Τρεις μαύροι τενόροι
Είμαι στο κέντρο του κόσμου και στο μέσο του χρόνου. Στην παραλία της Ανάληψης, κάτω από το Κάστρο (των Βιλλεαρδουίνων), παρακολουθούσα αυτό που κατέληξε Γαλλία – Βέλγιο 1-0. Τρεις μαύροι τενόροι –κατάμαυροι, πιο μαύρος γίνεσαι τρύπα στο κέντρο του γαλαξία –από την Υποσαχάρια Αφρική τραγουδούσαν ιταλικές καντσονέτες και άριες, πιο πέρα καθόταν φίλος που μόλις γύρισε από ταξίδι στην Αλβανία και άλλος που στέλνει φράουλες στη Ρωσία –και έχουν κόρες που εργάζονται στη Γαλλία και στην Αγγλία.
Μόλις είχαμε μάθει πως ο Ρονάλντο βρισκόταν 100 χιλιόμετρα νοτιότερα, στην Πύλο, και είχε υπογράψει συμβόλαιο 100 εκατομμυρίων με τον Ανιέλι της Γιουβέντους. Δέκα χιλιόμετρα ανατολικά, στην παραλία της Μυρσίνης, φιλοξενούνται πρόσφυγες από τη Συρία. Ο δήμαρχος Ανδραβίδας – Κυλλήνης με πρωτεύουσα τα Λεχαινά, ιστορική πρωτεύουσα τη Βάρδα και διοδωρική πρωτεύουσα το Νιοχώρι, είναι συμπατριώτης τους.
Οι τενόροι ήρθαν και τραγουδούσαν στην Ανάληψη γιατί ήταν η ημέρα του ρεπό τους· κανονικά δουλεύουν στο πολυτελές διεθνές θέρετρο που είναι λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, στα Λουτρά Κυλλήνης –χιλιάδες πλούσιοι από όλον τον κόσμο δροσίζονται και ομορφαίνουν κάθε καλοκαίρι εκεί.
*Αλλά δεν έρχονται μόνο από τα πέρατα του κόσμου εδώ, φεύγουν κιόλας από εδώ για τα πέρατα του κόσμου: η Χλόη περιμένει κόρη και εγγονή από την Ουρουγουάη, που έλαμψε αλλά τελικά ατύχησε στο Μουντιάλ· περιμένει ανιψιά με τα παιδιά της από τη Σιγκαπούρη, θα έρθουν και άλλα ανίψια από Λονδίνο, από Λουξεμβούργο, μπορεί και από Νέα Υόρκη, άλλη της ανιψιά έχει φύγει να δει την κουμπάρα της στο Παρίσι.
Παγκοσμιοποίηση στη Δροσελή και στην Ανάληψη
Αλλοι περιμένουν παιδιά ή συγγενείς από την Ιρλανδία, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Αμερική, ο καλός, αγαθός και γλυκός Πάρις (που έφυγε άτυχα και άδικα πριν από λίγους μήνες στο Μαϊάμι) είχε γίνει εφοπλιστής στην Καραϊβική πριν ακόμη η λέξη «παγκοσμιοποίηση» επινοηθεί, εκατοντάδες καθηγητές και μαθητές φιλοξενούνται και φιλοξενούν κάθε χρόνο συναδέλφους και συνομηλίκους με προγράμματα Erasmus –ή όπως τα λένε.
*Ομως δεν είμαστε μόνο στο κέντρο του κόσμου εδώ, όπως κάθε σημείο της πολυκεντρικής πλέον υφηλίου μας, είμαστε και στο μέσο του χρόνου, ημερολόγιό μου: 50 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά, στην Ολυμπία, οι αρχαιολόγοι βρήκαν στα μπάζα που είχαν πετάξει άλλοι παλιότεροι συνάδελφοί τους πήλινη πινακίδα με 13 στίχους από την «Οδύσσεια», γραμμένους κάπου 1.800 χρόνια πριν.
Αυτούς που περιγράφουν τη συνάντηση εκείνου του πρώτου μυθικού και γείτονα κοσμοπολίτη –όποια και αν είναι η ομηρική Ιθάκη, κάπου εδώ γύρω βρίσκεται, τα νερά του Ιονίου την αρμυρίζουν -, που πολλών ανθρώπων τις πόλεις και τον πολιτισμό γνώρισε, με τον χοιροβοσκό του.
