– Για πρώτη φορά στα ελληνικά δεδομένα θα παρακολουθήσουμε μέσω του Netwix μια σειρά βαμπίρ, το «Αthens Dark».
«Ο ρόλος μου είναι πολύ μικρός στη σειρά. Εμφανίζομαι στο τέλος, που σημαίνει ότι είχα πολύ λίγο γύρισμα. Πάντως είχε πολύ ενδιαφέρον όλο αυτό και ως ιδέα και ως πρόταση του Ζήση Ρούμπου».
– Δεν έχουμε ξαναδεί κάτι αντίστοιχο στην ελληνική τηλεόραση.
«Υπάρχει ένα κοινό που έχει λατρεία σε αυτές τις σειρές και ελπίζω ότι και σε αυτή την περίπτωση θα το αγαπήσει ο κόσμος. Αν και στην Ελλάδα φοβόμαστε λίγο τέτοια θέματα».
– Σας αρέσουν τέτοιου είδους σειρές;
«Δεν είμαι γνώστης του είδους αυτού, για να είμαι ειλικρινής. Συνήθως οι άνθρωποι που τις βλέπουν είναι πολύ πωρωμένοι. Εγώ δεν έχω εντρυφήσει σε αυτό το είδος όπως ο Ζήσης Ρούμπος, ο σεναριογράφος. Οχι γιατί δεν μου αρέσουν, αλλά γιατί δεν το γνωρίζω».
– Για αρκετά χρόνια η ελληνική τηλεόραση πέρασε βαθιά κάμψη, με το κομμάτι της μυθοπλασίας να το καλύπτουν οι επαναλήψεις παλιότερων σειρών…
«Γιατί λέτε ότι πέρασε κάμψη, τώρα δηλαδή δεν ισχύει;».
– Δεν έχει αρχίσει να ανακάμπτει;
«Σε έναν πολύ μικρό βαθμό, δεν μοιάζει ακόμη να έχει ανακάμψει».
–Πιστεύετε ότι οι διαδικτυακές πλατφόρμες που παράγουν πρωτότυπο περιεχόμενο θα ήταν μια κάποια λύση;
«Φυσικά και θα ήταν. Αρκεί να γίνουν τα πράγματα αρκετά επαγγελματικά και να μην είναι απλά μια λύση για να βρισκόμαστε κάπου. Και από άποψη παραγωγής και από άποψη μισθών. Ολο το κομμάτι».
– Ξεκινήσατε στην τηλεόραση πριν από 20 χρόνια και έχετε ζήσει εκ των έσω τη διαδρομή της. Πώς θα τη χαρακτηρίζατε;
«Η διαδρομή της τηλεόρασης ακολουθεί τη διαδρομή της χώρας. Εφόσον η χώρα πηγαίνει προς τα κάτω, αναγκαστικά το ίδιο συμβαίνει και στην τηλεόραση. Δεν μπορεί να γίνει κάτι άλλο. Είναι κρίμα βέβαια, γιατί μέσα στα τόσα χρόνια της τηλεόρασης έχουν γίνει και πολύ ωραίες δουλειές. Δεν σημαίνει ότι όλες ήταν εξαιρετικές, αλλά έχουν γίνει πολύ καλές δουλειές και είναι κρίμα να μην υπάρχουν τώρα οι προϋποθέσεις για να γίνουν πάλι ωραία πράγματα, έστω και με λιγότερα χρήματα».
– Πιστεύετε ότι θα αλλάξει η όλη κατάσταση;
«Ελπίζω ότι θα αλλάξει. Βέβαια όσο παραμένει η χώρα έτσι δεν νομίζω ότι θα αλλάξει. Θέλω να πω, ότι από τη στιγμή που οι οικονομικές συνθήκες γενικότερα είναι έτσι, δεν νομίζω ότι μπορεί να αλλάξει μόνο αυτό το κομμάτι. Εδώ δεν αλλάζουν πιο σοβαρά ζητήματα που έχουν να κάνουν με την υγεία, την παιδεία. Θέματα που είναι πιο σοβαρά από το εάν θα γυριστεί ένα σίριαλ ή όχι».
