ΔΕΝ υπάρχει τίποτα απίθανο που η ανθρώπινη φαντασία, ικανότητα, συμφέρον, αδηφαγία να μην το κάνει πιθανό. Για όποιον σκοπό, με όποια μέσα, με όποιο αποτέλεσμα. Και μάλιστα, όταν ο «πιθανοποιός» έχει όλα τα χαρτιά της τράπουλας στα χέρια του.


Πριν τρεις μόλις εβδομάδες (κι εξ αφορμής των αφορισμών του Αρχιεπισκόπου) ιστορούσα, πολύ συνοπτικά, τον μακρότατο και πολυώδυνο αγώνα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τα λαμπρά επιτεύγματά του, που αποκρυσταλλώθηκαν στις σχετικές Διακηρύξεις (Αμερικανική και Γαλλική), στον Χάρτη του ΟΗΕ, στην Οικουμενική Διακήρυξη και στα δικά μας Συντάγματα1.


Και να τώρα που έρχεται το πιο απρόσμενο και το πιο απίστευτο: η ίδια η Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του ΟΗΕ, στην 61η Σύνοδό της του Απριλίου, προτείνει την… αυτοκατάργησή της!


Το απονενοημένο αυτό διάβημα φαίνεται τόσο παράλογο κι εξωφρενικό, που επιβάλλονται κάποιες διευκρινίσεις – για ν’ αποδειχτεί ακόμα περισσότερο η «λογική» αυτού του εξωφρενικού παραλογισμού2.


TI είναι η Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΑ) του ΟΗΕ, το ξέρουν όλοι: ο επίσημος ερευνητής και προστάτης των ανθρώπινων δικαιωμάτων σ’ όλη την Οικουμένη. Μέλη της είναι όλα τα κράτη-μέλη του ΟΗΕ, στα οποία υπάρχουν Εθνικές Επιτροπές – και στην Ελλάδα, φυσικά.


Στα 60 τόσα χρόνια της ιστορίας της, η ΕΔΑ έχει επιτελέσει ιστορικό έργο: έχει εκπονήσει την Οικουμενική Διακήρυξη ΔΑ, το Διεθνές Σύμφωνο Ατομικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων, το Διεθνές Σύμφωνο Οικονομικών, Κοινωνικών και Πολιτιστικών Δικαιωμάτων και πολλές άλλες σημαντικές διεθνείς συμφωνίες, διακηρύξεις και αποφάσεις.


Και όμως, αυτής της Επιτροπής προτείνεται τώρα η αυτοδιάλυση. Και μάλιστα – το εξωφρενικό του εξωφρενικού – η πρόταση δεν εκπορεύεται από κάποιον φθονερό «δαίμονα της κολάσεως» αλλά από τον ίδιο τον Γ. Γραμματέα του ΟΗΕ κ. Κόφι Ανάν και την Υπάτη Αρμοστή του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, κυρία Louise Arbour! Ηγουν οι κεφαλές της ΕΔΑ αποκεφαλίζονται μόνες τους!..


ΓΙΑ ποιο λόγο ή, μάλλον, με ποια δικαιολογία; Κυρίως επειδή – λένε οι επίδοξοι δήμιοι – η ΕΔΑ «πολιτικοποιεί τα προβλήματα», πράγμα που «βλάπτει την αξιοπιστία της» και, κατ’ επέκταση, του γεννήτορά της ΟΗΕ.


Το αστείο (δηλαδή, το γελοίο) είναι πως οι ίδιοι οι κατήγοροι αυτοδιαψεύδονται αυθωρεί και παραχρήμα: ο κ. Ανάν χαρακτήρισε το έργο της ΕΔΑ «σημαντικότατο» και την πρόταση για διάλυσή της «την πιο δραματική». Και σχετικά με την «πολιτικοποίηση των προβλημάτων», αυτή αύτη η Υπάτη κυρία Αρμπορ παραδέχθηκε πως «το ίδιο συμβαίνει με όλα τα διακυβερνητικά όργανα». Και πρόσθεσε, ομιλούσα εν παραβολαίς: «Το να ισχυρισθεί κανείς ότι θα έπρεπε (η ΕΔΑ) να είναι απολιτική, θα ήταν σαν να ασκεί κριτική επειδή η άνοιξη ακολουθεί τον χειμώνα» (Λόγος της, 22.4.5).


ΑΛΛΑ τότε, ποιος είναι ο πραγματικός λόγος της διάλυσής της; Και πάλι τον ομολογούν οι ίδιοι οι κεφαλοκυνηγοί. Στις συζητήσεις – λένε – όπου μετέχουν όλα τα μέλη της, οι περισσότεροι εκπρόσωποι «κατηγορούν για παραβάσεις των ΔΑ, μόνο τέσσερις χώρες» (προφανώς, τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, την Κίνα και ει τινα άλλη ισχυρή Δύναμη).


