Τα τηλεοπτικά παραμύθια πλέον ξεφουσκώνουν στο πιτς φιτίλι. Ειδικά αν ο Δράκος είναι ιμιτασιόν και το τέλος μοιάζει καλό μόνο για τους ήρωές του. Γι’ αυτό και σε λίγες ημέρες από τώρα το «Just the two of us» θα έχει ξεχαστεί και κανείς δεν θα ασχολείται με κάποιο από τα πρόσωπα που συμμετείχαν. Η «κακιά» Αθηναΐς, η «Σταχτοπούτα» Μαρία και ο «πρίγκιπας» Θεοχάρης θα μπουν στο τηλεοπτικό χρονοντούλαπο, από το οποίο δύσκολα θα ξεθαφτούν.
Εν ριπή οφθαλμού θα έχει δημιουργηθεί το νεότερο παραμυθάκι το οποίο θα έχει κι αυτό μικρόφωνα ή πιρουέτες, φιλάνθρωπους ή φιλόδοξους συμμετέχοντες, κριτές που θα διαθέτουν ύφος, αλαζονεία και διάθεση για ψευτοκαβγάδες και παρουσιαστές που νομίζουν ότι είναι το κέντρο της Γης. Πολύ σύντομα αυτά τα 2.135.000 τηλεθεατές που παρακολούθησαν τον τελικό της Κυριακής (41,2% ήταν ο μέσος όρος τηλεθέασης) θα πατήσουν ένα κουμπί στο τηλεκοντρόλ τους και θα επιλέξουν να δουν το «Dancing with the stars» ή το «Greek Idol» ή όποιο άλλο παρόμοιο φρούτο υπόσχεται από τηλεοράσεως διεθνείς καριέρες, διάθεση για φιλανθρωπία και πράσινα άλογα.
Και να πάλι τα playback _ στα οποία αλλού γι’ αλλού κουνιούνται χείλη, χέρια και πόδια _, και να οι εμφανίσεις οι επηρεασμένες από την τάση «φουλ της παγέτας», και να τα λόγια τα μεγάλα, τα δάκρυα on camera, οι θριαμβολογίες και φυσικά τα απαραίτητα ξεκατινιάσματα. Η συνταγή του τηλεοπτικού σόου πλέον εξαντλείται στο «γύρω-γύρω όλοι και στη μέση το μικρόφωνο».
Λες και σ’ αυτή τη χώρα οι μισοί γεννήθηκαν τραγουδιστές και οι υπόλοιποι κριτές και μάνατζερ!
