ΜΠΟΡΕΙ η ιατρική επιστήμη και έρευνα να έχουν κάνει τεράστιες προόδους, ωστόσο δεν κατόρθωσαν να εφεύρουν το φάρμακο που θεραπεύει όλες τις αρρώστιες, το ιαματικό βοτάνι, την Πανάκεια, που έλεγαν οι «πρόγονοί» μας.


Το βρήκαν, όμως, οι νυν κυβερνώντες. Καθώς μάλιστα, είναι εξυπνότεροι απ’ τους Αρχαίους, βρήκαν όχι μόνο μία, αλλά τρεις πανάκειες1, που θεραπεύουν πάσαν νόσον (μας) και πάσαν μ… (τους). ‘H τουλάχιστον, πιστεύουν πως τις βρήκαν και, προπάντων, θέλουν να το πιστεύουμε εμείς.


H ΠΡΩΤΗ πανάκεια ονομάζεται «ο βασικός ένοχος»: Για όποιες συμφορές, διεθνή ρεζιλίκια, γκάφες, σκάνδαλα, ψεύδη, ρεμούλες, φατριασμούς κλπ. αυτών των 15 μηνών… για ό,τι έγινε, δεν έγινε, ή θα γίνει, φταίει το ΠαΣοΚ2. Ετσι, καθιερώνεται εξ ορισμού η κυβερνητική ευθύνη, που βαραίνει πάγια τους προκατόχους, και η κυβερνητική ανευθυνότητα, που αθωώνει αυτόματα τους διαδόχους. H εξίσωση είναι εξαιρετικά απλή και θέμα γραμματικού χρόνου: «Εξουσίαζες; Είσαι εγκληματίας – Εξουσιάζεις; Είσαι εισαγγελέας. Οπερ έδει δείξαι».


Βλέποντας, μάλιστα, το θερμό χειροσφίξιμο των κκ. Μπους και Καραμανλή στο Οβάλ γραφείο, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι πως δεν πρόκειται για τυπική αβρότητα αλλά για ουσιαστική έκφραση εκλεκτικής συγγένειας, αφού ο πρώτος επινόησε τον παγκόσμιο καταστροφέα ονόματι «Αυτοκρατορία του Κακού» (Ιράκ, B. Κορέα κλπ.) και ο δεύτερος τον εθνικό και ευρωπαϊκό ολετήρα, καλούμενο «Ομοσπονδία του Κακού» (ΠαΣοΚ, Ευρωπαϊκή Ενωση). Πάντα στο όνομα της ηθικής, της ελευθερίας, της δημοκρατίας κλπ., για να φορτώνουν οι «Αγγελικοί» στους «Σατανικούς» όλα τα ανοσιουργήματα που διαπράττουν και θα διαπράττουν εφεξής οι ίδιοι…


ΕΠΕΙΔΗ, όμως, η πρώτη πανάκεια έχει αρχίσει να ξεθυμαίνει από καιρό, ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού, επιστρατεύτηκε από τους ημέτερους Ασκληπιάδες η δεύτερη, ο «ανασχηματισμός»: Μόλις τον χορηγήσει – λέει – στον εαυτό της, θα γιατρευτούν όλες οι παραλύσεις, παραλυσίες και παραπληγίες της κυβέρνησης, που θα ξαναποκτήσει την αγνότητα και την παρθενία της – όπως η Ηρα, όταν λουζόταν κάθε χρόνο στην Κάναθον πηγήν…


Βέβαια, οι ρηγιλλο-σκεπτικιστές επισημαίνουν κάποιες βασικές αντιφάσεις: Αφού, για την πρώτη του κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός είχε επιλέξει, όπως ήταν φυσικό, τους «άριστους» απ’ τους επιτελείς της ΝΔ (που στο πι και φι, τα έκαναν όλα Γης Μαδιάμ – με την επίνευσή του), που, θ’ ανακαλύψει τους αριστερότερους και αριστότατους, για ν’ αναστηλώσουν το ρημαδιό; Κι ακόμα: θα αποβάλει τους κατ’ εξοχήν υπεύθυνους για το τωρινό «μπάχαλο» (τους «πρώτους τη τάξει» και αταξία) ή θα περιορίσει τη «σφαγή των αμνών» σε μερικούς κομπάρσους, που ούτε να βελάζουν δεν τους ακούσαμε ποτέ;


Θεωρητικά, σκοπός κάθε ανασχηματισμού είναι να βελτιώσει μια πάσχουσα κυβέρνηση. ‘H μήπως πραγματικός στόχος της απειλούμενης «αναδόμησης» είναι να ξεγελάσει την κοινή γνώμη πως άλλαξε ο Μανωλιός και να κλείσει τα στόματα των έσωθεν επικριτών, μπουκώνοντάς τα με υπουργική αμβροσία;


ΑΦΟΥ, λοιπόν, και το δεύτερο βοτάνι, όχι πανάκεια δεν είναι αλλά ούτε μολόχα, χρησιμοποιείται η τρίτη πανάκεια, που λέγεται «λήξη»: Κάθε φιάσκο, παρανομία, νεποτισμό κλπ. που συνταράζει το Πανελλήνιο, ο πρωθυπουργός το «κλείνει» με τη μαγική φράση «Το θέμα έληξε», και άρα είναι άσκοπο και άπρεπο να γίνεται παραπέρα λόγος γι’ αυτό (H περιπόθητη «Σιωπή», που λέγαμε τις προάλλες3).


