Τελικά δεν ήταν μόνο ο πρώτος αλλά και ο τελευταίος Master Chef. Ο Ακης Πετρετζίκης δεν στάθηκε σε αυτή τη διάκριση. Μέσα από την πρωινή ψυχαγωγική εκπομπή του Mega κατάφερε να εξελιχθεί, να δοκιμάσει να κάνει τη δική του εκπομπή και να τα καταφέρει. Το «Κάν’ το όπως ο Ακης», εκτός του ότι είναι πρώτο σε τηλεθέαση στη ζώνη του, κατάφερε να δημιουργήσει μια σχέση ανάμεσα στον σεφ και στο κοινό του και να οδηγήσει στη δημιουργία ιστοσελίδας και φυσικά βιβλίων με συνταγές. Ο ίδιος έξι χρόνια μετά επιμένει να διατηρεί ακέραιη αυτή τη σχέση με το κοινό, ενώ μιλώντας στο «Βήμα» εξομολογείται τι τον προβληματίζει ως νέος άνθρωπος σε σχέση με τα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας την τελευταία δεκαετία.
Είσαι έξι χρόνια στην τηλεόραση. Σου φαίνονται πολλά;
«Πλάκα μου κάνεις; Την πρώτη φορά που βγήκα στην τηλεόραση δεν μπορούσα ούτε να μιλήσω. Τώρα είναι πιο εύκολα τα πράγματα. Στην αρχή μου φάνηκε πολύ δύσκολο γιατί κλήθηκα να κάνω live στο πρωινό μαγκαζίνο. Αυτό δεν έχει καμία σχέση με το μαγνητοσκοπημένο. Είναι πολύ πιο δύσκολο και λόγω περιορισμένου χρόνου αλλά και γιατί έρχεται ο καθένας και μπαίνει στον χώρο όπου μαγειρεύεις. Επίσης δεν έχεις περιθώρια να μην είναι καλό το αποτέλεσμα. Τώρα είναι λογικό να μου φαίνονται πιο εύκολα».
Το ότι είσαι πρώτος στη ζώνη σου σε τηλεθέαση τι σημαίνει για σένα;
«Το κανάλι ούτε καν μου στέλνει τα νούμερα. Νομίζω ότι από αυτά που είχαμε πει και με τον διευθυντή προγράμματος στην αρχή θα ήμασταν ευχαριστημένοι και με χαμηλότερη τηλεθέαση, φτάνει να είμαστε αξιοπρεπείς. Απλή μαγειρική εκπομπή είναι, με συγκεκριμένο μπάτζετ, με έναν μάγειρα στον πάγκο του να μαγειρεύει. Δεν έχει σημασία να ανταγωνιστείς τα υπόλοιπα προγράμματα. Είμαι χαρούμενος που πάει καλά, αλλά δεν ασχολούμαι με τα νούμερα. Σκοπός μου είναι να βγαίνει αποτέλεσμα στον κόσμο και να γίνεται σωστά η δουλειά μου. Εντάξει, δεν είμαι και τόσο υπεράνω. Αν έκανα 5%, θα στεναχωριόμουν».

Γιατί πιστεύεις ότι σε βλέπει ο κόσμος;
«Νομίζω πια ότι ο κόσμος καταλαβαίνει πως το έχω πάρει πολύ προσωπικά αυτό που κάνω, ξέρουν ότι ποτέ δεν θα δώσω συνταγή που δεν βγαίνει και ξέρουν επίσης ότι αν ακολουθήσουν τις οδηγίες μου θα τα καταφέρουν. Είναι σημαντικό να ξέρεις ότι αυτό που βλέπεις αυτό είναι. Είναι μια καθαρόαιμη μαγειρική εκπομπή, δεν είναι σόου. Δουλεύουμε πολύ όλοι, όλη η ομάδα, για να βγει αυτή η εκπομπή. Δοκιμάζουμε δεκάδες συνταγές κάθε μέρα. Κρατάμε μία από τις πέντε συνταγές που δοκιμάζουμε για να καταλάβετε».
Θέλεις να μείνεις για πολλά χρόνια ακόμη στην τηλεόραση;
«Πιστεύω ότι από τη στιγμή που με βλέπει ο κόσμος και νιώθω πως είμαι στο μεγαλύτερο εστιατόριο στην Ελλάδα και αυτό με χαροποιεί θα ανοίξω μαγαζί. Ως και πριν από έναν χρόνο όμως που ήμουν σεφ ήμουν όλη την ημέρα εκεί, δεν είναι τόσο εύκολο. Θέλω να ανοίξω μαγαζί αλλά θέλω να το ανοίξω εγώ, όχι άλλοι. Αυτό όμως είναι πολύ δύσκολο. Οταν θα έχω τη δυνατότητα, θα το ανοίξω».

Τι σου έδωσε η τηλεόραση;


«Εχω κάνει σάιτ, βιβλία, έχω το βήμα να επικοινωνώ με χιλιάδες κόσμο μέσα από ένα δωμάτιο. Είναι ό,τι πιο μεγάλο μου έχει συμβεί. Μόνο θετικά έχω πάρει από την τηλεόραση. Θα ήμουν αχάριστος αν έλεγα το αντίθετο».
Ο κίνδυνος για κάποιον επαγγελματία όπως είσαι εσύ ποιος είναι;


