ΑΣ λένε ό,τι θένε – αλλά ο πρόεδρος Μπους είναι άσσος του μαύρου χιούμορ. Γιατί μόνο σαν χιουμοριστικό «παίγνιον» μπορεί να «ερμηνευθεί» ο λόγος του, μετά τη δεύτερη ορκωμοσία του, στις 17.1.


Τι είπε, ή μάλλον, τι έταξε στην Οικουμένη ο αμερικανός πρόεδρος; Πως οι ΗΠΑ, υπό την ηγεσία του, θα γίνουν οι ιεραπόστολοι και οι διδάχοι της ανθρωπότητας – «θα δείξουμε στον κόσμο το νόημα και την υπόσχεση της ελευθερίας» μια και ο κοσμάκης δεν έχει ακόμα ιδέα γι’ αυτήν -… θα γίνουν, πρακτικά, σταυροφόροι, δηλ. ελευθεροφόροι, των Αγίων και μη Τόπων – «θα εξαπλώσουμε την ελευθερία και τη δημοκρατία στις πιο σκοτεινές γωνιές του κόσμου» -… θα δράσουν ως άγγελοι τιμωροί «των καταπιεστικών και παράνομων καθεστώτων»… και θα υψωθούν, όσο κανένας πριν απ’ αυτούς στο απαράμιλλο ζενίθ της ανθρώπινης Ιστορίας, όντας «έτοιμοι για τα μεγαλύτερα επιτεύγματα στην ιστορία της ελευθερίας»…


Υπέροχα! Μόνο που ο ανθρωπο-ευεργέτης πρόεδρος δεν μας πληροφόρησε με ποιον τρόπο, μέσα και μεθόδους θα πραγματοποιήσει όλα αυτά τα θεσπέσια «θα». Και επειδή εμείς οι ταπεινοί δεν έχουμε τη δυνατότητα να εισδύσουμε στα άβατα του Λευκού Οίκου και του Πενταγώνου, μπορούμε τουλάχιστο να φανταστούμε τον μελλοντικό αυτόν τρόπο δράσης από το άμεσο παρελθόν και τα πεπραγμένα του θεοφίλητου ρήτορα, κατά την πρώτη θητεία του.


Ηγουν: καταπάτηση του διεθνούς δικαίου, περιφρόνηση του ΟΗΕ και των άλλων διεθνών Οργανισμών, ψευδολογίες για την κατοχή όπλων μαζικής καταστροφής, εξαπόλυση απρόκλητων και ακήρυκτων πολέμων, μετατροπή των «απελευθερωμένων» χωρών σε πεδία εμφύλιου πολέμου, στόχους εξ ουρανού βομβαρδισμών των αμάχων, σωφρονιστήρια τύπου Γκουαντάναμο και Αμπου Γκράι, «ανοικοδόμηση», δηλ. εκμετάλλευσή τους από πολυεθνικούς πετρελαιο- και οπλο-γίγαντες, που «τυχαίνει» να είναι προεκλογικοί δωρητές του προφήτη…


Στον πρώτο πρωθυπουργικό λόγο του (13.5.1940), ο Ουίνστον Τσώρτσιλ δήλωνε στους απειλούμενους απ’ τη χιτλερική λαίλαπα συμπατριώτες του: «Δεν έχω να σας προσφέρω παρά αίμα, ιδρώτα και δάκρυα». Τα ίδια, και πολλαπλάσια, υπόσχεται να προσφέρει ο κ. Μπους στους λαούς που ορέγεται να «εκδημοκρατίσει»…


ΑΛΛΑ την χαριέστερη πτυχή αυτού του ζοφερού χιούμορ αποτελεί η υπόσχεση πως η νέα administration «θα κατατροπώσει τα καταπιεστικά και παράνομα καθεστώτα, ακολουθώντας τη μεγάλη απελευθερωτική παράδοση αυτού του έθνους».


