Ο εισαγγελέας και η Folli Follie

Στα χέρια των εισαγγελικών αρχών φέρεται ότι βρίσκεται το κλειδί για τις όποιες εξελίξεις στην «υπόθεση Folli Follie», που κόστισε 950 εκατ. ευρώ σε μετόχους και ομολογιούχους, ενώ συνετέλεσε στη μείωση της αξιοπιστίας των ελληνικών επιχειρήσεων και του συνόλου της κεφαλαιαγοράς.

Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς εξάλλου μπορεί να εξαντλήσει το οπλοστάσιο των διοικητικών μέτρων που έχει στη φαρέτρα της, οι εισαγγελικές αρχές ωστόσο έχουν τα εργαλεία να πάνε μπροστά τις εξελίξεις. Αν, π.χ., μετά το δικαστικό αίτημα διαχειριστικού ελέγχου της εταιρείας που αποφάσισε η Επιτροπή αποδειχθούν παραποιήσεις στοιχείων, έρχονται στο προσκήνιο σενάρια για κατηγορίες περί χειραγώγησης και κατάχρησης της αγοράς, που συνιστούν βαριά αδικήματα για τη διοίκηση της εταιρείας.

Το ερώτημα όμως στην αγορά είναι πόσο γρήγορα μπορούν να κινηθούν οι δικαστικές αρχές με βάση τα ελληνικά δεδομένα, την ώρα που οι επενδυτές κοιτάζουν με απορία τις ανακοινώσεις της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, της Folli Follie (η οποία απέκτησε πρόσφατα νέο μέλος στο ΔΣ και νέο πρόεδρο της Επιτροπής Ελέγχου τον πρώην πρόεδρο του ΧΑ κ. Π. Αλεξάκη) και της ΕΥ. Μπορεί να υπάρξουν μεγάλες καθυστερήσεις, ενώ την ίδια ώρα οι βασικοί πρωταγωνιστές έχουν αρκετά όπλα στη φαρέτρα τους και, όπως λέγεται, ορισμένες φορές δύσκολα σε αυτή τη χώρα μπορούν τα πράγματα να έχουν μια ξεκάθαρη κατεύθυνση.

Εξάλλου, μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον οι ορκωτοί ελεγκτές μπορούσαν να πιστοποιούν ισολογισμούς ακόμα και αν δεν ανταποκρίνονταν σε πραγματικά στοιχεία, καθώς ο μεγαλύτερος κίνδυνος που αντιμετώπιζαν ήταν να χάσουν την άδειά τους.

Σε άλλες περιπτώσεις, αυξήσεις κεφαλαίων κατευθύνθηκαν αλλού, την ώρα που οι τσέπες αρκετών επιχειρηματιών ήταν, όπως λέγεται, συνδεδεμένες με το ταμείο των εταιρειών τους, αφού ο εσωτερικός έλεγχος ουσιαστικά δεν λειτουργούσε και η εταιρική διακυβέρνηση παρέμεινε μια ξεχασμένη έννοια.

Το θεσμικό πλαίσιο λειτουργούσε κατά το δοκούν. Π.χ., οι τράπεζες, αφού έβαλαν στο χρηματιστήριο τις θυγατρικές τους εταιρείες επενδύσεων, τις απορρόφησαν για φορολογικούς λόγους, ενώ πολλά δάνεια δόθηκαν όχι απαραιτήτως με τραπεζικά κριτήρια.

Στις καλές ημέρες, αρκετοί βασικοί μέτοχοι πούλησαν τις μετοχές τους στους μικροεπενδυτές, ενώ όταν οι μετοχές απαξιώθηκαν αγόρασαν πίσω τις εταιρείες τους υποβάλλοντας δημόσιες προτάσεις. Στο πλαίσιο αυτό στην αγορά λέγεται ότι δεν θα πρέπει να αποτελεί «κεραυνό εν αιθρία» η «υπόθεση Folli Follie», την ώρα που κλειδί για ορισμένους παραμένει το πλέγμα των θυγατρικών της στην Ασία, τα δεδομένα με τους προμηθευτές και, κυρίως, μια θυγατρική στην Ταϊβάν που γεννά, όπως λέγεται, μεγάλα ερωτήματα.