H διαφθορά σε περιόδους ακμής και σε υγιείς κοινωνίες είναι εξαίρεση. Σε παρακμιακές εποχές ωστόσο όπου οι αντιστάσεις αποδυναμώνονται έως και εκμηδενίζονται τείνει να αναδειχθεί σε κανόνα. Στον καθ’ ημέραν ελληνικό βίο οι μέχρι πρότινος εντοπισμοί αυτού του σηπτικού φαινομένου αφορούσαν την κρατική διοίκηση και υπαλλήλους της που «λαδώνονται» ασυδότως και ατιμωρητί.
Ενα παρακλάδι περνάει από τα κυκλώματα της νύχτας και των γηπέδων, ενώ στην πρόσφατη φάση κυριάρχησε σε προτεραιότητα η αποκαλούμενη διαπλοκή, το ιψενικό δηλαδή τρίγωνο «Χρήμα – MME – Πολιτική». Ούτε είναι ούτε και μπορούσαν να μείνουν απρόσβλητοι οι θεράποντες της τετάρτης εξουσίας. H από πολλές πλευρές επιδιωκόμενη γενική απαξίωση της πολιτικής ομού με την προϊούσα αναξιοπιστία της δημοσιογραφίας διευκολύνουν τη λειτουργία του θερμοκηπίου της διαφθοράς. Αυτή διαχέεται χωρίς όνομα, γι’ αυτό με μείζονα αποτελεσματικότητα, τσουβαλιάζοντας στο ίδιο σακί τους πάντες. H διαφθορά όμως έχει όνομα και αν πρόκειται να χτυπηθεί σοβαρά πατάσσεται επώνυμα.
Ηδη διαμορφώνονται νέα δεδομένα στην ανθρωπογεωγραφία του φαινομένου με μεθόδους εν τούτοις που παρέχουν εικόνα καθολικής σήψεως. H οποία είναι αναληθής και άδικη. Στο μάτι ανελέητου κυκλώνα οι δύο ανθεκτικότεροι θεσμοί, η Δικαιοσύνη και η Εκκλησία. Σίγουρα επίορκοι δικαστές υπάρχουν. Εχουν όνομα, να υποστούν τις κυρώσεις. H διαφθορά επιπολάζει λόγω ατιμωρησίας. Εξάλλου περιπτώσεις προσωπικής αναξιότητας εκκλησιαστικών στελεχών βεβαίως υπήρξαν και υπάρχουν. Θυμηθείτε το ξέσπασμα του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου «ουδένα δέδοικα (= φοβήθηκα) ως τους επισκόπους, πλην ολίγων».
Οι τηλεοπτικές παρεμβάσεις ενίων ιερωμένων τις ημέρες αυτές αφήνουν μια πικρή γεύση απογοήτευσης και αγανάκτησης. Απομυθοποιούν εαυτούς και στην κοινωνική συνείδηση εκθέτουν την Εκκλησία.
H Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η αναντικατάστατη συγκολλητική ουσία του Ελληνισμού. Εγγυήτρια της συνοχής και της διάρκειάς του. Αυτή τροφοδοτεί την αλληλεγγύη, την αγάπη και την ενότητα του πληρώματός της που συμπίπτει με το εθνικό σώμα. Μπορεί η Ελλάς συχνά να υπνώττει, αλλά όταν αφυπνισθεί έχει κινητήρια δύναμη την Εκκλησία, το μήνυμά της, την αλήθεια της. H Ορθοδοξία είναι η «σταθερά» του δημόσιου και του ιδιωτικού βίου των Ελλήνων. Μόλις πριν από λίγες ημέρες η έρευνα που έκανε η GFK Market Analysis («Ελευθεροτυπία», 17/1) σε 21 χώρες συγκομίζει ότι το 92% των συμπατριωτών μας πιστεύει στον Θεό.
Αν οι υπονομευτικές δυνάμεις (εντός, εκτός Εκκλησίας και εντός, εκτός Ελλάδος) κατάφερναν να διαρρήξουν τη σχέση εμπιστοσύνης λαού – Εκκλησίας, το κατόρθωμά τους θα ήταν μέγα: λεηλασία του λαϊκού φρονήματος, πνευματικός αφοπλισμός και άνευ όρων παράδοση.
Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος είναι στο επίκεντρο του κυκλώνα. Στόχος αδιάκοπης κριτικής, συχνά υπερβολικής και άδικης. Και οι επικριτές του συμφωνούν ότι είναι σήμερα μάλλον ο μόνος Ελλην που μπορεί σε περίπτωση, ό μη γένοιτο, εθνικής κρίσεως να συνεγείρει ολόκληρο τον λαό. Και επειδή κατ’ αυτάς οργιάζουν τα σενάρια αστάθειας και ανακατατάξεων στο διεθνές πολιτικό μας υποσύστημα ανατολικά και βόρειά μας, παν δυνητικόν εμπόδιον των σχεδίων πρέπει να εκλείψει. Ο νοών νοείτω!
Ανιχνεύοντας τη γενεαλογία και τα συστατικά της τρέχουσας διαφθοράς πρέπει με έμφαση να επισημάνουμε:
Οπως εύστοχα σημειώνει στην «Ανοδο της ασημαντότητας» ο Καστοριάδης, έχουμε διεθνώς μια γενίκευση του παρακμιακού φαινομένου, εκφυλισμό της δημόσιας ζωής, επικυριαρχία μιας ταυτόσημης ιδεολογίας με υπέρτατη αξία το χρήμα, ραγδαία αδρανοποίηση των πολιτών και μετάλλαξή τους σε καταναλωτές.
H κοινωνία, παρακολουθώντας και την ατιμωρησία των ενόχων, εθίζεται στο κακό και γονατίζει μπροστά σε έναν ιδιότυπο μιθριδατισμό. H διαφθορά καθίσταται συμβατό, δομικό και τελικά κοινωνικά αποδεκτό φαινόμενο. Οι δυνάμεις που θέλουν να υποδουλώσουν τον κόσμο ενδιαφέρονται να εξαφανίσουν τους θυλάκους αντίστασης. Αλλά εκεί που ακόμη καίει το καντηλάκι της πίστεως καλλιεργούνται οι αξίες της ζωής και υπάρχουν πολίτες να τις υπερασπισθούν με αντίτιμο αν χρειασθεί και την ίδια τη ζωή τους.
H διαφθορά στη χώρα μας επιβιώνει ως έγκλημα χωρίς τιμωρία. Δικαιοσύνη και Εκκλησία μπορούν και πρέπει να αυτοκαθαρθούν. Κατά τη Γραφή (Ματθ. 7,19), «παν δένδρον μη ποιούν καρπόν καλόν εκκόπτεται και εις πυρ βάλλεται».
Ο κ. Στέλιος Παπαθεμελής είναι βουλευτής και πρώην υπουργός.