– Σας γνωρίσαμε ως Ερατώ στους «Ψιθύρους καρδιάς». Πώς διαχειριστήκατε την επιτυχία της σειράς και τη δική σας απότομη αναγνωρισιμότητα;
«Δεν ξέρω ακριβώς πώς τη διαχειρίστηκα γιατί αυτά τα πράγματα τα κάνεις εκείνη τη στιγμή μηχανικά. Δεν το σκέφτεσαι. Ημουν και αρκετά μικρή για να έχω απόλυτη συνείδηση του τι κάνω. Παρ’ όλα αυτά, αυτό που προσπάθησα να κάνω ήταν να απομακρυνθώ λίγο από τα πράγματα ώστε να καταλάβω τι μου γινόταν. Νομίζω ότι σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να απομακρύνεσαι για να συνειδητοποιείς τι σου γίνεται».
– Καταφέρατε να απεμπλακείτε από την εικόνα της Ερατώς;
«Ναι και όχι, θα έλεγα. Ο κόσμος ακόμα με συνδυάζει με την Ερατώ παρ’ όλο που έχουν περάσει τόσα χρόνια. Πιο μικρή με θύμωνε αυτό. Ελεγα “αφού έχω κάνει τόσα πράγματα, γιατί;”. Τώρα πια δεν με θυμώνει. Το βρίσκω φυσιολογικό και συγκινητικό ίσως».
– Είστε μια εντυπωσιακή γυναίκα που δεν περνά απαρατήρητη. Η εξωτερική εμφάνιση παίζει ρόλο στο επάγγελμά σας;
«Οποια και αν είναι. Γιατί συνήθως εννοούμε την ωραία εμφάνιση. Η εξωτερική μας εμφάνιση είναι αυτή που μας χαρακτηρίζει. Είναι η πρώτη εντύπωση που παίρνει ο άλλος για εμάς. Φυσικά και μετράει σε όλα τα επαγγέλματα, άσχετα αν είναι ωραία ή όχι. Μπορεί να είναι μια γυναίκα πάρα πολύ ωραία, αλλά αυτό που εκπέμπει να είναι αρνητικό. Δεν αρκεί μόνο το εξωτερικό στοιχείο αλλά και αυτό που εκπέμπει ο άλλος. Νομίζω ότι κυρίως αυτό μένει στο τέλος».
– Και να συνδυάζεται με το ταλέντο…
«Ετσι και αλλιώς έπειτα από κάποια χρόνια δουλειάς δεν μπορεί να μένει μόνο η εξωτερική εμφάνιση γιατί δεν αρκεί έτσι και αλλιώς μέσα στα χρόνια».
– Τα κομπλιμέντα για την εξωτερική σας εμφάνιση σας έχουν φέρει σε δύσκολη θέση;
«Οχι, καλέ, σιγά. Γιατί να με φέρουν σε δύσκολη θέση; Αντιθέτως τα εισπράττω και χαίρομαι. Νομίζω ότι στην Ελλάδα είμαστε ακόμα κομπλεξικοί με οτιδήποτε είναι θετικό. Δεν είναι κακό να σου κάνει κάποιος ένα κομπλιμέντο. Αρκεί να το εννοεί βέβαια».
– Αν γυρνούσατε πίσω τον χρόνο θα κάνατε πάλι τις ίδιες επιλογές; Θα επιλέγατε το επάγγελμα του ηθοποιού;
«Εφόσον θα ήμουν ο ίδιος ακριβώς άνθρωπος, ναι. Εννοείται. Είναι μέρος του εαυτού μου».