Πραγματικά: αποτελεί μακριά παράδοση των κυβερνήσεων αυτού του έθνους να υποστηρίζουν ή και να δημιουργούν τα πιο τυραννικά καθεστώτα, από τη Λατινική Αμερική ως την Ευρώπη, από την Αφρική ως την Ασία. Και διόλου κρυφά, άλλωστε – το διακηρύσσουν με κάθε παρρησία:


Ο άλλοτε υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ Ρόμπερτ ΜακΝαμάρα λ.χ. δήλωνε στο Κογκρέσσο το 1967: «Ο πρώτος στόχος μας… είναι να βοηθούμε την ανάπτυξη των κατά τόπους στρατιωτικών ή παραστρατιωτικών δυνάμεων που, μαζί με την αστυνομία, είναι ικανές να εξασφαλίσουν την απαιτούμενη εσωτερική ασφάλεια».


Ακόμα σαφέστερος ήταν ο άλλοτε αρχηγός της CIA Αλλεν Ντάλλες, που ξεκαθάριζε το 1962: «Στις χώρες που γειτονεύουν με τον κομμουνιστικό κόσμο και που έχουν στρατηγική σημασία, συμφέρον των ΗΠΑ είναι να εγκαθίστανται ισχυρά καθεστώτα που δεν αμφισβητούν την στρατιωτική παρουσία μας, και όχι καθεστώτα δημοφιλή αλλά λιγότερο πειθήνια».


Κατά κόρον έχουν γευτεί αυτή την «παράδοση» η Ελλάδα και η Κύπρος. Την πιο σπαρταριστή κρίση για την εδώ εφαρμογή αυτής της εκλεκτικής συγγένειας, την έχει εκφέρει ένας στρατηγός του αμερικανικού Πενταγώνου, λέγοντας – διόλου χιουμοριστικά – πως η απριλιανή δικτατορία «είναι η καλύτερη κυβέρνηση που είχε η Ελλάδα από την εποχή του Περικλή»!


Και σήμερα ακόμα, ποιος υποστηρίζει εκθύμως τα τόσο «φιλελεύθερα» καθεστώτα της Αιγύπτου, της Σαουδικής Αραβίας, του Πακιστάν, του Ουζμπεκιστάν – που το ίδιο το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ κατατάζει «ανάμεσα στους χειρότερους παραβάτες των ανθρώπινων δικαιωμάτων»;


Πώς, λοιπόν, να μη θυμηθείς – ακούγοντας την ελευθερόφρονη λογοδιάρροια του Μπους – την περιλάλητη αποστροφή της Madame Roland (της «Ηγερίας» των Γιρονδίνων) που, όταν ανέβηκε στη λαιμητόμο για ν’ αποκεφαλιστεί από τους «συντρόφους» της (Νοέμβρης 1793) αναφώνησε: «Ω Ελευθερία, τι εγκλήματα γίνονται στο όνομά σου!».


ΠΟΙΟΣ ακούει, όμως, τους νεκρούς και τους μελλοθάνατους; Μιλώντας στο κανάλι CBS στις 17.1, ο πρόεδρος Μπους γαυριούσε: «Εχω στο μυαλό μου(;) ένα μεγαλεπήβολο πρόγραμμα». Τόσο μεγαλεπήβολο όσο και ευκολομάντευτο: να βάλει στο χέρι όλη την πετρελαιογόνο περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Κεντρικής Ασίας. Εχοντας ήδη «πατήσει» το Ιράκ και το Αφγανιστάν, συνωμοτεί τώρα με το (δημοκρατικότατο) Πακιστάν για ν’ απλώσει τα δίχτυα της «ελευθερίας» και στο Ιράν. Ο άμωμος αντιπρόεδρός του Ντικ Τσένι δεν δίστασε να το επιβεβαιώσει, τις προάλλες: «Το Ιράν βρίσκεται στην κορυφή της λίστας των πιο προβληματικών χωρών του κόσμου». Εφ’ ω και η Ουάσινγκτον δεν έχει κανένα πρόβλημα να «ξεπροβληματίσει» το κακό Ιράν – ώστε ν’ αλωνίζει και να θερίζει απερίσπαστη σε όλη την περιοχή του Περσικού Κόλπου, που είναι η εστία των δύο τρίτων των πετρελαϊκών αποθεμάτων του πλανήτη…


Ο άγγλος μυθιστοριογράφος του προπερασμένου αιώνα Ουίλλιαμ Θακεραίυ έγραφε πως «το χιούμορ είναι η ερωμένη του πόνου». Στην περίπτωση του κ. Μπους, είναι η μαμμή του…