Είναι άδικες αυτές οι κατηγορίες; Ποιος θ’ αρνηθεί ότι ακριβώς οι πιο μεγαλοδύναμοι διαπράττουν τα περισσότερα και φοβερότερα εγκλήματα, επειδή πιστεύουν πως η πολυδύναμή τους τούς επιτρέπει τα πάντα; Και αφού κανένας δεν μπορεί να το αρνηθεί, μια λύση απομένει: το φίμωτρο στους μικρούς κατηγόρους διά της διαλύσεώς τους…


ΓΙΑ να σωθούν, ωστόσο, τα προσχήματα και να χρυσωθεί το χάπι (δηλ. το κώνειο), προτείνεται η αντικατάσταση της ΕΔΑ με ένα Συμβούλιο όπου θα μετέχει μονάχα περιορισμένος αριθμός μελών, ανάλογο (κατά τον κ. Ανάν) με το Συμβούλιο Ασφαλείας και το Συμβούλιο Ανάπτυξης του ΟΗΕ (Λόγος του, 7.4.5).


Αλλά ποιος αγνοεί πως το ΣΑ κλπ. όχι μόνο πολιτικοποιεί τα πάντα αλλά και πως πάντα ενεργεί κατά τις επιταγές των Κυκλώπων που το κουμαντάρουν;


Φυσικά, το ιδιοφυές διαλυτικό σχέδιο προωθείται από τις ΗΠΑ, ενώ αντίθετα οι ομάδες των Ασιατικών, Αφρικανικών και Νοτιοαμερικανικών κρατών αντιτάσσονται σφόδρα σ’ αυτήν. Ενας μάλιστα αντιπρόσωπος χώρας του Τρίτου Κόσμου είπε ειρωνικά: «Μας καλείτε, δηλαδή, να παραστούμε στην κηδεία μας!». Την αντίδρασή της στο σχέδιο διατύπωσε με ομόφωνο ψήφισμα και η Ελληνική ΕΔΑ, και σχετική έκκληση έχουν υπογράψει περίπου 100 ανθρωπιστικές, επαγγελματικές κλπ. οργανώσεις, ιδρύματα και σύλλογοι της χώρας μας.


ΠΟΣΟ δίκιο έχουν οι ισχυροί και ισχυρότατοι να δυσανασχετούν για τις καταγγελίες των παραβάσεών τους, το καταδείχνει και η φετεινή έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας (25.5) – που, αυτήν, δεν μπορούν να την καταργήσουν. H έκθεση όχι μόνο καταγράφει τα κρούσματα σ’ όλο τον κόσμο (και στην Ελλάδα) αλλά έχει και το θράσος να τονίζει:


«Οταν η ισχυρότερη χώρα του κόσμου αποστρέφει το πρόσωπό της από το κράτος δικαίου και εμπαίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα, δίνει την άδεια στις άλλες κυβερνήσεις να τα παραβιάζουν, εξασφαλίζοντας την ατιμωρησία τους». Και το θρασύτερο: χαρακτηρίζει τις φυλακές του Γκουαντάναμο «γκουλάγκ της εποχής μας»3…


Εξω φρενών, ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου κάκισε τις κατηγορίες σαν «ανυπόστατες» και πρόσθεσε: «Οι ΗΠΑ ηγούνται των προσπαθειών για την προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων και έχουν την ευθύνη για την απελευθέρωση 50 εκατομμυρίων ανθρώπων στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν». Απελευθέρωση, που «υλοποιείται» με τις βόμβες Ναπάλμ στο Βιετνάμ, τις βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου στη Γιουγκοσλαβία και στο Ιράκ, τους ανθρωπιστικούς βομβαρδισμούς, τους προληπτικούς πολέμους και άλλα φιλελεύθερα παρόμοια…


Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ρωμαίος σατιρικός ποιητής, ο Ιουβενάλης (A´ – B’ αι. μ.X.), που καυτηρίαζε τις ακολασίες της «ανώτερης» ρωμαϊκής κοινωνίας και, ιδιαίτερα, των διεφθαρμένων μεγαλοκυράδων, διηγείται πως οι φίλοι του τον συμβούλευαν να κλειδαμπαρώνει τη γυναίκα του στο σπίτι και να βάλει σκλάβους-φρουρούς, για να μην το σκάει και οργιάζει. Ομως, εκείνος αναρωτιέται: «Ναι αλλά ποιος θα φυλάει τους φύλακες;» («Sed quis custodiet ipsos custodes?»4. Φράση περιλάλητη πια, με κάθε είδους εφαρμογές. Οπως τώρα: Ποιος θα μας φυλάξει από τους κάθε φυράματος φρουρούς της «ελευθερίας»; Ποιος θα μας φυλάξει από τους αρχι-φύλακες των ανθρώπινων δικαιωμάτων που τα καταλύουν μόνοι τους και αυτοκαταλύονται;


……………………………….


1. «Τα επάρατα ανθρώπινα δικαιώματα», «Το Βήμα», 22.5.2005. – 2. Τα στοιχεία για το θέμα τα χρωστάω στην καθηγήτρια κυρία Αλίκη Γιωτοπούλου-Μαραγκοπούλου, Πρόεδρο της Ελληνικής ΕΔΑ. Την ευχαριστώ και από εδώ. – 3. «Το Βήμα», 26 και 27.5. – 4. Σάτιρα VI, στ. 346-348 και 0.29-34.