H αποκλειστικότητα της Κίνας στο μετάξι δεν έσπασε όταν κάποτε η καλλιέργειά του επεξετάθη στην Περσία. Αλλά όταν, κατά τον Προκόπιο, το 552 μ.X. δύο μοναχοί που έστειλε ο Ιουστινιανός για να διδάξουν στους Πέρσες το Ευαγγέλιο, μετέφεραν τον μεταξόσπορο στην Κωνσταντινούπολη. Κρυφά, στο κοίλον του ραβδιού τους. Κάπου εκεί ανιχνεύεται η «επαφή» Ελλήνων και Κινέζων. Το Βυζάντιο για αιώνες έκτοτε μονοπώλησε το μετάξι στη Δύση.
H επίσκεψη του Πρωθυπουργού και της συνοδείας του επιβαλλόταν.
H Κίνα είναι σήμερα αναδυόμενη υπερδύναμη. Και όσο κι αν σκόπιμα το συγκαλύπτει το δυνάμει αντίπαλον δέος της αμερικανικής αυτοκρατορίας. H ένταξή της στον ΠΟΕ άνοιξε παγκόσμιους ορίζοντες για τα προϊόντα της καλπάζουσας οικονομικής της ανάπτυξης. Οι ρυθμοί και οι αριθμοί είναι όντως εντυπωσιακοί. H ανάπτυξή της είναι τρεις φορές μεγαλύτερη από της Βρετανίας. Χορηγεί δυόμισι φορές περισσότερα πανεπιστημιακά πτυχία από τις ΗΠΑ, αν και ακόμη είναι στα μισά των αμερικανικών. Το ΑΕΠ της αυξάνεται 9,5% ετησίως. Επικεντρώνεται σταθερά στην οικονομία της γνώσης. Ο ΟΟΣΑ βλέπει να εξελίσσεται γρήγορα στη μεγαλύτερη εξαγωγική χώρα του κόσμου. Τα κινεζικά συναλλαγματικά αποθέματα έφθασαν τα 818,9 δισ. δολ. (αύξηση τελευταίου τριμήνου κατά 49,9 δισ. δολ.). Δηλαδή κρατά την τύχη του δολαρίου. Αναγνώριση της ιδιοκτησίας, αποθέωση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και πρόωρες εκφάνσεις αχαλίνωτου καπιταλισμού. Εγγενή προβλήματα περιφερειακής ανάπτυξης με μεροκάματα που αυξάνονται 12% ετησίως και εργασιακό κόστος που σε ορατό χρόνο θα παύσει να είναι το συγκριτικό της πλεονέκτημα. Το πολιτικό οικοδόμημα αντέχει άχρι καιρού ως κομμουνιστικό. Νομοτελειακά όμως είναι ασύμβατο να έχεις ελευθερίες και δη απεριόριστες στην οικονομία σε μονοκομματικό καθεστώς. Οι πρώτες θα διαβρώσουν το δεύτερο. Αυτός είναι ο φόβος αλλά όχι ο τρόμος της ηγεσίας. Συμβουλεύονται τον Sun Zu (5ος αι. π.X.): «Να μη στηριζόμαστε στην πιθανότητα ότι ο εχθρός δεν θα έρθει, αλλά στην ετοιμότητά μας να τον αντιμετωπίσουμε». Ο λόρδος Πάλμερστον έλεγε: «Δεν έχουμε κανέναν αιώνιο σύμμαχο και κανέναν διαρκή εχθρό. Μόνο τα συμφέροντά μας είναι αιώνια και διαρκή».
Οι Κινέζοι καίγονται για ένα Διαμετακομιστικό Κέντρο στη Νοτιοανατολική Ευρώπη που να εξακτινώνεται σε πολλαπλές κατευθύνσεις. H Ελλάδα είναι ό,τι δει. Ο τουρισμός μας μπορεί να βρει εκεί μιαν ανεξάντλητη πελατειακή πηγή: 1,3 δισ. νοματαίοι! Είναι κωμική η ενεστώσα πραγματικότητα. H ζήτηση είναι μόλις 2.500 ατόμων εβδομαδιαίως και τα προξενεία μας χορηγούν μόλις 450 βίζες. Οι 120.000 ετήσιοι επισκέπτες έρχονται μέσω Καΐρου και Κωνσταντινούπολης. Τα τσακισμένα φτερά της Ολυμπιακής δεν αντέχουν μια καθημερινή πτήση Αθήνα – Πεκίνο.
Το εμπορικό μας έλλειμμα φρίκη: εισαγωγές κόστους 1,46 δισ. ευρώ, εξαγωγές μόλις 65,65 εκατ. ευρώ.
Υπεγράφησαν πέντε σημαντικές συμφωνίες. Ακόμη και εξαγωγή 60.000 τόνων φωσφορικών λιπασμάτων αναλάβαμε. Ιδού γιατί δεν πρέπει να κλείσει το εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης.
Οι συμφωνίες ανοίγουν τους ορίζοντες. Πολιτεία και επιχειρηματικός κόσμος χρεώνονται τις αναγκαίες δράσεις.
Το πολιτικό πλαίσιο των σχέσεών μας με την Κίνα είναι οριοθετημένο από την EE. Συμπίπτουμε με το Πεκίνο στην αρχή της «μιας Κίνας» και εκείνο προσφέρει χείρα βοηθείας στο Κυπριακό. Ο εμπλουτισμός των διμερών σχέσεων μεγάλη ευκαιρία.
Κατά τα λοιπά εύγλωττη η κινεζική παροιμία: «Ο άνθρωπος που λέει ότι αυτό δεν γίνεται, δεν πρέπει να απασχολεί εκείνον που το κάνει»!
Ο κ. Στέλιος Παπαθεμελής είναι βουλευτής.
