H Ελλάδα είναι στρατηγικός παίκτης. Και θέσει και φύσει. Πόσο το συνειδητοποιούμε αυτό και πώς το ασκούμε; Ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός των βορείων γειτόνων μας (ένταξη Βουλγαρίας – Ρουμανίας και ευρωπαϊκή προοπτική Δυτικών Βαλκανίων) δεν πρέπει να επηρεασθεί από την παρούσα κρίση της Ενωσης.
H προοπτική αυτή συνυφαίνεται άρρηκτα με την απαλλαγή τους από την κατ’ εξακολούθηση καλλιέργεια αρρωστημένων, αν και παιδαριώδους αιτιολογίας, εθνικισμών. Ενδεικτικά: α) Εθνικό δόγμα Βουλγαρίας για τον 21ο αιώνα, « H Θράκη του Αιγαίου και η Μακεδονία του Αιγαίου αλύτρωτα βουλγαρικά εδάφη». β) Ιστοσελίδα σκοπιανού ΥΠΕΞ, σχολικό βιβλίο ζ’ τάξης, με χάρτες όπου η B. Ελλάδα μέρος της σκοπιανής επικρατείας υπό… ελληνική κατοχή. γ) Χάρτες και ιδεολογήματα Μεγάλης Αλβανίας με… αλβανική τη Δυτική Ελλάδα. Με εργαλείο την EE οι αλυτρωτισμοί αυτοί μπορούν να παγώσουν και εν καιρώ να απολιθωθούν, διασφαλίζοντας έτσι τη σταθερότητα στην περιοχή.
Βουλγαρία – Ρουμανία είχαν αυτές τις ημέρες εκλογές. Μπορεί κανείς να αντλήσει διδάγματα πολλαπλώς χρήσιμα. Στη Βουλγαρία το Κόμμα Δικαιωμάτων και Ελευθεριών εξελέγη ξανά τρίτο κόμμα και κατά πάσα πιθανότητα ρυθμιστής. H Αγκυρα κάνει όλο το πολιτικό παιχνίδι της στη γείτονα με τον Αχμέτ Ντογκάν. Οι Βουλγαρομουσουλμάνοι υπακούουν στα κελεύσματα της Τουρκίας. Οι εξ αυτών μεταναστεύσαντες σε Τουρκία και κατεχόμενη Κύπρο παροτρύνθηκαν και διευκολύνθηκαν να ψηφίσουν. Πήγαν εν σώματι. Αλλά ενώ όλοι μαζί κάνουν 8%, το κόμμα τους έλαβε 14%. Που σημαίνει πως παρ’ ότι υπήρξε κυβερνητικός εταίρος δεν εφθάρη και παρουσίασε διείσδυση αντλώντας 6 επιπλέον μονάδες.
H περίπτωση του τουρκοβουλγαρικού κόμματος αποτελεί μοντέλο περί του πώς ένα αλλοεθνές σχήμα ενσωματώνεται στο σύστημα μιας χώρας και λειτουργεί επιτυχέστατα ως πολιτικό αμφίβιο. Οι παρ’ ημίν «ανευθυνοϋπεύθυνοι» οφείλουν να μελετήσουν εμβριθώς το πείραμα Ντογκάν.
Να πάμε στην Αλβανία όπου εδώ δεν υπάρχει η Αγκυρα, αλλά η Αθήνα. Στη Βουλγαρία η τουρκική μειονότητα ενήργησε αδιάσπαστη. Στην Αλβανία οι Βορειοηπειρώτες μας εμφανίστηκαν απαραδέκτως πολυδιασπασμένοι. Εκτός του βασικού Ομόνοια/ΚΕΑΔ ήταν και το ΚΑΔΕ, ενώ άλλοι Ελληνες συνέπραξαν με τα ψηφοδέλτια Μπερίσα – Νάνο.
Πρώτον: Καίρια αδυναμία η διχόνοια και διάσπαση. Ο Κεμάλ είχε συμβουλέψει τους δικούς του όταν βλέπουν τους Ελληνες ενωμένους να μην τους επιτεθούν γιατί επιτιθέμενοι θα ηττηθούν. Ενώ όταν τους βλέπουν διηρημένους είναι του χεριού τους.
Δεύτερον: Τα δικά μας πολιτικά λάθη ξεκίνησαν από την αρχή της μεταπολίτευσης στην Αλβανία όπου οι εξ Αθηνών οδηγίες ήταν οι ομογενείς να εκφρασθούν από τα αλβανικά κόμματα, ιδίως του Νάνο. Το «δόγμα» αυτό απεδείχθη καταστροφικό. Στην Αθήνα σπανίως παρήγετο μακροπολιτική. Εφήμερες απαντήσεις, στιγμιαίες λύσεις, του ποδαριού κουβέντες για θέματα μεγάλα και σοβαρά. Αν κάποιοι τώρα με κοινή λογική είχαν μελετήσει και χαράξει γραμμή στο ζήτημα, θα δίνονταν πειστικές κατευθύνσεις στους ομογενείς, θα αποτρεπόταν η διάσπαση της Ομόνοιας, θα είχαν ηθικά υποχρεωθεί οι μεμονωμένοι συνείσακτοι των μεγάλων κομμάτων να εκφρασθούν μέσα από την Ομόνοια.
Από την Ελλάδα τόσο οι ομογενείς (που μύρια γραφειοκρατικά τους προβλήματα παραμένουν άλυτα) όσο και ποσοστό των εδώ Αλβανών θα ενίσχυαν με την παρουσία τους την Ομόνοια. Το κύρος και η διείσδυσή της στο λοιπό εκλογικό σώμα θα ήταν αυξημένο και θα ήταν σήμερα ο ρυθμιστής των ενδοαλβανικών εξελίξεων. Οι εκλογές αυτές πήγαν αναξιοποίητες. Το πρόβλημα όμως παραμένει και επιτάσσει λύσεις μέσα από διαφορετική προσέγγιση.
Ο κ. Στέλιος Παπαθεμελής είναι βουλευτής.
