H Ελλάδα έχει περάσει σε έναν περίεργο αστερισμό. Με σύνδρομα φοβισμού, αδυναμίας-άρνησης να λάβει οποιαδήποτε διεθνή πρωτοβουλία σε κρίσιμα θέματά της ή σε σοβαρά ευρωπαϊκά ζητήματα, η χώρα κινείται παθητικά, πτωτικά. Σε μια σειρά κρίσιμα ζητήματα αυτοχειριαστήκαμε.


Στα οικονομικά με την περίφημη απογραφή δημιουργήσαμε ένα κλίμα σχιζοφρενικού δονκιχωτισμού, μια εικόνα χώρας που κάνει τον σταυροφόρο για την πιο άτεγκτη διαφάνεια στο Σύμφωνο Σταθερότητας, το οποίο όμως την ίδια στιγμή η ίδια η κυβέρνηση τίναξε στον αέρα με το θεαματικό έλλειμμα του +6% την πρώτη κιόλας χρονιά λειτουργίας της. H πορεία της μακροοικονομίας, της ανεργίας, του πληθωρισμού, των ιδιωτικών επενδύσεων περνάει την πιο δύσκολη φάση της τελευταίας οκταετίας.


Στο θέμα της απορρόφησης των κοινοτικών πόρων η αγορά έχει μείνει κατάπληκτη από την αδυναμία να προχωρήσουν έργα, να απορροφηθούν πόροι που ήδη χάνονται και να ληφθούν αποφάσεις για προσαρμογή σε βασικές κοινοτικές αρχές.


Στο θέμα του βασικού μετόχου κυριάρχησε η πρωτότυπη ιδέα ότι ο συσχετισμός οικονομικής και πολιτικής δύναμης σε μια κοινωνία της παγκοσμιοποίησης θα ρυθμιστεί με διάτρητες νομοθετικές παρεμβάσεις, με τερτίπια και πολιτικές παρακλήσεις προς τον πρόεδρο της Επιτροπής. Το κέρδος είναι μία εβδομάδα παράταση του αγώνα και μια χώρα εκτεθειμένη ευρωπαϊκά.


Στο Κυπριακό, με την αποχή της Λουκέρνης, τον ιησουιτισμό στο δημοψήφισμα, την άρνηση εμπλοκής μας στα άλλα ζητήματα που ακολούθησαν, δώσαμε τo μήνυμα ότι:


* Εχουμε μια κυβέρνηση που αδιαφορεί για τα θέματα, δηλώνει αμέτοχη, παίρνει θέση απλού παρατηρητή σε κορυφαία για την Ελλάδα ζητήματα πολιτικής.


* H υπεύθυνη κυβέρνηση δεν διστάζει να πετάξει στα σκουπίδια πολιτικές επενδύσεις πολλών ετών σε θέματα που σε κάθε άλλη χώρα η συνέχεια και η συνέπεια της πολιτικής αποτελούν κορυφαία εργαλεία επίτευξης στόχων.


Στα ελληνοτουρκικά η αδιαφορία για ένα κορυφαίο θέμα της Ευρώπης και το πιο κρίσιμο θέμα όχι μόνο των εξωτερικών μας σχέσεων αλλά και με τεράστιες εσωτερικές οικονομικές και πολιτικές προεκτάσεις δώσαμε την αίσθηση ότι είμαστε «φευγάτοι».


Τελικά πού φθάσαμε με όλα αυτά;


Κατ’ αρχάς δώσαμε ένα ισχυρό μήνυμα ότι αυτό που μετράει σήμερα για μας δεν είναι τα συμφέροντα της χώρας μας σε εσωτερικό ή ευρωπαϊκό επίπεδο αλλά η επιβεβαίωση γελοίων ­ στα μάτια οποιουδήποτε τρίτου ­ κομματικών παιχνιδιών που σχετίζονται με εσωτερικές ανεύθυνες πολιτικές βεντέτες.


Χάσαμε σε αξιοπιστία απέναντι στην EE και συνεπώς σε διαπραγματευτική δύναμη και αυτό πιθανότατα θα μας πικράνει στο τελικό αποτέλεσμα για το τέταρτο αναπτυξιακό πακέτο.


Εμπεδώσαμε διεθνώς την εικόνα μιας κυβέρνησης που αδυνατεί ή αρνείται να έχει θέσεις ή να διαπραγματευθεί ζωτικά εθνικά της θέματα.


Αποσυρθήκαμε με μεγαλοπρέπεια από την ευρωπαϊκή σκηνή για τα ευρωπαϊκά ζητήματα αναπαράγοντας την εικόνα του κομπλεξικού επαρχιώτη.


Επιστρέψαμε στην εικόνα μιας χώρας που αδυνατεί να παίξει στο γήπεδο της ευρωπαϊκής οικονομίας και κοινωνίας και διολισθαίνει ανέμελα προς καταστάσεις που τη χαρακτήριζαν πριν από μία δεκαετία.


Ακυρώσαμε με τον πιο πανηγυρικό τρόπο κάθε κεφάλαιο που είχαμε χτίσει όλα αυτά τα χρόνια.


Ο κ. Τάσος Γιαννίτσης είναι καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, πρώην υπουργός Εξωτερικών.