– Κάποιοι συνάδελφοί σας μεταπηδούν στον ρόλο του παρουσιαστή. Θα σας ενδιέφερε ένα τέτοιο project;
«Σε αυτή τη φάση θα έλεγα όχι, αλλά έχω μάθει “ποτέ μη λες ποτέ”. Γενικά δεν θα με ενδιέφερε. Ειδικά μπορεί και να με ενδιέφερε. Εχει να κάνει με το περιεχόμενο της πρότασης».
– Σας έχει γίνει η πρόταση;
«Παλαιότερα ναι».
– Βάζετε κόκκινες γραμμές;
«Οσο περνάνε τα χρόνια είμαι πιο ελαστική σε όλα τα πράγματα. Κάποτε ήμουν πιο συγκεκριμένη. Πλέον τα ζυγίζω διαφορετικά. Θεωρώ ότι κάθε τι πρέπει να το σκέφτεσαι ανάλογα με τη στιγμή που σου γίνεται η πρόταση, που ποτέ δεν είναι η ίδια με κάποια άλλη στιγμή. Μπορεί κάτι που με ενδιέφερε πέρυσι να μη με ενδιαφέρει φέτος».
– Θα συμμετείχατε σε ένα reality επιβίωσης ή σε ένα σόου χορού;
«Οχι, όχι, όχι. Για αυτό είμαι σίγουρη. Σε σόου; Να χορεύω εγώ; Οχι ποτέ. Ούτε σε reality επιβίωσης. Να αφήσω τα παιδιά μου και να πάω σε ένα reality επιβίωσης; Θα ήταν πολύ παράξενο. Τα παιδιά μου είναι μικρά, πώς θα τα αφήσω και θα φύγω;».
– Είστε ευχαριστημένη από όσα έχετε κάνει;
«Ναι. Σε γενικές γραμμές δεν έχω παράπονο. Θεωρώ ότι τα πράγματα πήγαν όσο γίνεται καλύτερα. Σίγουρα θα μπορούσαν κάποια να έχουν πάει καλύτερα και κάποια όχι, αλλά δεν έχω παράπονο».
– Υπάρχει κάτι που σας έχει μείνει απωθημένο;
«Υπάρχουν πολλά που θέλω να κάνω και που πιθανότατα θα τα κάνω κάποια στιγμή στο μέλλον. Αλλά με αυτή την έννοια απωθημένο δεν έχω».
– Ανησυχείτε για το αύριο;
«Ανησυχώ για το αύριο των παιδιών μου. Ζούμε σε μια χώρα με πολύ σοβαρά θέματα. Σε έναν πλανήτη με πολύ σοβαρά θέματα. Ανησυχώ για το δικό τους αύριο, όχι για το δικό μου. Σε τι κόσμο θα είναι ενήλικοι;».
– Παρακολουθείτε τις πολιτικές εξελίξεις; Πώς θα σχολιάζατε όλο αυτό που συμβαίνει σήμερα γύρω μας;
«Τα παρακολουθώ, αλλά ταυτόχρονα από μια θέση αναμονής. Δεν νομίζω ότι αυτή τη στιγμή έχουν φανεί όλα τα πεδία. Είναι σαν να περιμένω κάτι να γίνει. Αυτό αισθάνομαι πολλές φορές. Κάτι πρόκειται να γίνει και εμείς το περιμένουμε».
– Κάτι προς το καλύτερο;
«Δεν νομίζω, μάλλον προς το χειρότερο. Θα ήθελα να ελπίζω προς το καλύτερο, αλλά αισθάνομαι ότι κάτι θα γίνει προς το χειρότερο. Δεν μιλάω μόνο για τη χώρα μας. Είναι παγκόσμιο το πρόβλημα».
– Θεατρικά σας συναντάμε στο θέατρο Ιλίσια Βολανάκη και στην παράσταση «Αθανασία». Ενσαρκώνετε την Ολια, μια γυναίκα της οποίας η ζωή ανατρέπεται από τη μια στιγμή στην άλλη.
