ΠΟΙΑ είναι η «λυδία λίθος», το κριτήριο, το μέτρο για την ειλικρίνεια, την εντιμότητα, την αξιοσύνη κάθε ανθρώπου και, μάλιστα, αυτών που (θέλουν να) είναι «ποιμένες λαών»; Μα η συνέπεια, βέβαια – η συμφωνία των πράξεών τους με τους λόγους τους αλλά και των λόγων τους με άλλους δικούς τους λόγους.


Κι όμως, αυτό που θα έπρεπε να είναι κανόνας, αποτελεί εξαίρεση – προπάντων στη δημόσια ζωή, όπου πλήθος «ηγέτες» διαψεύδουν με τα έργα τους (ή και με τα λόγια τους) όσα διαλαλούν και ευαγγελίζονται, προκαλώντας βαρύτατες υλικές και ηθικές ζημίες στον τόπο τους.


Κι αν αυτή η ασυνέπεια είναι ολέθρια στην πολιτική, γίνεται ακόμα πιο φθαρτική όταν χαρακτηρίζει πνευματικούς και θρησκευτικούς «ταγούς», που εξ ορισμού, πρέπει, με το έργο τους και το παράδειγμά τους, να διαμορφώνουν το ήθος και τη σκέψη του λαού «τους».


ΔΥΣΤΥΧΩΣ, δυστυχέστατα, αυτή την ασυνέπεια βιώνουμε – ιδιαίτερα, τα τελευταία χρόνια, χάρη στη «διαφωνία» πράξεων και λόγων ουκ ολίγων «πνευματικών πατέρων» μας, με προκαθήμενο (και σ’ αυτό) τον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο.


Μόλο που τα πεπραγμένα και λεχθέντα του(ς) είναι πασίγνωστα, θα επιχειρήσω μια σύντομη παράθεση των πρόσφατων αυτοδιαψεύσεών του(ς), που αποτελούν καταστροφική «διδασκαλία» για τα «πνευματικά τέκνα» τους.


A) «Μόλις βγήκα από την Λειτουργία και δεν ασχολούμαι με τα εγκόσμια», είπε, πριν λίγο καιρό, ο Μακαριώτατος. ΑΛΛΑ άπειρες άλλες φορές χρησιμοποιεί τη Λειτουργία για να εξαπολύει πύρινους μύδρους κατά παντός και επί παντός εγκόσμιου θέματος, από την εσωτερική κι εξωτερική πολιτική και την «Κόκκινη μηλιά» ως την τιμή της ντομάτας και του έθνους! Ταυτόχρονα, δεν διστάζει να γίνεται κομματάρχης, υμνώντας τη «Δεξιά του Κυρίου» και βεβαιώνοντας τους πιστούς πως «όσοι ψηφίζουν Καρατζαφέρη είναι καλοί χριστιανοί». Ηγουν, με ένα ψηφοδέλτιο της αρεσκείας του, εξασφαλίζουμε την είσοδο στη Βασιλεία των Ουρανών και μια σίγουρη θέση μετά των Αγίων… Επιπλέον, είναι συγκινητική η εύνοιά του (ίνα μη τι χείρον είπωμεν) προς διαφόρους τύπους όχι καν του κόσμου αλλά του υποκόσμου (Βαβύλης και Σία), που εμφορούνται – κατά τον Αρχιεπίσκοπο – από «ελληνοχριστιανικές αρχές», όπως μαρτυρεί και το πλουσιότατο ποινικό μητρώο τους…


B) «Οι κληρικοί να μην αντιδρούν σε όσους υποστηρίζουν τον χωρισμό Εκκλησίας-Κράτους, για να αποφεύγουν την δημιουργία συγκρουσιακού κλίματος», εντέλλεται σε Εγκύκλιό του ο Αρχιεπίσκοπος1. ΟΜΩΣ ο ίδιος όχι μόνο αντιδρά αλλά και καθυβρίζει τους υποστηρικτές του χωρισμού, αποκαλώντας τους «Μητραλοίες» (μητροκτόνους), «δυνάμεις του σκότους», «πύλες της κολάσεως», «αντίθεους», «Διοκλητιανούς» (όπως ο ρωμαίος αυτοκράτορας-διώκτης των Χριστιανών), και πλήθος άλλα χριστιανικότατα. Αν αυτά δεν δημιουργούν διχαστικό κλίμα, χωρίζοντας τους Ελληνες σε «αγγέλους» και «δαίμονες», τότε ποιοι το δημιουργούν; Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός;


Και η αιτία του αρχιεπισκοπικού μένους; Απλούστατα: τους 11.000 ιερείς τούς μισθοδοτεί σήμερα το κράτος (με 255.000 ευρώ για το 2003), ενώ αν χωριστούν Κράτος και Εκκλησία θα τους πληρώνει το «ιερόν ταμείον». Πώς να μην υποψιαστεί κανείς ότι τις αρχιεπισκοπικές κατάρες δεν τις υπαγορεύει ο πόνος για την πίστη των Ελλήνων αλλά ο πόθος του Μαμμωνά;


