«ΗΡΘΕ απ’ τις ΗΠΑ νιός πραματευτής», όχι μόνο να μας πλασάρει (πανάκριβα) τη «διαλεχτή πραμάτεια» των πετούμενών τους, αλλά και να δώσει (τζάμπα) οδηγίες προς πελαγωμένους «στρατηγικούς εταίρους», που – είπε – αρμενίζουν άπραγα, αστόχαστα και φαυλεπίφαυλα. Τον ευγνωμονούμε. Αλλά η χάρη θέλει αντίχαρη. Του την προσφέρουμε, λοιπόν, με ισάξια απλοχεριά:


ΓΙΑ διαφθορά μάς χλεύασε ο αμερικανός πλοηγός.


Αλλά πριν κιαλάρει τη δική μας «κακόφημη» βάρκα, θα ‘πρεπε να κοιτάξει το περιβόητο υπερωκεάνειο Ουάσινγκτον, όπου η διαφθορά και τα σκάνδαλα θρασομανούν σε όλα τα καταστρώματα. Και μάλιστα, με δράστες καπετάνιους, υπάρχους και λοστρόμους, κολλητούς των καραβοκύρηδων Μπους, Τσένι και Σία.


«H νοοτροπία που επικρατεί στην Ουάσινγκτον» (έγραφε, πριν δυο μήνες, στους «New York Times», ο σχεδόν συνονόματος του κ. πρέσβη, ο Frank Rich) είναι «ασύστολος νεποτισμός, «μαγειρεμένα» βιβλία, δίκτυα για ειδικές εκδουλεύσεις, εξουδετέρωση των πληροφοριοδοτών και της υποχρέωσης λογοδοσίας»1.


Και για να μην αοριστολογούμε: Ο ίδιος ο αντιπρόεδρος Τσένι δεν κατηγορείται ολοένα για την σκανδαλώδη παραχώρηση συμβολαίων άντλησης ιρακινών πετρελαίων στην τεράστια εταιρεία Halliburton, της οποίας κατά σύμπτωση ήταν άλλοτε διευθύνων σύμβουλος; Ο άλλος γκαρδιακός φίλος του Μπους, ο Κένεθ Λέι, πρόεδρος της διαβόητης πολυεθνικής Enron, δεν οδηγήθηκε σιδηροδέσμιος στις φυλακές για «τη μεγαλύτερη πτώχευση-απάτη στην ιστορία της Αμερικής»; Ο αρχιτέκτονας του πολέμου στο Ιράκ, ο «βομβιστής» (bomber) Ρίτσαρντ Περλ, δεν εξαναγκάστηκε σε παραίτηση από την προεδρία της Επιτροπής Αμυντικού Σχεδιασμού, εξαιτίας της σκανδαλώδους προώθησης της ετοιμόρροπης εταιρίας Global Crossing στις προμήθειες του Πενταγώνου;


Θα μπορούσα να συνεχίσω με δεκάδες ακόμα δείγματα για «μίζες» εκατομμυρίων δολαρίων, αλλά «δεν θα μου έφτανε η ημέρα αν ήθελα ν’ αραδιάσω όλα τα ονόματα» των μεγαλόσχημων απατεώνων του μπουσικού τσούρμου2. Δεν γίνεται, όμως, να παραλείψω τη μέγιστη απάτη που διέπραξε αυτός ούτος ο πρόεδρος Μπους για τα δήθεν όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ – απάτη, που κόστισε τη ζωή 2.500 Αμερικανών και δεκάδων χιλιάδων Ιρακινών, και που τη διαπίστωσαν ακόμα και αμερικανοί επιθεωρητές με έκθεση 1.500 σελίδων στην Επιτροπή Ενόπλων Δυνάμεων της Γερουσίας (6.10.2004). Το οποίον, «Εκεί καράβια σάπισαν κι εσείς βαρκούλες κυνηγάτε»…


ΓΙΑ άστοχο φορολογικό σύστημα μάς εγκαλεί ο αμερικανός τιμητής.


