ΘΥΜΑ των λαθών του ή υπερβάλλοντος ζήλου, ή εξιλαστήριο θύμα που φορτώθηκε τις αμαρτίες του προέδρου Μπους, ο Τζωρτζ Τένετ που παραιτήθηκε τις προάλλες από τη διεύθυνση της CIA, είχε το «προνόμιο» να κατέχει την υπ’ αριθμ. 2 θέση στον κατάλογο των ελληνοαμερικανών που έχουν κατακτήσει κορυφαίους θώκους στην ιστορία της αμερικανικής ιεραρχίας.


Ο υπ’ αριθμ. 1 ήταν, βέβαια, εκείνος ο ανεκδιήγητος Spiro Agnew (Αναγνωστόπουλος), αντιπρόεδρος των ΗΠΑ επί προεδρίας Νίξον. Φανατικά αντιδραστικός, διαπρύσιος κήρυκας της εδώ απριλιανής χούντας, ο «Σπάιρο» αναγκάστηκε να παραιτηθεί το 1973 από το αξίωμά του, έπειτα από κατηγορίες για ανάμειξή του σε σκάνδαλο δωροδοκίας – όπως ακριβώς ο άπεφθος πρόεδρός του θα παραιτιόταν ένα χρόνο αργότερα για το σκάνδαλο Γουώτεργκεϊτ.


Ο Τένετ έφτασε «μόνο» στην κορυφή της διαβόητης Μυστικής Υπηρεσίας. Συνέχιζε, έτσι, μια «παράδοση» ατόμων ελληνικής καταγωγής, που υπηρέτησαν σε σημαντικά (ιδιαίτερα για μας) πόστα της δυσώνυμης «Εταιρίας».


ΟΙ «παλαιότεροι» θα θυμούνται το όνομα του πρώτου απ’ αυτούς, που είχε γίνει δυσφήμως γνωστός στη μεταπολεμική Ελλάδα: Τομ Καραμεσίνης.


Οταν το 1947, τον ρόλο της «προστάτιδος δυνάμεως» αναλάβανε οι ΗΠΑ, και ενώ είχε αρχίσει ο εμφύλιος πόλεμος, ο Καραμεσίνης ήταν ένας από τους «επίλεκτους» πράκτορες της CIA που εγκαταστάθηκαν εδώ. Γρήγορα, έγινε ο πρώτος «σταθμάρχης» της CIA στη χώρα μας (1950-1953) και απόσπασε τους επαίνους των προϊσταμένων του, επειδή «του ανήκει η τιμή ότι εβοήθησε να αποκατασταθή η τάξις εις την χαώδη μεταπολεμικήν Ελλάδα».


H λέξη αυτή, «βοήθεια», ήταν το πιο τρέχον νόμισμα της εποχής εκείνης αφού, σύμφωνα με το δόγμα Τρούμαν, οι ΗΠΑ βοηθούσαν οικονομικά κλπ. την Ελλάδα και την Τουρκία να ορθώσουν το ανάστημά τους στη σοβιετική απειλή. Ποιο ήταν το βαθύτερο πολιτικό νόημα αυτής της βοήθειας, το ξεκαθάρισε ο δημοκρατικός γερουσιαστής Μ. Mors, μιλώντας (9.10.1967) στη Γερουσία: «Αποκλειστικός σκοπός της βοήθειάς μας στην Ελλάδα είναι να διατηρήσουμε μια στρατιωτική αμερικανόφιλη κυβέρνηση, που θα συμμορφώνεται με τις αξιώσεις του Πενταγώνου και του ΝΑΤΟ» (Πολύ νωρίτερα, ο ίδιος ο πρόεδρος Κέννεντυ είχε τονίσει πως η βοήθεια δεν αποτελεί πράξη ανθρωπισμού αλλά «έμμεση χρηματοδότηση της αμερικανικής βιομηχανίας»).


Στο είδος της βοήθειας που ανάφερε ο γερουσιαστής Μορς, διέπρεψε λίαν ο Καραμεσίνης. Ηταν, άλλωστε, η εποχή όπου ο αμερικανός πρεσβευτής Τζων Πιουριφόϋ (1950-53) ανεβοκατέβαζε τις ελληνικές κυβερνήσεις, η εποχή του κινήματος της φιλοδικτατορικής στρατιωτικής οργάνωσης ΙΔΕΑ (31.5.1951), η εποχή της αποτρόπαιης υπόθεσης των συκοφαντημένων ελλήνων αεροπόρων (Ιούλιος 1951) και «last but not the least» – η εποχή της ίδρυσης της ημετέρας ΚΥΠ (1953). Και ποιος ήταν ο οργανωτής και εκπαιδευτής της υπηρεσίας εκείνης; Ποιος άλλος από τον Καραμεσίνη. Και ποιος ήταν ο έλληνας αξιωματικός – σύνδεσμος με το κλιμάκιο της CIA στην Αθήνα; Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, που (κατά τους «New York Times») «έπαιρνε συνεχώς επιδόματα από τη CIA» – και πολύ δίκαια, άλλωστε, αφού (κατά την «Washington Post») «ο Παπαδόπουλος ήταν στρατολόγος καταδοτών της Γκεστάπο»! Αυτούς τους σπόρους έσπειρε ο «σωτήρας» Καραμεσίνης και αυτών τα άνθη θερίσαμε εμείς, 14 χρόνια αργότερα…


ΑΛΛΑ ο Παπαδόπουλος δεν ήταν το μόνο «ανάστημα» του Καραμεσίνη. Διαλεχτός προστατευόμενός του μέσα στη CIA της Αθήνας, ήταν ο ελληνοαμερικανός επίσης Γιώργος Ιωαννίδης.


