H εικόνα της χώρας στο κεφάλαιο διαφθορά, διαπλοκή και συναφείς εκδοχές τους είναι απογοητευτική. Το ότι η Διεθνής Διαφάνεια μας «προήγαγε» εφέτος από την 49η στην 47η θέση στην καταπολέμηση αυτού του εγκλήματος δεν μας καθιστά υπερήφανους.


H διαφθορά ως εξαίρεση είναι διαχρονικό και παγκόσμιο φαινόμενο. H τραγωδία επέρχεται όταν η εξαίρεση γίνεται κανόνας. Τούτο είναι ίδιον των παρακμιακών κοινωνιών. Είμαστε! Και δη «ιδιοτελής κοινωνία». (Κουτσούκος, Διαφθορά και σκάνδαλα, 113). Επωάζεται εκεί όπου δεν υπάρχουν, ή δεν λειτουργούν απρόσκοπτα οι θεσμοί. H κρίση θεσμών καταστρέφει τη σχέση εμπιστοσύνης πολίτη – κράτους. Εξασθενεί το κράτος και καθιστά ευάλωτο τον πολίτη για τον εναλλασσόμενο ρόλο θύματος και δράστη. Βαρύτατες είναι οι συνέπειές της στην όλη λειτουργία της δημοκρατίας, φυσικά και της οικονομίας. Δυστυχώς – ευτυχώς όζει. Και οι αναθυμιάσεις της ενοχλούν τους πολλούς. Τα πρόσφατα συμβάντα που συνδέονται και με άλλες πτυχές κρατικής δυσλειτουργίας ας ελπίσουμε να ευαισθητοποιήσουν την κοινωνική βάση.


Ανοιχτά από καιρό θέματα απαιτούν άμεσες και δραστικές ρυθμίσεις: Βασικός μέτοχος, αδειοδοτήσεις και αντιμετώπιση της υπερσυγκέντρωσης στα ηλεκτρονικά MME (κενό ρύθμισης επί 20ετία), κρατικές προμήθειες και συμβάσεις, αγορές οπλικών συστημάτων, δημόσια έργα. Χρηματιστηρίου έγκλημα με τη συνέργεια της εξουσίας αλλά, φευ, χωρίς τιμωρία. Φοροδιαφυγή, εισφοροδιαφυγή, λαθρεμπόριο, «παράγκα» στον αθλητικό χώρο. Ασυδοσία, αδιαφάνεια και ατιμωρησία είναι κεφαλές της Λερναίας Υδρας.


Το ανησυχαστικότερο σημείο της όλης εξέλιξης είναι όταν η δύσοσμη κατάσταση γίνεται συμβατό φαινόμενο. Κοινωνικά αποδεκτό. «Ολοι λαδώνονται»! H εξασθένηση του ανοσοποιητικού συστήματος της κοινωνίας και η απονομιμοποίηση της πολιτικής οδηγούν σε δραματικές εκβλαστήσεις.


Οξύτατο το ερώτημα περί του πρακτέου.


* Ισχυρή και πεισματώδης πολιτική βούληση. Αθλος Ηρακλή η καταπολέμηση του κακού. Δεν αρκεί η κυβερνητική θέληση. Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος – η «πανδημία» είναι διακομματική – να συστρατευθεί. Να θωρακίζει και να παρακολουθεί άγρυπνα την τήρηση των θεσμών με Επιτροπή Διαφάνειας Βουλής αναλόγως εξουσιοδοτημένη και ενισχυμένη.


* Κατά κανόνα νομοθετικές ρυθμίσεις υπάρχουν. Κυρώσεις λείπουν. Ατιμωρησία ενόχων. Αλλά όπου επιβάλλονται μεταρρυθμίσεις, πρέπει να επιταχυνθούν:


α) Ο νόμος περί ευθύνης υπουργών απεδείχθη ατελέσφορος. Αχίλλειος πτέρνα του ο πειρασμός «πολιτική δίωξη» ως κίνητρο ή αντικίνητρο. Εξομοίωση πολιτικών με πολίτες. Αρα οι διώξεις και οι δίκες των πολιτικών ανήκουν σε μόνη τη Δικαιοσύνη.


β) Οι εξελεγκτικοί και διοικητικοί μηχανισμοί του Δημοσίου ανασυγκροτούμενοι αναλόγως να αναδειχθούν σε Ανεξάρτητες Αρχές.


γ) Τοποθέτηση Ανωτάτου Δικαστικού με αυξημένες εισαγγελικές και άλλες αρμοδιότητες στο υπουργείο Αμύνης, όπου οι οπλικές προμήθειες προκαλούν συχνότατες παρενέργειες.


δ) Ειδική Διυπουργική Υπηρεσία Σώματος Επιθεωρητών – Ελεγκτών με ευρείες αρμοδιότητες και απευθείας σύνδεση με το Γραφείο του Πρωθυπουργού.


* Το εκφυλιστικό φαινόμενο των τηλεοπτικών «αρχιδικαστών» πρέπει να τερματισθεί εδώ και τώρα. Τηλεφωνικές υποκλοπές, κρυφές κάμερες, παραβίαση ιδιωτικής σφαίρας του ανθρώπου και χίλιες δυο άλλες αδικοπραξίες να κατασταλούν.


Αλλά η απόδοση των μέτρων συναρτάται με μιαν ηρωική έξοδο της πολιτικής από το τέλμα και τη σημερινή της απαξίωση. Οσο οι πολίτες σε ποσοστό 76% και 57% αντίστοιχα θα απορρίπτουν κυβέρνηση, Βουλή και κόμματα, τόσο περισσότερο θα ψάχνουν στα τηλεσκουπίδια δικαίωση, διέξοδο και… εκδίκηση.


Ο πολιτικός κόσμος οφείλει κατεπειγόντως να αυτοανορθωθεί ηθικά και πολιτικά. Ειδάλλως θα πνιγούμε όλοι μέσα στη δυσωδία της κόπρου του Αυγείου.


Ο κ. Στέλιος Παπαθεμελής είναι βουλευτής.