Δεν πέτυχε ομοφωνία τεχνοκρατών ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Τίμοθι Γκάιτνερ σχετικά με το νέο πακέτο χειρισμού των τραπεζικών τοξικών, ούτε καν στο επίπεδο των κορυφαίων οικονομολόγων, με νομπελίστες όπως ο Πολ Κρούγκμαν ή ο Τζόζεφ Στίγκλιτς να επιτίθενται στην αποτελεσματικότητα ή και στην κοινωνική νομιμότητα του σχεδίου. Από τη μία πλευρά είναι αυτοί που κρίνουν το νέο σχέδιο ως απαραίτητο και ακόμη και αποτελεσματικό. Ο τέως υπουργός Οικονομικών και νυν επικεφαλής του Εθνικού Οικονομικού Συμβουλίου Λόρενς Σάμερς, ο οποίος είχε κερδίσει το 1993 το βραβείο Τζον Μπέιτς νέου αμερικανού οικονομολόγου, δήλωσε «έκπληκτος» από τα αρνητικά σχόλια ενός Κρούγκμαν. Και διευκρίνισε ότι δεν ξέρει «κανέναν οικονομολόγο που να μην πιστεύει ότι μια καλύτερη λειτουργία των αγορών κεφαλαίουπου να μπορεί να αποτιμήσει τα περιουσιακά στοιχεία είναι μια καλή ιδέα».
Και όμως ο Πολ Κρούγκμαν είπε για το πακέτο ότι «είναι περισσότερο από απογοητευτικό.Στην πραγματικότητα με γεμίζει με αίσθημα απελπισίας» ή, ακόμη χειρότερα, επιστρέφει στη μέθοδο Χένρι Πόλσον, υπουργού Οικονομίας επί κυβερνήσεως Μπους, δηλαδή στην ανταλλαγή «ρευστό για σκουπίδια».
Ανάλογη πολιτική κριτική έκανε και ο Τζιόζεφ Στίγκλιτς, ο οποίος δήλωσε: «Απολύτως ειλικρινά ισοδυναμεί με ληστεία του αμερικανικού λαού» και εξήγησε ότι με το σχέδιο αυτό η αμερικανική κυβέρνηση στην ουσία χρησιμοποιεί τους φορολογουμένους για να εγγυηθεί τους καθοδικούς κινδύνους των τοξικών χαρτιών, ενώ ταυτόχρονα υπόσχεται σε ιδιώτες επενδυτές τα κέρδη από ενδεχόμενη αύξηση των τιμών αυτών των χαρτιών.
Ακόμη περισσότερο, κατά τον Στίγκλιτς, αυτή η μέθοδος των «διεστραμμένων κινήτρων» δεν είναι καν αποτελεσματική: «Δεν πιστεύω ότι θα δουλέψεικαθώς θεωρώ ότι υπάρχει πολύ μεγάλος θυμός από το γεγονός πως τόσο μεγάλο μέρος των ζημιών πέφτει στους ώμους του αμερικανού φορολογουμένου», το οποίο με τη σειρά του θα μπορούσε να αφήσει άλυτο το ζήτημα των πιστώσεων και να απαιτήσει και νέα προγράμματα τόνωσης, υποσκάπτοντας την αμερικανική κατανάλωση. Προς την ίδια κατεύθυνση και ο Κρούγκμαν θεωρεί ότι «το βασικό πρόβλημα με το πλάνο αυτό είναι ότι δεν θα δουλέψει». Οι αβεβαιότητες του προγράμματος επίσης αναγνωρίζονται και από τον Μάικλς Σπενς, έναν άλλον οικονομολόγο που είχε μοιραστεί το βραβείο Νομπέλ με τον Στίγκλιτς και τον Τζορτζ Ακερλοφ για τις θεωρίες τους σε σχέση με την ανάγκη κρατικής παρέμβασης για να γίνουν πιο αποτελεσματικές οι αγορές. «Το σχέδιο είναι λίγο περίπλοκο για να εφαρμοστεί» αναγνώρισε και, πράγμα κρίσιμο, «εξαρτάται από τον ιδιωτικό τομέαως συμμέτοχο και ως διαμορφωτή τιμών». Συνολικά όμως έκρινε ότι «θα μπορούσε και να λειτουργήσει».
