Ο πόλεμος μεταξύ των αντικρουόμενων φατριών καλά κρατεί στην ΕΡΤ, η οποία για μία ακόμη φορά δίνει την εντύπωση ότι δεν απαλλάχθηκε ποτέ από τις παθογένειες του παρελθόντος. Απομακρύνσεις και παραιτήσεις στελεχών, συχνά με επιστολές στις οποίες κατακεραυνώνουν τη διοίκηση, αποτελούν πλέον συνηθισμένα φαινόμενα, φέρνοντας τους διοικούντες στην άβολη θέση να πρέπει να δίνουν απαντήσεις ή να δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι η παραίτηση του Ν. Μιχαλίτση από τη θέση του γενικού διευθυντή Τεχνολογίας, με μια επιστολή στην οποία κατηγορεί τη διοίκηση της εταιρείας για πλείστα όσα ατοπήματα. Τα πιο σοβαρά από αυτά είναι η υποβάθμιση του προγράμματος, η απομάκρυνση ικανών στελεχών, η αδιαφορία για τη διαμόρφωση στοιχειώδους επιχειρησιακού ή στρατηγικού σχεδίου, η έγκριση του νέου οργανογράμματος το οποίο αποκαλεί «εξάμβλωμα» και οι προσθήκες στον υπάρχοντα Γενικό Κανονισμό Προσωπικού που περιέχουν διατάξεις σκανδαλώδεις και προκλητικές.

Την ίδια στιγμή, τόσο σε φιλοκυβερνητικά όσο και σε αντιπολιτευόμενα μέσα ενημέρωσης υπάρχει μια έντονη τάση να αποδοθούν οι ευθύνες για την όλη κατάσταση σε συνδικαλιστές, τους οποίους κατηγορούν ότι σε συνεργασία με τη διοίκηση έχουν κάνει την ΕΡΤ ένα ιδιότυπο «τσιφλίκι» τους.
Ομως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Σαφώς και οι συνδικαλιστές φέρουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης για όσα συμβαίνουν στην ΕΡΤ, αλλά άλλο τόσο μερίδιο ευθύνης φέρουν και η διοίκηση και οι πολιτικοί προϊστάμενοι, που αντιμετωπίζουν τη δημόσια τηλεόραση σαν κομματικό μέσο ενημέρωσης και σαν φερέφωνο προβολής του κυβερνητικού έργου. Οι αρεστοί στην κυβέρνηση προβάλλονται και ανελίσσονται και τους υπόλοιπους τους τρώει η μαρμάγκα. Η πολυφωνία, την οποία η δημόσια τηλεόραση θα έπρεπε να προωθεί, πάει περίπατο, ενώ οι ανακοινώσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης προς υπεράσπισή της δεν πείθουν και πολλούς, αν αναλογιστεί κανείς τους λόγους για τους οποίους είχε αποφασιστεί το «λουκέτο» τον Ιούνιο του 2013.

Βέβαια, όλα αυτά θα μπορούσαν απλά να αποτελούν ένα κακόφωνο φόντο αν η δημόσια τηλεόραση επιτελούσε το πρωταρχικό της καθήκον, που είναι να προσφέρει στους πολίτες, οι οποίοι πληρώνουν για τη λειτουργία της, σοβαρή ενημέρωση και ποιοτική ψυχαγωγία. Και δυστυχώς η ΕΡΤ δεν προσφέρει ούτε το ένα ούτε το άλλο. Σχεδόν ποτέ ξανά στο παρελθόν το πρόγραμμα της δημόσιας τηλεόρασης δεν ήταν τόσο φτωχό. Οι νέες παραγωγές είναι ελάχιστες και η μυθοπλασία είναι σχεδόν εξαφανισμένη. Η Ενωση Σκηνοθετών – Παραγωγών Ελληνικού Κινηματογράφου (ΕΣΠΕΚ) σε πρόσφατη ανακοίνωσή της κάνει λόγο για πλήρη απουσία μέχρι σήμερα δραματοποιημένου ελληνικού προγράμματος, σχεδόν τρία χρόνια μετά την επανασύσταση της ΕΡΤ, ενώ σημειώνει ότι «η πολιτική για τον κινηματογράφο ανατέθηκε σε υπαλλήλους που δεν έχουν κινηματογραφική εμπειρία».

Με λίγα λόγια, η απουσία πρωτογενούς προγράμματος είναι το μεγαλύτερο «σκάνδαλο» αυτή τη στιγμή στην ΕΡΤ και δυστυχώς μέχρι σήμερα η διοίκηση δεν έχει δώσει πειστικές εξηγήσεις. Τα υπόλοιπα, όπως τα συντροφικά μαχαιρώματα και οι μύδροι, δεν ενδιαφέρουν τους τηλεθεατές. Οσο για τους δημοσιογραφικούς συνδικαλιστικούς φορείς που εκφράζουν αντιρρήσεις για το newsroom που προβλέπει το νέο οργανόγραμμα, μήπως θα έπρεπε να ανησυχούν για το γεγονός ότι αρκετοί δημοσιογράφοι πληρώνονται από τη δημόσια τηλεόραση χωρίς να εμφανίζονται για μεγάλο χρονικό διάστημα στην Αγία Παρασκευή;

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