Ο κ. Καραμανλής έχει προφανώς σχηματίσει την ακράδαντη πεποίθηση πως οι Ελληνες είναι τυφλοί, κρετίνοι, αμνήμονες, αφασικοί, και πως, με τη διατεταγμένη «λήξη του συναγερμού», θα πάψουν να βλέπουν, να μαθαίνουν, να θυμούνται, να κρίνουν τις εγκληματικότητες της απογραφής, του βασικού μετόχου και του φορομπηχτισμού… τις αδεξιότητες της εξωτερικής πολιτικής… τις ανηθικότητες των αντεργατικών νόμων… τις αθλιότητες της «παράγκας» των Χούπηδων (μάλλον Κιούπηδων). Και πως θα πιστέψουν ότι η κυβέρνησή του είναι άμεμπτη και πάλλευκη σαν τα λευκά ψηφοδέλτια που βουλευτοποίησαν τον θείο του.


Μόνο που η διακυβέρνηση ενός κράτους δεν είναι αραβικό παραμύθι – α λα «1001 Νύχτες» – όπου οι πόρτες και τα στόματα ανοίγουν ή κλείνουν στο άκουσμα της μαγικής λέξης «sesami» (σουσάμι). Είναι πρακτική επιστήμη, που αναζητεί ρεαλιστικές λύσεις στα πολυποίκιλα προβλήματα μιας χώρας. Οσο για τη δική μας παραμυθένια κυβέρνηση, το μόνο αραβικό που έχει είναι «ο Αλή Μπαμπάς και οι σαράντα κλέφτες»…


MIA όμως που μιλάμε για «μνήμη», ας θυμηθούμε (πάλι) ένα παλιό στιγμιότυπο:


Οταν, τον E´ αιώνα π.X. οι Ιωνικές πόλεις εξεγέρθηκαν κατά του πέρση «αφέντη» τους Δαρείου A´, με τη βοήθεια των Αθηναίων, εκείνος ο «Μέγας Βασιλεύς» (έξαλλος, προπάντων, για την «έξωθεν βοήθεια» στους ίωνες υποταχτικούς του), είπε και του έφεραν το τόξο του, έβαλε ένα βέλος και το εκσφενδόνισε στον ουρανό, αναφωνώντας: «Ω Δία, αξίωσέ με να εκδικηθώ τους Αθηναίους!» («Ω Ζευ, εκγενέσθαι μοι τους Αθηναίους τιθασσεύειν!»). Και διάταξε έναν υπηρέτη του, όποτε εκείνος θα καθόταν για δείπνο, να του φωνάζει τρεις φορές: «Δέσποτα, μην ξεχνάς τους Αθηναίους!» («Δέσποτα, μέμνεο των Αθηναίων!»)4.


Το ελληνοπερσικό ανέκδοτο αναπαράγεται και τώρα – με κάποιες διαφορές, βέβαια: Ο σημερινός Δαρείος – Καραμανλής να ορκίζεται πως θα εκδικηθεί τους προκατόχους του, που κράτησαν 20 χρόνια τη ΝΔ εκτός εξουσίας, και να τους εκσφενδονίζει τα βέλη της τιμωρού απογραφής, των μωρότερων εξεταστικών επιτροπών και του μωρότατου βασικού μετόχου. Αλλά και ν’ ακούει στον ύπνο του, στον ξύπνο του και στα δείπνα του (σε Ραφήνα, Αθήνα, «Μπαϊρακτάρη») τους υπηκόους του να κραυγάζουν: «Πρόεδρε (όχι «Δέσποτα», μπας και κακοφανεί στον υπ’ αριθ. 1 ψηφοθήρα του), μην ξεχνάς τους Ελληνες», που οι μισοί τους σε ψήφισαν πέρυσι και, τώρα, μαζί με τους άλλους μισούς, οργίζονται, θρηνούν και κεφαλοχτυπιούνται. Με το τόξο – την ψήφο – παραπόδα…


………………..


1. H λέξη «πανάκεια» δεν έχει πληθυντικό, αφού ένα βοτάνι θεραπεύει τα πάντα. Αλλά εδώ, τριπλασιάζεται, αρθρογραφική αδεία… Πανάκεια ονομαζόταν και μια απ’ τις κόρες του Ασκληπιού. – 2. Παράδειγμα, οι δηλώσεις του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ κ. Γ. Σουφλιά, «Το Βήμα», 19.5. – 3. «Ιπποκλείδες», «Το Βήμα», 15.5. – 4. Ηρόδοτος, E, 105.