Γ) «Οι κληρικοί να μην επιδίδονται σε εκτεταμένες (sic) εμπορικές δραστηριότητες», συνεχίζει η Εγκύκλιος. ΑΛΛΑ δεν αποτελούν εμπορικές δραστηριότητες, και μάλιστα λίαν εκτεταμένες, η ανέγερση πολυώροφου ξενοδοχείου στο τσιμεντοβριθές Κολωνάκι, ούτε η ίδρυση «Πρακτορικής Εταιρείας Ασφαλίσεως Εκκλησιαστικών Ακινήτων», που χαλκεύει Εγκύκλιος της I. Συνόδου2. Αλλο αν ο Ιησούς έδιωξε με φραγγέλιο από τον ναό όσους «εποίουν τον οίκον του Θεού, οίκον εμπορίου και σπήλαιον ληστών»3. Τι μαστίγιο θα χρησιμοποιούσε άραγε για ιεράρχες-ξενοδόχους και ασφαλιστές;


Δ) «Οι κληρικοί να μην φορούν ακριβά άμφια», συμβουλεύει στη δική του Εγκύκλιο ο κ. Χριστόδουλος, ακολουθώντας σ’ αυτό τις εντολές του Ιησού: «Μη μεριμνάτε τω σώματι υμών τι ενδύσησθε», «Μη ενδύσησθε δύο χιτώνας», «Μη κτήσησθε χρυσόν μηδέ άργυρον». ΑΛΛΑ ποιοι κληρικοί ή λαϊκοί ντύνονται ακριβότερα από τους ιεράρχες, με την πληθώρα των χρυσοποίκιλτων αμφίων και τις μίτρες με πολύτιμες πέτρες, και ποιοι περιφέρονται με πανάκριβες λιμουζίνες, υπείκοντας στην «απάτη του πλούτου (όστις) καταπνίγει τον (θείον) λόγον»4;


E) Στην ίδια Εγκύκλιο, ο Αρχιεπίσκοπος θεωρεί «αρνητικό φαινόμενο να επικαλούνται οι ιερείς το παρελθόν της Εκκλησίας, γιατί αμέσως προβάλλεται η ένσταση «καλά τότε αλλά σήμερα τι γίνεται;»».


ΩΣΤΟΣΟ, ο ίδιος δεν παύει να επικαλείται τις «περγαμηνές της Εκκλησίας από τις οποίες κανένας δεν διαθέτει σ’ αυτή την ζωή και σ’ αυτόν τον τόπο» (6.1.06). Εχοντας γράψει πολλές φορές για το «παρελθόν» του κλήρου, θα περιοριστώ στις εκκλησιαστικές περγαμηνές επί απριλιανής δικτατορίας, για να θυμίσω πως η χούντα κατάργησε τον κανονικό αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο και διόρισε στη θέση του τον αρχιμανδρίτη της Αυλής Ιερώνυμο… πως δεκάδες μητροπολίτες υμνολογούσαν χαμερπέστατα τους δικτάτορες και προπαγάνδιζαν υπέρ του παπαδοπουλικού δημοψηφίσματος… πως ονόμαζαν «λαμπροφόρον νύκτα» την 21η Απριλίου, «εντολοδόχον του Θεού» τον Παπαδόπουλο, «επίγειον Δέσποιναν» τη γυναίκα του, και πλείστα εμετικά άλλα5.


Ο μόνος που τα αγνοεί όλα αυτά (όπως αγνοεί και τα χουντικά βασανιστήρια) είναι ο κ. Χριστόδουλος, επειδή «εμελετούσε» για το πτυχίο του(;). Γι’ αυτό και σήμερα βεβαιώνει πως «H Εκκλησία θέλει να καλλιεργήσει πνευματικά τον λαό» – προφανώς, με το πολύτομο «Πιστεύω» του Παπαδόπουλου, τα Απομνημονεύματα του Παττακού και τα φληναφήματα των υπόλοιπων εθνοσωτήρων. Αλλά και με το άμωμο παράδειγμα των ιεραρχών, που οι πράξεις τους γρονθοκοπούνται με τους λόγους τους, οι σημερινοί λόγοι τους με τους χθεσινούς, και όλα μαζί με τη χειροπιαστή αλήθεια…


…………………………….


1. Βλ. και «Το Βήμα», 18.11.05. – 2. Εγκύκλιος 21.12.05. Και «Το Βήμα», 6.1.06. – 3. Ιωάννου, B, 15 -16. Ματθαίου, KA, 12. – 4. Ματθαίου, Στ, 25 I, 9 και ΙΓ, 22. Μάρκου, Στ, 9. – 5. Βλ. Γ. Καρανικόλα, Ρασοφόροι, Συμφορά του έθνους, Γραμμή, 1965.