«Οι κίνδυνοι υπήρχαν όταν ήμουν μικρότερος σε ηλικία. Πρέπει να κάνεις λάθος χειρισμούς για να κινδυνέψεις. ‘Η θα αρπάξεις την ευκαιρία και θα την πραγματοποιήσεις με τον καλύτερο τρόπο ή δεν θα την κάνεις καθόλου. Στην τηλεόραση πρέπει να είσαι πρότυπο. Πρέπει να μοιράζεσαι και όχι να θέλεις να δείχνεις μόνο τον εαυτό σου».
Ναι, αλλά δεν κινδυνεύεις να ψωνιστείς;
«Πριν από λίγο καιρό κάναμε reunion με τους συμμαθητές μου. Συνειδητοποίησα ότι όπως ήταν οι άνθρωποι στα 16 έτσι ήταν και στα 30. Ωριμάσαμε αλλά οι χαρακτήρες έμειναν ίδιοι. Δεν πιστεύω ότι έναν άνθρωπο η τηλεόραση θα τον αλλάξει».
Εσένα ίσως όχι, αλλά μη μου πεις ότι δεν βλέπουμε καθημερινά ανθρώπους που έχουν ψωνιστεί επειδή κάνουν τηλεόραση!
«Τότε θα είχαν την προδιάθεση, δεν νομίζω ότι το έκανε η τηλεόραση αυτό. Η προδιάθεση βγαίνει».
Σκέφτεσαι κάποια στιγμή να ξαναφύγεις στο εξωτερικό για την καριέρα σου;
«Δεν ξέρω πώς το βλέπει ο κόσμος το εξωτερικό, όμως εγώ λέω πως όταν φύγεις από την Ελλάδα είσαι μετανάστης. Οπως βλέπουμε εμείς κάποιους άλλους στην Ελλάδα, έτσι μας βλέπουν κι εμάς στις άλλες χώρες. Το κακό με το εξωτερικό και αυτό που με πείραζε και θα με πειράζει μια ζωή είναι ότι όταν μιλάς μια άλλη γλώσσα δεν είσαι ο εαυτός σου. Σκέφτεσαι στα ελληνικά και μεταφράζεις αυτό που θες να πεις, το ελέγχεις, σκέφτεσαι αν έχεις κάνει κάτι λάθος. Γενικά δεν είσαι ποτέ ο εαυτός σου. Ολοι είναι πιο έξυπνοι από σένα. Πρέπει να ζήσεις πολλά χρόνια στο εξωτερικό για να πεις ότι είσαι κομμάτι του. Εμένα μου αρέσει να είμαι ο Ακης. Στο εξωτερικό δεν είμαι ο Ακης».

«Δυστυχώς στον καναπέ κάθονται αυτοί που αξίζουν»

Ως πολίτης και ως νέος άνθρωπος πώς νιώθεις για όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας;

«Οταν έφυγα το 2004 από την Ελλάδα, την άφησα στα καλύτερα της. Ολοι είχαν «ζωάρα», όπως λέγαμε τότε. Σιγά-σιγά άρχισαν να με ρωτούν τι γίνεται στην Ελλάδα. Οταν έφυγα άφησα έναν πατέρα ο οποίος ήταν εργοστασιάρχης, στη συνέχεια βιοτέχνης, μετά η επιχείρησή του έγινε οικοτεχνία και τώρα δουλεύει μόνος του. Οταν γύρισα είχαν αλλάξει όλα. Με προβληματίζει πάρα πολύ αυτό. Σκέφτομαι βέβαια ότι ίσως αυτός είναι κι ένας τρόπος κάθαρσης, ένας τρόπος να κάνουμε τα πράγματα λίγο καλύτερα. Δηλαδή, να είμαστε όλοι πιο τίμιοι στη δουλειά μας, να μη γίνονται κάποιοι πλούσιοι ή φτωχοί μέσα σε μία μέρα. Ελπίζω να αλλάξουν τα πράγματα. Ενας ανήσυχος άνθρωπος όπως είμαι εγώ, που γουστάρει πάρα πολύ να μαγειρεύει, γουστάρει πάρα πολύ αυτό που κάνει, δεν έχει διέξοδο, κάθεται στον καναπέ. Αυτό πρέπει να αλλάξει, είναι αδιανόητο. Δεν είμαι υπέρ αυτών που κάθονται στον καναπέ, δυστυχώς όμως κάθονται αυτοί που αξίζουν».
Παρακολουθείς τα όσα διαδραματίζονται στην πολιτική ή δεν σε ενδιαφέρει;

«Πολιτικοποιημένος δεν ήμουν ποτέ. Οταν πήγα στη σχολή μου στα 17, είδα το 50% των φοιτητών να είναι εγγεγραμμένοι σε κόμματα. Ανθρωποι που δεν είχαν δουλέψει και δεν ήταν μέρος του συστήματος, οπότε ακολουθούσαν ουσιαστικά τις πολιτικές επιλογές των γονιών τους. Εγώ πιστεύω ότι δεν πρέπει να ακολουθείς ό,τι σου δίνουν από το σπίτι, πρέπει να ακολουθείς τις δικές σου αποφάσεις. Προτιμώ να γίνω πιο ενεργός πολίτης, να δουλέψω, να πληρώσω τους φόρους μου και μετά να αποφασίσω. Η πολιτική επιλογή πρέπει να γίνεται πιο υπεύθυνα, πρέπει να είμαστε ενεργοί πολίτες».
Για το 2016 τι εύχεσαι;

«Στεναχωριέμαι που άνθρωποι που αξίζουν κάθονται σπίτι, στον καναπέ και δεν προχωρά η ζωή τους. Μακάρι να βρεθεί λύση για αυτούς. Δεν με νοιάζει να έχω σπίτια και αυτοκίνητα. Με ενδιαφέρει να μου δίνει την πολυτέλεια το σύστημα να κάνω ακόμη και 10 δουλειές, να μπορώ να δημιουργώ ως νέος άνθρωπος. Εύχομαι ειρήνη και υγεία σε όλον τον κόσμο».

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