Αυτό το κακόγουστο σίριαλ της αναγνώρισης της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία πρέπει επιτέλους να τελειώνει. Στις επικείμενες διασκέψεις του COREPER και του Συμβουλίου Υπουργών οι «25» πρέπει να θέσουν τελεία και παύλα στο θέατρο του παραλόγου. Είναι θέμα αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού τους.
H δήλωση του γάλλου πρωθυπουργού επενεργεί ως καταλύτης. Το ζήτημα της προηγούμενης αναγνώρισης κάθε μέλους, από την ψήφο μάλιστα του οποίου εξαρτάται απολύτως η λήψη απόφασης, είναι ευρωπαϊκώς αδιαπραγμάτευτο. Επειδή όμως στη διεθνή πολιτική τα αυτονόητα δεν προσλαμβάνονται κατ’ ανάγκην έτσι, ας θυμίσουμε προς εαυτούς και αλλήλους το αλφαβητάρι των ελλαδοκυπριακών αυτονοήτων:
α) Ουδείς πρόκειται να είναι φιλελληνικότερος των Ελλήνων. Αυτό σημαίνει ότι τοποθετήσεις όπως αυτή του κ. Ντε Βιλπέν αντέχουν και πολλαπλασιάζονται εφόσον αντανακλούν μιαν αταλάντευτη και επιμόνως διεκδικητική δική μας στρατηγική. Επειδή η ιστορία της σύγχρονης ελληνικής διπλωματίας δεν είναι άμοιρη επαμφοτερισμών και ωραιοποιημένων υποχωρήσεων στους εταίρους, πρέπει να δείξουμε ότι το ευρωπαϊκώς αδιαπραγμάτευτο είναι πρωτίστως εθνικώς αδιαπραγμάτευτο. Δηλαδή, ελλαδοκυπριακή ψήφος θα υπάρξει μόνο αν προηγηθεί πλήρης αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
β) Ασχετα με την πιθανή έναρξή της, η ενταξιακή διαδικασία είναι βέβαιον ότι δεν θα είναι ιστορία με καλό τέλος. Είναι λογικά απίστευτο να μπει η Τουρκία στην Ευρώπη. Ας απαλλαγούμε από τις ψευδαισθήσεις.
Περίσσεψαν τα «σάλια» της ελληνοτουρκικής φιλίας ανάμεικτα με τα φρικτότερα δείγματα γραφής όπως αυτά της Ανδρου, του αποκλεισμού των Ιμίων και τώρα της απαξιωτικής δήλωσης για την Κύπρο.
Ιστορικά ουδέποτε υπήρξε ελληνοτουρκική φιλία. Καιρός είναι να απομυθοποιηθεί και το ιντερμέτζο Βενιζέλου – Κεμάλ. Ο κεμαλισμός διαπραγματευόταν, ως γνωστόν, με τις δύο πλευρές την έξοδό του στον πόλεμο με εδαφικά ανταλλάγματα πάντοτε εις βάρος μας.
γ) Πολύς λόγος γίνεται εσχάτως για πιθανή έξαρση της τουρκικής επιθετικότητας από λόγους εσωτερικής κατανάλωσης στην περίπτωση αρνητικής 3/10. Αλλά αυτή ουδέποτε αμβλύνθηκε. Βρίσκεται σε διαρκή έξαρση. Εσχάτως το βαθύ κράτος προκαλεί βάναυσα το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Απλώς οι ψευδαισθήσεις μας θα λήξουν απότομα. Και ελπίζω τότε να προσγειωθούμε πολιτικός κόσμος, ελίτ και λαός στην ωμή πραγματικότητα: το πρόβλημα της τουρκικής απειλής, το οποίο στάθηκε ενεργό και κλιμακούμενο σε όλη τη διάρκεια της υποψηφιότητάς τους, είναι πρόβλημα αποτρεπτικής στρατηγικής ισχύος. Απλή αριθμητική. Ο στρατιωτικός εκβιασμός αντιμετωπίζεται χωρίς απαλλοτρίωση της ευθύνης μας. Με εμπράγματη ετοιμότητα να αναλάβουμε εμείς το τίμημα της ελευθερίας μας. Τελικά το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι ο τουρκικός στρατιωτικός εκβιασμός αλλά το δικό μας φοβικό σύνδρομο. Εξαφανίζεις το σύνδρομο για να εξουδετερώσεις τον εκβιασμό.
δ) Χρειάζεται η ενεργοποίηση όλων των δυνάμεων του έθνους, φανερών και λανθανουσών, με ηρεμία, αυτοπεποίθηση και κοινωνική αυτοπειθαρχία. Ο εχθρός συγχορευτής και τάχα συγγενής δεν κρύβει ούτε αισθήματα ούτε προθέσεις.
Επιβάλλεται η εξορθολογισμένη εθνικοαμυντική θωράκιση που κατοχυρώνει ισορροπία. Και ενδείκνυται προ παντός η διεύρυνση των διεθνών ερεισμάτων μας με την αξιοποίηση εδώ και τώρα των ανοιχτών πλέον δυνατοτήτων δράσης εντός του αμερικανικού συστήματος. Το προσφέρει η διαρκής επιδείνωση των τουρκοαμερικανικών σχέσεων. Εκεί υπάρχει πεδίον λαμπρόν.
ε) Χάρη στο «Οχι» του Κυπριακού Ελληνισμού αποσοβήθηκε η κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Διασώθηκε η θεσμική της δύναμη στην EE και διεθνώς. Είναι γι’ αυτό στοιχειώδης όρος διάρκειάς της η πλήρης αναγνώριση. Και έσχατο σημείο της κόκκινης οριογραμμής του Ελληνισμού σήμερα. Ως εδώ!
Ο κ. Στέλιος Παπαθεμελής είναι βουλευτής.
