ΤΟ «Δεύτε λάβετε φως» στάθηκε ιδιαίτερα πλουσιοπάροχο και φωτεινό εφέτος, χάρη στο αναστάσιμο «θάψιμο» των Ανθρώπινων δικαιωμάτων, που αποπειράθηκε ο Αρχιεπίσκοπος. Είπεν ουν στο κήρυγμά του εκείνο:


«Δεν το ανέχονται οι δυνάμεις του σκότους (το ότι η Ελλάδα είναι κατά 98% ορθόδοξη) και θέλουν να το αποκεφαλίσουν, να ισοπεδώσουν τα πάντα διά της παγκοσμιοποίησης, αυτής της νέας θεότητας που έχει εμφανισθεί μαζί με την άλλη θεότητα που λέγεται ανθρώπινα δικαιώματα, και χάριν αυτής της θεότητας θα πρέπει να περιστείλουμε τα δικά μας δικαιώματα».


Οι λίγες αυτές αράδες συνθέτουν απαράμιλλο δείγμα κατά συρροήν ύβρης εναντίον της Ιστορίας, της Λογικής, του Δικαίου, της Δημοκρατίας:


Ο ΕΥΡΥΜΑΘΗΣ πρωθιεράρχης θα έπρεπε να γνωρίζει αυτό που κάθε πρωτοετής της Νομικής ξέρει: αν η παγκοσμιοποίηση έχει ηλικία λίγων δεκαετιών, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα μετρούν βίο αιώνων – και άρα δεν «εμφανίσθηκαν μαζί» με την Παγκοσμιοποίηση, όπως διδάσκει ο μιτροφόρος διδάχος!


Για να τον πείσει, ο αυτός φοιτητής θα τον πληροφορούσε πως, από τον Μεσαίωνα ήδη, ο περίπτυστος φιλόσοφος-θεολόγος Θωμάς Ακινάτης (ΙΓ’ αι.) ο και άγιος αναγορευθείς, υποστήριζε πως ακόμα και η μοναρχία στηρίζεται στη λαϊκή θέληση… Θα του μάθαινε πως, στην Αγγλία, ένα πλήθος επίσημα κείμενα – από την «Magna Carta» (1215) ως το «Habeas Corpus Act» και το «Bill of Rights (1679 και 1688, αντίστοιχα) – εξασφαλίζουν τους πολίτες από τις όποιες αυθαίρετες διώξεις της όποιας εξουσίας… Θα τον ενημέρωνε, προπάντων, πως ο αποφώλιος (κατά Χριστόδουλον) Διαφωτισμός του IH’ αι. ενέπνευσε τις «Διακηρύξεις των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη», τόσο της Αμερικανικής (1778) όσο και της Γαλλικής Επανάστασης (1789)… Και πως αυτές οι Διακηρύξεις στάθηκαν η αφετηρία και η κρηπίδα των δημοκρατικών πολιτευμάτων και Συνταγμάτων όλου σχεδόν του κόσμου… Και, φυσικά, την προάσπιση και ενθάρρυνση των ανθρωπίνων αξιών και βασικών ελευθεριών» έθεσε ως έναν απ’ τους σκοπούς του ο «Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών», και τις διατύπωσε διεξοδικά η «Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου», που την έχουν υπογράψει όλα τα μέλη του ΟΗΕ – μηδέ της Ορθοδόξου Ελλάδος εξαιρουμένης.


Σ’ AYTA τα πασίγνωστα, ας προστεθούν οι παρακάτω «λεπτομέρειες» – ειδικά αφιερωμένες στον διώκτη και αφοριστή των Ανθρώπινων δικαιωμάτων:


Στο άρθρο 2 της Γαλλικής Διακήρυξης ορίζεται «Σκοπός κάθε πολιτικής ένωσης είναι η διατήρηση των φυσικών και απαράγραπτων δικαιωμάτων του ανθρώπου». Και στον Πρόλογό της, τονίζεται: «H άγνοια, η λήθη ή η περιφρόνηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου είναι τα μόνα αίτια των δημοσίων συμφορών και της διαφθοράς των κυβερνήσεων».


Ταυτόσημα, στον Πρόλογο της Οικουμενικής Διακήρυξης επισημαίνεται: «H παραγνώριση και η περιφρόνηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου οδήγησε σε πράξεις βαρβαρότητας που εξεγείρουν την ανθρώπινη συνείδηση».


Και το δικό μας Σύνταγμα του 1975 αφιερώνει όλο το B’ Μέρος του στα Ανθρώπινα και Κοινωνικά Δικαιώματα, επιλέγοντας (άρθρο 25): «Τα δικαιώματα του ανθρώπου, ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου, τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους, όλα τα όργανα του οποίου είναι υποχρεωμένα να διασφαλίζουν την ακώλυτη άσκησή τους».


Πρακτικό και αναπότρεπτο συμπέρασμα: περιφρονώντας πετροβολώντας και μυδροβολώντας τα ανθρώπινα δικαιώματα (ελευθερία, ισότητα, ελευθερία λόγου, Τύπου, θρησκείας, αντίσταση κατά της τυραννίας κλπ.), ο Αρχιεπίσκοπος αναδείχνεται μέγας υπέρμαχος της ανελευθερίας, της ανισότητας, της μισαλλοδοξίας, του αυταρχισμού, της υποτέλειας, του σκοταδισμού, της οπισθοδρόμησης, της βαρβαρότητας. Αξιος ο μισθός του και οι μίτρες του!