*Τόσα χρόνια ψάχνω σε πελάγη με βουτιές, σε μουσεία, σε περιπάτους ένα κεραμίδι με αλφαβητάρι να βρω –αυτοί βρίσκουν στα μπάζα στίχους του Ομήρου. Αδικία, μεγάλη αδικία η ήττα του ερασιτέχνη αρχαιολόγου.
*Η Ανάληψη, βαφτισμένη έτσι από ξωκκλήσι που υπάρχει εκεί, ήταν γνωστή για τα εσπεριδοειδή της μέχρι πριν από κάποιες δεκαετίες: προστατευμένες από τους βοριάδες στη βαθιά ρεματιά, οι λεμονιές της μοσχοβολούσαν και έδιναν εξαιρετικούς καρπούς. Το λένε «Δροσελή» το εστιατόριο στην Ανάληψη όπου τραγουδούν οι μαύροι τενόροι και μας περιποιείται με την εξαιρετική του κουζίνα ο κύριος Σωτήρης –πιο βαθύ λεχαινίτικο όνομα δεν μπορούσε να βρεθεί γι’ αυτό το, άθελά του, κοσμοπολιτικό μέρος: έτσι λεγόταν ο βάλτος που ένωνε τα Λεχαινά με τη λιμνοθάλασσα του Κοτυχιού και από εκεί με το δάσος της Στροφιλιάς.
Λάμιες και νερόφιδα κυκλοφορούσαν στη Δροσελή· στη βαφτισιμιά της στην παραλία της Ανάληψης κυκλοφορούν μαύροι τενόροι που τραγουδούν το «Sole mio». Τρομερό ανακάτωμα ανθρώπων, ονομάτων, τόπων, αναμνήσεων, ημερολόγιό μου –σαν χθες μου φαίνεται που συνάντησα την Ιζαμπώ Βιλλεαρδουίνου λίγο πιο πέρα, στον φάρο της Καυκαλίδας.
*Αλλη παγκοσμιοποίηση εκείνη, των σταυροφόρων Βιλλεαρδουίνων. Πολεμική, κατακτητική, με νεκρούς, υποταγμένους, σκλάβους, δούλους, κυρίαρχες ράτσες. Τέτοιες ήταν και η προηγούμενη παγκοσμιοποίηση, των Μακεδόνων, και η επόμενη, των Ρωμαίων, και η κατοπινή των Βυζαντινών και των Οθωμανών. Αυτές τις διά των όπλων παγκοσμιοποιήσεις που τόσες δυστυχίες έφεραν τις νοσταλγούν, τις επαινούν και περηφανεύονται γι’ αυτές οι κυριαρχιστές εθνικιστές, διαλέγοντας καθένας αυτή που εξυπηρετεί τα κατακτητικά του σχέδια.
Καιρός για διακοπές
Τη σημερινή ειρηνική παγκοσμιοποίηση μέσω του χρήματος και του εμπορίου τη μισούν –είναι εκμεταλλευτική, λένε· καταλύει πολιτισμούς, κουλτούρες, τρόπους ζωής, γλώσσες. Λες και οι πολεμικές παγκοσμιοποιήσεις δεν έκαναν τα ίδια και τρισχειρότερα…
*Φουσάτα θα έρθουν οι τουρίστες από την Ευρώπη –αλλά δύο γνωστοί ακροδεξιοί ιδρύουν κόμμα για τους άξιους, «όσους δακρύζουν όταν ακούν τον Εθνικό Υμνο και το «Μακεδονία Ξακουστή»»… Οσοι δακρύζουν όταν ακούν το «My Way» του Φρανκ Σινάτρα να το εκτελούν παραγγελιά οι τρεις υποσαχάριοι κατάμαυροι τενόροι με τη συνοδεία φίλων, σε ποιο κόμμα ανήκουν;
Οχι αναγκαστικά σε αυτό του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, μια και το τραγούδι είναι γαλλικό, «Comme d’ habitude» ο τίτλος του στη χώρα καταγωγής του, πατρίδα του επίσης κατάμαυρου υποσαχάριου παίκτη Ουμτιτί, που με το γκολ του έστειλε την πατρίδα του κατάξανθου μυθικού Αστερίξ στον τελικό της Μόσχας.
