Δεν είµαι σε θέση να γνωρίζω αν ο εθισµός µε έναν τόπο είναι φαινόµενο γενικό, γνωρίζω όµως ότι εδώ και µερικά χρόνια είµαι εθισµένος µε την Αργολίδα. Εδώ και τουλάχιστον µία πενταετία δεν παραλείπω τέτοιες αυγουστιάτικες µέρες να δίνω το «παρών» στο Ναύπλιο, στ’ Ανάπλι όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι, κάτι σαν αντίδοτο στο κλισέ των ηλιόλουστων νησιών του Αιγαίου.
Οπως πάντα, κάθε φορά που μπαίνω στην πόλη βραδάκι, το θέαμα του φωτισμένου Παλαμηδίου, του φρουρίου-προστάτη σε καιρούς δύσκολους, μου κόβει, στιγμιαία, την ανάσα. Λίγο αργότερα, παρατηρώ ότι τα κατάρτια των ιστιοφόρων στο λιμάνι δεν καταφέρνουν να κρύψουν το θαλασσινό κάστρο, το Μπούρτζι, την κατοικία των δημίων που ακόμη δεν έχει αξιοποιηθεί όπως ίσως θα μπορούσε. Προτού μπούμε στα στενά της παλιάς πόλης, ίσως της ομορφότερης παλιάς πόλης στην Ελλάδα, ρίχνουμε μια κλεφτή ματιά προς την προτομή της Μπουμπουλίνας. Ατενίζει με αποφασιστικό βλέμμα τον Αργολικό Κόλπο. Και δεξιά της, η έκθεση βιβλίου στην πλατεία Ωνάση που εφέτος πραγματοποιείται έως τις 26 Αυγούστου –κάτι σαν ετήσιο ραντεβού μου.
Αφήνοντας πίσω μας την παλαιότερη ψαροταβέρνα του Ναυπλίου, αυτή του «Σαβούρα» (ιδρύθηκε το 1841 ως καπηλειό των Εγγλέζων) και αφού παραβλέψουμε το οικτρά εγκαταλελειμμένο Τελωνείο του Ναυπλίου, ένα πανέμορφο κτίριο που σήμερα δίνει μια εικόνα παρακμής, φτάνουμε στην πλατεία Φιλελλήνων στην παλιά παραλία, που τον καιρό εκείνο λειτουργούσε ως νυφοπάζαρο. Εκεί, δίπλα στο ξενοδοχείο «Grande Bretagne», ήρθε η ώρα του καφέ στο «Napoli Di Romania» που ο Γ. Σωτηρόπουλος διατηρεί με κέφι από το 1991, αλλά και για ένα παγωτό χωνάκι στον θρυλικό «Ιταλό», στο «Antica Gelateria Di Roma» δίπλα στην Παναγίτσα.
Λιγότερο από ένα λεπτό απέχει η πλατεία Συντάγματος, εκεί όπου τα «τιτιβίσματα» των παιδιών ανάμεσα στο Αρχαιολογικό Μουσείο και στο παλιό τζαμί ακούγονται ως αργά το βράδυ, κάθε βράδυ. Το τζαμί σήμερα λειτουργεί ως εκθεσιακός χώρος, ενώ εκθέσεις –ή και άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις –φιλοξενεί και το Βουλευτικό, η Πρώτη Βουλή των Ελλήνων, πάνω απ’ την πλατεία.
Ωρα για φαγητό. Η πλατεία Συντάγματος βολεύει, εκεί εξάλλου βρίσκεται ο «Μέντωρ», ένα σχετικά καινούργιο εστιατόριο που σύστησε ο φίλος Τάκης Διαμαντόπουλος, βαθύς γνώστης της πόλης και των ανθρώπων της. Σπεσιαλιτέ τα «999 σκαλοπάτια», καπνιστά χοιρινά φιλετάκια με κόκκινο κρασί, άκρως πικάντικα. Η ονομασία του πιάτου φόρος τιμής στα 999 σκαλοπάτια του Παλαμηδίου.
Επιστροφή. Και το σημάδι της σφαίρας από τη δολοφονία του Καποδίστρια –ο οποίος ταριχεύτηκε από τον Βονιφάτιο Βοναφίν στο πρώτο φαρμακείο της Ελλάδας, στην πλατεία των τριών Ναυάρχων –θα υπάρχει για πάντα στον Αγιο Σπυρίδωνα. Και το ρολόι στην Ακροναυπλία θα χτυπά κάθε μισή και ολόκληρη ώρα…
* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 19 Αυγούστου 2018.