ΣΑΝ να μην έφταναν όλα αυτά, οι λόγοι του στοιχειοθετούν αριστουργήματα γοερών αντιφάσεων και παλινωδιών. Θ’ αναφερθώ μόνο στα πιο πρόσφατα;


«Οι έμποροι των εθνών ξεπούλησαν και τα τελευταία ράκη της ανθρώπινης αξιοπρέπειας», λέει στο πασχαλινό μήνυμά του. Αλλ’ αποτελεί τόπο κοινότατο πως ο σεβασμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας είναι ένα από τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα – αυτά ακριβώς που καταρρακώνει και μυκτηρίζει συλλήβδην ο Μακαριώτατος. Ποιος, λοιπόν, είναι ο κατ’ εξοχήν «ξεπουλητής» και «έμπορος των εθνών»;


Ακόμα πιο κραυγαλέα δείγματα ανερυθρίαστων αντιφάσεων προσφέρουν οι συστάσεις μιας Εγκυκλίου του προς τους ιερείς πάσης Ελλάδος (περ. «Εφημέριος», Απριλίου, «Βήμα», 12.5). Εκεί, ο πνευματικός πατέρας τους επιτάσσει τους κληρικούς να «μην εμφανίζονται νεόπλουτοι και με ιδιοκτησίες» και να «μην επιδίδονται σε αδικαιολόγητο πλουτισμό»… να «μην σκανδαλίζουν τον λαό με κοσμικές επιδόσεις», να «μην εκτίθενται γυρνώντας με πολυτελή αυτοκίνητα»… να «μην τους ενδιαφέρει η επίδειξη, τα φανταχτερά άμφια, η κομπορρημοσύνη»…


Αν η εγκύκλιος αυτή δεν είναι μια πελώρια φάρσα που σκάρωσε κάποιος «δαίμων της Κολάσεως», τότε θα πει πως ο Αρχιεπίσκοπος ή υποβάλλεται σε δημόσια αυτομαστίγωση ή έχει χάσει κάθε ράκος αυτογνωσίας. Γιατί ποιοι κληρικοί σκανδαλίζουν και προκαλούν και εξοργίζουν τον λαό αν όχι ο ίδιος και ουκ ολίγοι Σεβασμιώτατοι, που κυκλοφορούν με απαστράπτουσες Chrysler και Phantom και Mercedes… που κλασαυχενίζονται με εκθαμβωτικά άμφια… που αναδείχνονται Κροίσοι με ανεξιχνίαστους τρόπους… που κομπορρημονούν και αδολεσχούν ακατάσχετα από τους άμβωνες των εκκλησιών και των MME,… που σφάζουν και μαχαιρώνουν όλα και όλους όσοι τους κρίνουν και τους ενοχλούν;


Αποκορύφωμα, η προς ιερείς ερώτηση-επίπληξη: «Γιατί δεν παραμένετε προσηλωμένοι αποκλειστικά στα πνευματικά σας έργα», αλλά «ασχολείσθε με πολλά και ποικίλα, πάντως όχι με εκείνα με τα οποία πρέπει να ασχολείσθε;» Αν κάποιοι ταπεινοί εφημέριοι είχαν το στοιχειώδες θάρρος θα του απαντούσαν: «Επειδή εσείς, Μακαριώτατε, μάς δίνετε το ύψιστο και άριστο παράδειγμα, ασχολούμενος νυχθημερόν με τα εξωπνευματικά πάντα – από την εξωτερική πολιτική ως τις κομματικές αντιπαραθέσεις («η Δεξιά του Κυρίου»!), από τις ανεγέρσεις ξενοδοχείων ως τις εξεγέρσεις για τις ταυτότητες, από τα κοινοτικά κονδύλια ως τις δοσοληψίες με αποβράσματα, ρασοφόρα και μη.


Τέλος: ένα ανακοινωθέν της I. Συνόδου (11.5), προσπαθώντας να μην πάρει θέση στην αγιοταφική κρίση, φθέγγεται: «H Εκκλησία της Ελλάδος δεν είναι διαιτητής ή δικαστής για να παρέμβει αυτοβούλως στην εκσπάσασαν κρίσιν». Μάλιστα! Δεν είναι δικαστής για τις ιεροσολυμικές τερατωδίες, αλλά δεν διστάζει να δικάζει και να καταδικάζει «αυτοβούλως» και αδιακόπως και φύρδην μίγδην κορυφαίους φιλοσόφους και σύγχρονους πολιτικούς, «ευρωλιγούρηδες» και «ηλεκτρονικές παραεξουσίες», «αντίχριστους» και «εθνικούς μειοδότες»!


Αλλ’ ας μην απελπιζόμαστε. Προς σωτηρίαν μας, ας ακολουθήσουμε την κατακλείδα του Χριστοδουλείου μηνύματος, ήτοι ας «συσπειρωθούμε γύρω από την Εκκλησία», που είναι «αγία και άμωμος». Με σημαιοφόρους, φυσικά, τους αμωμότατους βλαστούς της, Βαβύληδες, Γιοσάκηδες, Παπαδήμες και τους άλλους «εμπόρους των εθνών» (κυριολεκτικά, εδώ), λαθρεμπόρους της πίστης, και αρουραίους των ιερών ταμείων…