«Της συμβαίνουν διάφορα πράγματα, τα περισσότερα από αυτά αρνητικά, παρ’ όλα αυτά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της δεν το βάζει κάτω, ούτε πιστεύει ότι πρέπει να τα παρατήσει. Μέχρι που έρχονται έτσι τα πράγματα και εκεί κρίνεται αν έχει το δικαίωμα να τα παρατήσει ή όχι». – Εσείς τι πιστεύετε πάνω σε αυτό;
– Εκείνη τι επιλέγει;
«Να σταματήσει να προσπαθεί».
«Ο άνθρωπος σε πολλά πράγματα έχει το δικαίωμα κάποια στιγμή, εάν νιώθει ότι δεν μπορεί να συνεχίσει, να σταματήσει».
– Η παράσταση πραγματεύεται την έννοια της ευθανασίας. Ποια είναι η άποψή σας;
«Φυσικά και είναι δικαίωμα του κάθε ανθρώπου. Παρ’ όλα αυτά, επειδή είναι ένα πάρα πολύ ειδικό κομμάτι και γύρω του έχει ένα νομικό πλαίσιο, είναι πολύ δύσκολο για να μπορέσει να θεσπιστεί και να είναι νομικά κατοχυρωμένο. Είναι δύσκολο για τον νομοθέτη να φτιάξει ένα τέτοιο σύστημα ώστε να είναι όλες οι περιπτώσεις καλυμμένες. Είναι δύσκολο θέμα. Μπορεί να το συζητούμε έτσι ελαφρά τη καρδία, αλλά δεν είναι τόσο απλό. Φυσικά είναι στην ελευθερία και στο χέρι του καθενός, αλλά αυτό είναι ένα φιλοσοφικό θέμα. Αν το πιάσουμε όμως πρακτικά δεν είναι τόσο απλό».
– Υπάρχει ελευθερία σήμερα;
«Νιώθω ότι δεν υπάρχει. Είμαστε τελείως ανελεύθεροι, από τη στιγμή που γεννιόμαστε μάλλον. Χωρίς να το θέλουμε. Είμαστε τελείως εγκλωβισμένοι σε πεποιθήσεις άλλων σε όλους τους τομείς, από τη μόδα, τη μουσική, από τον τρόπο πού θα πρέπει να ζήσουμε. Ολα είναι αποφάσεις που έχουν παρθεί πριν από μας και εμείς απλώς ακολουθούμε ένα προδιαγεγραμμένο μονοπάτι».
– Μπορούμε να τα αλλάξουμε;
«Δεν ξέρω αν μπορούμε απόλυτα. Πάντως αυτό που σίγουρα νομίζω είναι ότι μπορούμε να προσπαθήσουμε. Να μην ακολουθούμε τόσο πολύ αυτή τη γραμμή που μας έχουν φορέσει από τη γέννηση της ζωής μας».
– Εφέτος σας είδαμε και στον κινηματογράφο και στην ταινία «Τζαμάικα». Τηλεόραση, θέατρο, κινηματογράφος. Τι θα επιλέγατε;«Δεν θα ήθελα να βρεθώ στη θέση να διαλέξω. Αν όμως με ανάγκαζε κάποιος, θα προτιμούσα κινηματογράφο και θέατρο».
– Γιατί;«Ως διαδικασία μου αρέσουν περισσότερο. Αλλά και πάλι δεν θα ήθελα να διαλέξω. Θα ήθελα να κάνω και τηλεόραση γιατί όταν γίνεται σωστά είναι μια ωραία διαδικασία».
– Εχετε περάσει από ωραίες σειρές…«Η αλήθεια είναι ότι νιώθω ότι έχω περάσει πολύ καλά στην τηλεόραση. Από καθετί που έχω κάνει έχω κερδίσει κάτι διαφορετικό».
NETWIX
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