Αφού είχε αναπτύξει κάποια δράση στις ΗΠΑ για την ανατροπή του Φιντέλ Κάστρο, ο Ιωαννίδης τοποθετήθηκε, τα τέλη του 1964, στην Αθήνα, επί «σταθμάρχη» Τζωρτζ Μόρι και κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου. Κατά τις πληροφορίες που υπάρχουν, ο Ιωαννίδης έδρασε «εκ του αφανούς» στην οργάνωση της Αποστασίας του Ιουλίου 1965 και είχε τακτικές επαφές με τους εκκολαπτόμενους πραξικοπηματίες, αφού ήταν και «συνεταιράκι» του Παπαδόπουλου. Και όταν οι επίορκοι αξιωματικοί υπεξήρεσαν την εξουσία, ο Ιωαννίδης «μιλούσε με ενθουσιασμό για τη σωτήρια επανάσταση του Παπαδόπουλου»…


ΣΤΑ ίδια «χρυσά χρόνια», αλώνιζε και ένας άλλος ελληνοαμερικανός πράκτορας, ο Γκαστ Αβρακότος (Αβράκωτος;), γνωστός ανάμεσα στους αμερικανούς συναδέλφους του με το παρανόμι «Δρ. Βρόμικος» (Dr. Dirty), προφανώς εξαιτίας των «μεθόδων» του. Οντας σύνδεσμος της CIA με τον πραξικοπηματία Δημ. Ιωαννίδη, «φύτευε» στον ελληνικό Τύπο δημοσιεύματα κατά των δημοκρατικών πολιτικών, όπως φύτευε και δολάρια στις τσέπες των φίλων της «Εταιρίας», τρωγοπίνοντας και γλεντώντας μαζί τους. Και όταν αυτοί αυτοχρίσθηκαν κυβερνήτες της χώρας, ο «Δρ. Βρόμικος» τους συμβούλευε να μη δώσουν στον Ανδρέα Παπανδρέου διαβατήριο για το εξωτερικό (καθώς ζητούσε ο Λευκός Οίκος) αλλά «να… εκτελέσουν τον αλήτη, γιατί θα επιστρέψει και θα τον βρείτε μπροστά σας»!


Αλλά ο A. Παπανδρέου δεν ήταν το μόνο κόκκινο πανί για τον Αβρακότο. Οπως ο ίδιος έχει ομολογήσει «μισούσε τον Μακάριο περισσότερο κι απ’ τον Ανδρέα»…


Οταν, λοιπόν, είναι πασίγνωστο πως οργανωτής του πραξικοπήματος κατά του Μακάριου ήταν ο «μακαντάσης» του Δρα Βρόμικου, Δ. Ιωαννίδης… όταν έχει διαρρεύσει τηλεφώνημα της «Αρσακειάδας»-Ιωαννίδη στον «πρόεδρο» Σαμψών, όπου ο πρώτος ζητούσε «το κεφάλι του Μούσκου (Μακάριου) επειδή τον πίεζαν, ξέρεις ποιοι», μπορούμε ασφαλέστατα να υποθέσουμε πως ένας από τους «ποιους» ήταν ο «Δρ. Βρόμικος» – ακολουθώντας τη δολοφονική παράδοση της «Εταιρίας» για την απαλλαγή από ενοχλητικούς «κόκκινους» τύπου Αλλιέντε και άλλων1…


ΤΟΙΟΥΤΟΙ, λοιπόν, έδοξαν ημίν αρχιερείς της υπηρεσίας που μάχεται για την κατατρόπωση του «κακού» και τον αφανισμό των «κάκιστων».


Είναι αυτονόητο – αλλά το σημειώνω προς χρήσιν των καλοθελητών – πως όσα γράφω πιο πάνω, δεν έχουν καμιά σχέση με τις μυριάδες Ελληνες που ζουν, μοχθούν και ευδοκιμούν στις ΗΠΑ. Αλλά μόνο μ’ εκείνους που, γινόμενοι όργανα μιας (τόσο αμφιλεγόμενης ακόμα και από τους Αμερικανούς) υπηρεσίας, δεν διστάζουν να συνεργούν με τυράννους, προδότες, δολοφόνους, εναντίον της ίδιας της πατρίδας τους…


………………………………..


1. Βλ. τα βιβλία μου Μέγιστον μάθημα, Φυτράκης, 1975, σελ. 23-52 («Το αμερικανικό όνειρο») και Πολιτικά B’, Θεμέλιο, 1980, σελ. 44-50 και 230-251. Επίσης, τα ρεπορτάζ του A. Παπαχελά (για τον Αβρακότο) και του B. Λαμπρόπουλου (για τον Γ. Ιωαννίδη), «Το Βήμα», 4.6.2003 και 22.11.2003 αντίστοιχα.