Αλλά θα έπρεπε, πρώτα, να στραφεί κατά Ουάσινγκτον μεριά, όπου βασιλεύει «το πιο άδικο φορολογικό σύστημα που είχε ποτέ η Αμερική και το μεγαλύτερο χάσμα όλων των εποχών μεταξύ πλούσιων και φτωχών», όπως γράφει ο πρώην διευθυντής των «New York Times» Χάουαρντ Ρέινς στην αγγλική «Guardian» (2.6.2004). Και ο άλλοτε πρόεδρος των ΗΠΑ Τζίμυ Κάρτερ προσθέτει: «H κυβέρνηση προχωρεί σε άνευ προηγουμένου διευκολύνσεις προς τους πλούσιους και αδιαφορεί για τις οικογένειες των εργαζομένων»3. Συνακόλουθα, το 1% των Αμερικανών κατέχει το 40% του πλούτου των ΗΠΑ, ενώ το 18% ζει κάτω απ’ το επίπεδο της φτώχειας…


Αντί, λοιπόν, να μας κατηγορεί συλλήβδην ο κ. Ρις, θα ώφειλε να συγχαρεί την κυβέρνησή μας που ακολουθεί τόσο υπάκουα τα μαθήματα της μπουσικής ισονομίας…


ΓΙΑ ελλείψεις στη δίωξη της τρομοκρατίας μας στηλιτεύει ο αμερικανός δραγάτης.


Αλλά, σ’ αυτό, οι οδηγίες του είναι λειψές. Θα έπρεπε να μας διδάξει και τις λυσιτελείς μεθόδους που εφαρμόζει η κυβέρνησή του στον αντιτρομοκρατικό πόλεμό της: όπως τα στρατόπεδα συγκέντρωσης «υποδίκων» – για ν’ ανοίξουμε κι εμείς τα δικά μας Γκουαντάναμο και Αμπού Γκράι -… τις απαγωγές υπόπτων και τη μεταφορά τους από τη CIA-AIR σε μυστικές φυλακές πρόθυμων χωρών ή και απρόθυμων εν αγνοία τους… τα τελειοποιημένα βασανιστήρια για την απόσπαση «ομολογιών» από τους κρατουμένους.


Κι ας πάει να λέει ο Γ. Γραμματέας του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν, πως «τα βασανιστήρια δεν θα μπορέσουν ποτέ να γίνουν εργαλεία κατά της τρομοκρατίας, επειδή αποτελούν εργαλεία της ίδιας της τρομοκρατίας» (10.12.05): η «γερακίνα» προϊσταμένη του κ. Ρις, Κόνι Ράις, είχε τη «λεβεντιά» να ομολογήσει επίσημα πως «δεν αποκλείεται η εφαρμογή τους… είναι απολύτως πιθανό να συμβεί κάτι τέτοιο» (8.12.05). Και ο λόγος αυτής η αλήθεια εστί…


Αλλά πραγματικά ατράνταχτη «αλήθεια» αποτελεί ο λόγος του δικού της προϊσταμένου πως αγωνίζεται για την «εξάπλωση της ελευθερίας και της δημοκρατίας» – εξαπολύοντας «προληπτικούς πολέμους», βομβαρδίζοντας αμάχους, απομυζώντας τις πρώτες ύλες των ακούσιων «μαθητών» του και υποστηρίζοντας διεφθαρμένους και δολοφόνους δικτάτορες σ’ όλα τα πέρατα της Οικουμένης….


ΔΕΝ γνωρίζω αν ο κ. Ρις είναι θεοσεβούμενος σαν τον πρόεδρό του. Οπωσδήποτε, δεν μπορεί να μην ξέρει το πασίγνωστο ευαγγελικό: «Τι βλέπεις το κάρφος το εν τω οφθαλμώ του αδελφού σου, την δε δοκόν την εν τω ιδίω οφθαλμώ ου κατανοείς;» («Γιατί βλέπεις το σκουπιδάκι στο μάτι του αδερφού σου και δε νιώθεις ολόκληρο δοκάρι στο δικό σου μάτι;)4! Πολύ περισσότερο που τα δοκάρια στα ουασινγκτόνια μάτια αποτελούν δάσος ολόκληρο…


1. «New York Times» και «Βήμα», 6.10.05.- 2. Κατά το του Δημοσθένη: «Επιλήψει με λέγοντα η ημέρα τα των προδοτών ονόματα» (Περί του στεφάνου, 296).- 3. «Los Angeles Times», 30.11.05 και «Βήμα», 1.12.05.- 4. Λουκά, Στ’, 41, Ματθαίου, Z’, 3. Μετάφρ. Βιβλικής Εταιρίας, 1985