Επιτρέπεται να δέχονται δώρα οι δημοσιογράφοι;

Επιτρέπεται να δέχονται δώρα οι δημοσιογράφοι; Το ερώτημα διατυπώθηκε πρώτα από μια ομάδα «εργατών ενημέρωσης» στις Βρυξέλλες, πήρε όμως διαστάσεις, έφθασε ως την Αργεντινή και την Αυστραλία, και απασχολεί διεθνείς οργανώσεις δημοσιογράφων.

Εκπληκτοι πολλοί «εργάτες ενημέρωσης» στις Βρυξέλλες, δηλαδή δημοσιογράφοι, τεχνικοί ηλεκτρονικών μέσων, φωτογράφοι και άλλοι, είδαν προ ολίγων ημερών να καταφθάνουν στα γραφεία και στα σπίτια τους δέματα με εορταστικό περιτύλιγμα και στο εσωτερικό δύο κάρτες –του υπουργού για τα ΜΜΕ και Τύπο μιας εξω-ευρωπαϊκής χώρας και του διευθυντή του πρακτορείου ειδήσεων της χώρας.

Εύχονταν στους αποδέκτες των δώρων καλές γιορτές. Ρολόγια, γραβάτες, φουλάρια, είδη γραφείου, ηλεκτρονικά, βιβλία και φωτογραφικά άλμπουμ, αλλά και λουλούδια, γλυκά, όπως και αλλαντικά, κρασιά, ψευτοκοσμήματα και είδη gourmet.

Το πιο εντυπωσιακό που έφθασε είναι ένα χαλί διαστάσεων 2Χ3,5 εκλεκτής ποιότητας και ένας φάκελος με δύο αεροπορικά εισιτήρια από τις Βρυξέλλες στη χώρα του αποστολέα που συνοδεύονται από booking για τρεις νύχτες σε σουίτα ξενοδοχείου πέντε αστέρων με ανοικτές ημερομηνίες.

Τα γλυκά μοιράστηκαν και φαγώθηκαν επί τόπου και τα λουλούδια δόθηκαν σε κυρίες συναδέλφους και του προσωπικού των κτιρίων της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Πολλοί δήλωσαν ότι θα επιστρέψουν τα δώρα αλλά οι περισσότεροι μάλλον θα τα κρατήσουν.

Και τότε γεννήθηκε το ερώτημα: Μπορούν οι δημοσιογράφοι να κρατούν δώρα; Παραμένει άτρωτη η αξιοπιστία ενός δημοσιογράφου όταν παίρνει δώρα από πρόσωπα που πολλές φορές δεν τα γνωρίζει; Γιατί του έστειλαν δώρα, και μάλιστα ακριβά πολλές φορές, επώνυμοι και μη αξιωματούχοι ξένης χώρας; Μα για να τον επηρεάσουν ευνοϊκά για όσα θα γράψει ή θα μεταδώσει για τη χώρα τους από το πόστο όπου βρίσκεται.

Συμβαίνει, άλλωστε, και κάτι αποκαλυπτικό. Δώρα στέλνουν κυρίως εκπρόσωποι χωρών οι οποίες έχουν κάποιο πρόβλημα. Αμερικανοί, Αγγλοι και άλλοι Ευρωπαίοι στέλνουν ευχετήριες κάρτες –και όχι πάντοτε.

Δέματα με τρία μπουκάλια καλό κρασί έφθασαν πριν από λίγα χρόνια στις θυρίδες των δημοσιογράφων στην ΕΕ από χώρα των Βαλκανίων η οποία αγωνιούσε να ενταχθεί στην ΕΕ. Πρωταθλητές στη «δωροδοκία» έχουν αναδειχθεί οι χώρες του Κόλπου. [Οχι, δεν στέλνουν βαρέλια πετρέλαιο]. Οι παλαιότεροι θυμούνται, με νοσταλγία θα πω, την εποχή που το Ιράν του Σάχη έστελνε κουτιά με μαύρο χαβιάρι, όταν η τότε Σοβιετική Ενωση και η Ανατολική Γερμανία πρόσφεραν ραδιόφωνα, δυσεύρετους στο εμπόριο δίσκους κλασικής μουσικής και, βεβαίως, κονιάκ Αρμενίας 55 βαθμών.

Το ζήτημα θα απασχολήσει επαγγελματικές συνελεύσεις στην Αυστραλία την άνοιξη και τα πορίσματα θα δοθούν σε διεθνείς δημοσιογραφικούς οργανισμούς. Οι σχετικές πληροφορίες από τη Μελβούρνη συγκλίνουν στο ότι «οτιδήποτε άλλο από λουλούδια και ενημερωτικό υλικό» δεν πρέπει να δέχεται ένας δημοσιογράφος. Ενδιαφέρον δείχνει και η Διεθνής Ενωση Τύπου στην οποία επικρατεί η άποψη ότι «σε καμία περίπτωση» δεν επιτρέπεται ένας δημοσιογράφος να δέχεται «οποιασδήποτε κατηγορίας (…) δώρο είτε εξυπηρέτηση» από άλλους, εκτός της ιδιοκτησίας και των συναδέλφων του.

Υπενθυμίζω ότι αρθρογράφος με διεθνές κύρος της εφημερίδας «Washington Post» πριν από λίγα χρόνια τέθηκε σε τρίμηνη αργία με στέρηση μισθού κ.λπ. επειδή δέχθηκε προσφορά μεγάλου ταξιδιωτικού οργανισμού των ΗΠΑ και έκανε διακοπές με τη σύζυγο και την κόρη τους στην Καραϊβική.

Εννοείται ότι αυτό του έδωσε πρώτης τάξεως υλικό για να γράψει δύο άρθρα για την κατάσταση στην περιοχή.