Στο Σκοπιανό ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Ο πολιτικός κόσμος της χώρας είναι μπροστά σε κρίσιμη αναμέτρηση ψυχής. «Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα» όπως λέει ο Αλεξανδρινός μας «που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο Οχι /να πούνε». E, λοιπόν αυτή η μέρα ήρθε. Είναι τώρα. Σήμερα!
Ακρως επίκαιρος πάντοτε ο Ποιητής: «Οσοι το χάλκαιον χέρι / βαρύ του φόβου αισθάνονται, ζυγόν δουλείας, ας έχωσι / θέλει αρετήν και τόλμην/ η ελευθερία» (Κάλβος).
Τον κ. Νίμιτς επεσκέφθη στο γραφείο του στη Νέα Υόρκη, τον Ιούνιο, το προεδρείο της Παμμακεδονικής Αμερικής. Εκεί ο «μεσολαβητής», αφού είπε τα δικά του και τον αποχαιρετούσαν οργισμένοι οι επισκέπτες του, ψέλλισε: «Ακούστε, το κλειδί στην υπόθεση το έχει η Ελλάδα. Με το veto της μπορεί να ματαιώσει την ένταξη αυτής της χώρας στους ευρωατλαντικούς θεσμούς οπότε θα υποχρεωθούν να συμφωνήσουν…» (μαρτυρία παρόντων προς γράφοντα).
Οι επικείμενες συζητήσεις σε ΝΑΤΟ και EE καθιστούν υπερεπείγουσα την ελληνική απόφαση για veto και δημοψήφισμα. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση οφείλουν να επανεξετάσουν τις θέσεις τους και να επιβεβαιώσουν έμπρακτα την εθνική μας στρατηγική.
Χρόνος προειδοποίησης τώρα. Σωστή η πρώτη νύξη από την κυβέρνηση. Αιτία, η μη λύση της διαφοράς και μέχρι τη λύση. Αυτό δεν αφήνει περιθώρια στους τρίτους μεθοδεύσεων και υφαρπαγών.
Χρειάζεται όμως η ταυτόχρονη αυτοδεσμευτική προκήρυξη δημοψηφίσματος. Αυτό ή θα καθορίζει τους όρους ή θα κυρώνει τη συμφωνία. Το δημοψήφισμα είναι πρωτίστως ασπίδα προστασίας για την ίδια την κυβέρνηση έναντι βεβαίων πιέσεων του ατλαντισμού και ο μόνος επιζών θεσμός άμεσης δημοκρατίας. Επείγουσα η ψήφιση του εκτελεστικού νόμου για τα δημοψηφίσματα και πάσα προκαταρκτική ενέργεια που να πείθει ότι όσα λέμε τα εννοούμε. Στο μεταξύ θα πρέπει να αποφεύγονται δηλώσεις επισήμων οία η ακόλουθη: «Στο τέλος της διαπραγματευτικής διαδικασίας των Σκοπίων με την EE υπάρχει η δυνατότητα προσφυγής σε δημοψήφισμα, δόκιμο θεσμικό όπλο απ’ το οποίο η Ελλάδα δεν παραιτείται» (ΑΠΕ 13.00.05). Ηγουν «ζήσε Μαύρε να φας τριφύλλι και τον Αύγουστο σταφύλι»! Να υπενθυμίσουμε μερικές αλήθειες:
* Τα Σκόπια δεν έκαναν ποτέ και καμία πρόταση συμβιβασμού. Δυστυχώς, ο συμβιβασμός υπήρξε ελληνική ευρεσιτεχνία και αναδείχτηκε εθνική μας σημαία. Σχετικά με το παραμύθι της «απομόνωσης» τα Σκόπια από το 1992 ως προχθές απέρριψαν όλες τις προτάσεις Βανς και Νίμιτς. Απομονώθηκαν; Το αντίθετο.
* Λένε ότι 100 χώρες τα έχουν αναγνωρίσει ως Μακεδονία. Απορία αφελούς: προειδοποιήσαμε ποτέ καμιά ότι τέτοια αναγνώριση είναι εχθρική ενέργεια για μας;
* Δεν περιποιεί τιμή στην επικοινωνιακώς άρχουσα ελληνική τάξη να διαγκωνίζεται περί του ποιος θα είναι σκοπιανότερος των Σκοπιανών παρακινώντας μας να απαρνηθούμε την ταυτότητά μας και να παραδώσουμε όνομα, ιστορία και αδιαπραγμάτευτους εθνικούς τίτλους στους σφετεριστές τους.
* Ο εργολάβος της αναδιανομής της περιοχής και αηδής υβριστής μας κ. Μπερνς κόβει, ράβει και αρχιτεκτονεί αυτή τη στιγμή στα ταλαίπωρα Δυτικά Βαλκάνια. Ο,τι αρπάξει και από μας του χρειάζεται για τις.. εξισώσεις του.
* H απόφαση των Αρχηγών («όνομα χωρίς όρο Μακεδονία») δεν μας φταίει. Εμείς της φταίμε. Εκείνη εξέφρασε το σθένος και εμείς την ασθένεια του Ελληνισμού.
H πολιτική ηγεσία οφείλει αμελλητί να συμφωνήσει στη γραμμή προκεχωρημένης αντεπίθεσης και στην «κόκκινη γραμμή». Τελικά, στην εξακτίνωση ενός ρωμαλέου ανυποχώρητου εθνικού μηνύματος.
Ο κ. Στ. Παπαθεμελής είναι βουλευτής.