*Μπερδεμένος κόσμος: τι ζητούν οι τενόροι στη «Δροσελή» να τραγουδούν αγγλικά τραγούδια γαλλικής καταγωγής; Τι θέλουν, μαύροι άνθρωποι αυτοί, στις λεμονιές της Ανάληψης με τα μυροβόλα κατάλευκα άνθη;
Δεν ξέρω· για να το μάθω πρέπει να το απολαύσω. Θα κάνω λοιπόν διακοπές, θα σταματήσω να γράφω στις σελίδες σου, ημερολόγιό μου. Και ό,τι καταλάβω, ό,τι χαρώ, θα αρχίσω να το καταγράφω μετά τα πανηγύρια του Δεκαπενταύγουστου –στις 19 Αυγούστου θα είμαι πίσω.
Καλό καλοκαίρι να έχουμε, με μπόλικη παγκοσμιοποίηση και ελάχιστη πολιτική.
γραμματοκιβώτιο
diodorus@tovima.gr
Το Καζίνο της Πάρνηθας θα «κατηφορίσει» για πιο κοντά στον λαό· τα δε πρακτορεία τζόγου πληθαίνουν και αναβαθμίζονται σε κέντρα διασκεδάσεως με σκληρά ποτά. Το στριπτίζ θα είναι από τους ίδιους τους θαμώνες· και δη μέχρι τελευταίας δεκάρας.
ΣTΑΥΡΟΣ, RIEN NE VA PLUS
***
Το κόμμα Καμμένου – Μπαλτάκου ψάχνει για όνομα που δεν έχει χρησιμοποιηθεί. Δεξιόσκουροι;
ΒΙΚΗ ΠΕΝΤΙΑ, ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ
***
Σήμερα στον τελικό, η φίλη Κροατία / διεκδικεί το τρόπαιο από την κραταιά Γαλλία. / Κι ίσως με μια προσπάθεια κροατική, τιτάνια, / η Κούπα να γοητευθεί, να έλθει στα Βαλκάνια! / Και σαν Βαλκάνιος κι εγώ, δεν κρύβω τη χαρά μου. / Και θέλω μ’ ανοιχτή καρδιά, / στης Κροατίας τα παιδιά / να στείλω τα ολόθερμα συγχαρητήριά μου!
Γ. ΚΟΚ., ΑΘΗΝΑ
***
Δυο αρχηγοί Καμμένοι. Αχ πατρίδα μου… καημένη!
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΗΤΑΚΟΣ, ΛΑΡΙΣΑ
***
Δεν φτάνει που οι Τούρκοι μάς πήραν την Πόλη και μας άφησαν καφενείο, Καραγκιόζη, τσιφτετέλια και σκοτάδι του Μεσαίωνα – τώρα θέλουν και το Αιγαίο. Αμάν πια!
ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΕΠΑΧΤΙΤΗΣ
***
Εχουν χάσει τ’ αβγά και τα καλάθια· καλοκαίρι είναι, θα βρουν καλάμια για να φτιάξουν νέα κοφίνια. Αλλά να τα γεμίσουν «αβγά» αποκλείεται.
Γ.Κ., ΕΥΒΟΙΑ
***
Κάποτε ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, υποδεχόμενος τον αμερικανό στρατηγό Βαν Φλιτ, του παρουσίασε το άγημα υποδοχής λέγοντας: «Ιδού ο στρατός σας». Εξήντα πέντε χρόνια μετά, η τότε χλευάζουσα Αριστερά ζητεί την απελευθέρωση των δύο στρατιωτικών με βασικό επιχείρημα ότι είναι του ΝΑΤΟ.
ΚΡΗΣ-ΑΚΗΣ
***
Είναι καιρός να εξηγούμεθα για να μην παρεξηγούμεθα: όταν λέμε «καθαρή έξοδος του Αυγούστου», εννοούμε ότι δεν θα έχουμε απότομες «Νεφέλες» και άλλα τέτοια καιρικά φαινόμενα.
ΑΒΑΔΑΙΟΣ, ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΟΣ
***
Ο Τσίπρας έβαλε τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να βαθμολογήσουν τους υπουργούς της κυβέρνησής του – σίγουρη πτώση των βάσεων…
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ, ΓΑΣΤΟΥΝΗ
***
Τελικά, Διόδωρε, Βrexit σημαίνει να φεύγουν από την κυβέρνηση ένας-ένας οι βρετανοί υπουργοί…
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΧΙΑΣ
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
