Υπάρχει δόξα τω Θεώ στον τόπο μας ένας διόλου ευκαταφρόνητος, σε σχέση με τον πληθυσμό μας αριθμός βιολογικών βιοκαλλιεργητών. Άλλοι έχουν μεγάλους κλήρους κι’ άλλοι μικρούς. Άλλοι κατάγονται από αγροτικές οικογένειες και άλλοι προσφάτως αποφάσισαν να φύγουν από τις πόλεις και να «γίνουν» αγρότες. Από αυτούς εξαρτάται εν πολλοίς τι μπαίνει στο πιάτο μας. Από πλευράς γεύσης και από πλευράς υγείας. Για την υγεία πολλά λέγονται από τους ειδικούς. Για την γεύση από τους δικούς της ειδικούς, τους σεφ, αλλά και από τον καθένα μας ξεχωριστά. Όλοι πάντως συμφωνούν ότι δεν μπορείς να κάνεις μεγάλη μαγειρική με μέτρια πρώτη ύλη.
Μιλήσαμε με έναν τέτοιο παραγωγό. Απίστευτη συσσώρευση γνώσης για κάθε τρόπο καλλιέργειας, για το τι θέλει το φυτό για να αναπτυχθεί, για το τι χρειάζεται ο οργανισμός να πάρει από το κάθε φυτό που καταναλώνουμε. Απ’ τα στοιχεία ως τα ιχνοστοιχεία είχαμε την εντύπωση ότι μιλούμε για γιατρό διατροφολόγο. Κι’ όμως ο βιοκαλλιεργητής αυτός ούτε καν παράδοση δεν είχε στην αγροτική ζωή. «Στέλεχος» στην πόλη, οψίμως αποφάσισε να ασχοληθεί στα συντάξιμα χρόνια του. Και κατάφερε να φτιάξει ένα πρότυπο κτήμα γεμάτο κάθε λογής ζαρζαβατικά που τα είδαμε στον πάγκο του βιολογικού μανάβικου και τα ζηλέψαμε για την ομορφιά τους. Στην κουβέντα μας την σχετική με το κτήμα του ακούσαμε για το Αιγαίο πέλαγος αλλά και για την Ιαπωνία και έναν καθηγητή εκεί που μελετά τρόπους προστασίας των φυτών χωρίς φυτοφάρμακα. Ακούσαμε πράγματα που μας αφορούν όλους ακόμη κι’ αν δεν το συνειδητοποιούμε.
Ολ’ αυτά και άλλα πολλά θα τα διαβάσετε στο τεύχος Νοεμβρίου του Γευσιγνώστη που κυκλοφορεί στα περίπτερα.
