετοιμόρροπος ο ευρωπαίος επίτροπος.
Για πολλοστή φορά οι «σύμμαχοί» μας είναι απέναντί μας και οι Βρετανοί «τουρκότεροι» των Τούρκων.
H Αγκυρα είναι αγρίως στριμωγμένη με τις ευρωενταξιακές υποχρεώσεις της. Οι καρδιακοί φίλοι της αδημονούν να την απαλλάξουν με πάσα μεθόδευση. Ενας καλοστημένος, έμπειρος, επικοινωνιακός μηχανισμός που εκμεταλλεύεται το αντίπαλο κενό εμφανίζει την κατοχική δύναμη ως κοπτόμενη δήθεν για τη λύση του Κυπριακού. Βρίσκει δυστυχώς ευήκοα ώτα.
H ελλαδοκυπριακή πλευρά διαθέτει το στρατηγικό πλεονέκτημα του μέλους της EE αλλά η αποτελεσματικότητά του δεν είναι ούτε απέραντη ούτε άτρωτη. H γείτων, βεβαρημένη με το έγκλημα της στρατιωτικής κατοχής ευρωπαϊκού εδάφους (πότε θα το πούμε ωμά;), με μια ενεργό επιθετική και επεκτατική πολιτική κατά μελών της Ενωσης και ένα εσωτερικό καθεστώς βίας, θα έπρεπε να είναι διαρκώς με την πλάτη στον τοίχο. Παρά ταύτα αλωνίζει στα διεθνή κέντρα αποφάσεων σε ρόλο στρατηγικού παίκτη, ή Μεγάλου Ιεροεξεταστή. Αποποινικοποίησε τα εγκλήματά της και κυκλοφορεί με λευκό ποινικό μητρώο.
H αδίστακτη πολιτική της παρηκμασμένης Αλβιώνας απηχεί τα τουρκικά συμφέροντα. Βρίσκει ότι συμπίπτουν με τα δικά της και σίγουρα, όπως προκύπτει από αποδεικτικά της νεότερης Ιστορίας (Τριμερής Λονδίνου, Σεπτεμβριανά, Αττίλας και έκτοτε διαχείριση της κατοχής), εμπνέει και κατευθύνει τις τουρκικές πρωτοβουλίες. Το απευθείας εμπόριο με τα Κατεχόμενα ευτυχώς απερρίφθη από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Τώρα ψάχνονται για την «άρση της οικονομικής απομόνωσης των Τουρκοκυπρίων» (=Ταϊβανοποίηση Κατεχομένων). Μα αυτούς τους απομονώνει η ίδια η Αγκυρα με τον Αττίλα. Και τα δάκρυά της θυμίζουν εκείνα του πατροκτόνου του ανεκδότου που οδύρονταν ζητώντας την επιείκεια του δικαστηρίου επειδή έμεινε… ορφανός!
Τα δέκα σημεία του περιβόητου σχεδίου Γκιουλ είναι «μεταχειρισμένα». H «τετραμερής» θυμίζει την κακόφημη «Τριμερή» του Λονδίνου. Πήγαμε εκεί περιχαρείς… Στα Απομνημονεύματά του, ο επισπεύδων τότε Μακ Μίλαν λοιδορεί τον ενδοτισμό μας, διότι χαιρετίζαμε «με ικανοποίηση την τολμηρή και διορατική πρωτοβουλία του»(!), ενώ εκπλήσσεται διότι ο έλλην ΥΠΕΞ «δέχτηκε τη βρετανική πρόταση χωρίς να θέσει οποιουσδήποτε όρους και επιφυλάξεις»(!). Ετσι, απλά και τραγικά, τότε.
Ευτυχώς τώρα Ελλάδα – Κύπρος απέρριψαν την αγγλοαμερικανοτουρκική συμπαιγνία. Σοφότερο θα ήταν να την προλάβαιναν.
Αθεράπευτη η τουρκολατρεία των ΗΠΑ! «H Τουρκία πρέπει να θεωρείται το καλό παιδί στο θέμα της Κύπρου και να αλλάξουν οι υφιστάμενες παραστάσεις του κόσμου» (Ελίζαμπεθ Τζόουνς-ανταπόκριση Ιγνατίου, «Φιλελεύθερος» Λευκωσίας 23/1).
Αυτοί είναι οι Τούρκοι. Εμείς τι να κάνουμε;
Περιθώρια εφησυχασμού μηδέν. Περιθώρια λάθους μηδέν. Ανάγκη επαναπροσδιορισμού της στρατηγικής μας επιτακτική.
Φτάνει πια το «λύση με βάση το Σχέδιο Αναν». Αυτό είναι το αίτημα των εχθρών για παγίδευση του Ελληνισμού.
* Λύση ευρωπαϊκή με βάση τον ευρωπαϊκό νομικό και πολιτικό πολιτισμό.
* Μεταχείριση από εμάς της Τουρκίας όπως κάθε εντάξιμης χώρας.
* Αδιάκοπη υπόμνηση προς Ευρωπαίους να είναι τίμιοι με τον Οδικό Χάρτη και με τις αρχές τους.
Ετσι, θα ξεπεράσουμε πολιτικές αφέλειες του παρελθόντος και θα εκλογικεύσουμε τις δράσεις μας.
Ο κ. Στέλιος Παπαθεμελής είναι βουλευτής
