Πυριτιδαποθήκη η αγορά εταιρικών ομολόγων της Ευρώπης

Δεν χρειάζεται να εισπνεύσει κανείς τον καπνό από την καύση κάποιου περίεργου βοτάνου ή να μυρίσει τα νύχια του, όπως έκανε η Πυθία, για να μαντέψει ποια θα είναι η επόμενη «φούσκα» στον ασύδοτο, καθότι δύσκολα ρυθμιζόμενο και ελέγξιμο κόσμο του χρήματος. Την προσδιόρισαν εμμέσως την περασμένη Τετάρτη οι «Financial Times»: πρόκειται για την ευρωπαϊκή αγορά παραγώγων που συνδέεται με τον ταχέως αναπτυσσόμενο (λόγω των χαμηλών επιτοκίων παγκοσμίως και των πολιτικών ποσοτικής χαλάρωσης των κεντρικών τραπεζών) τομέα των εταιρικών ομολόγων –εν προκειμένω η ΕΚΤ λειτουργεί ως ασφαλής τελικός αγοραστής των ομολόγων αυτών, όσο βεβαίως διαρκεί το QE.

«Οι επενδυτικές τράπεζες τον τελευταίο καιρό προσφέρουν δομημένα χρηματοοικονομικά προϊόντα που συνδέονται με την ευρισκόμενη σε εκρηκτική άνθηση ευρωπαϊκή αγορά ομολόγων, ωθώντας στα άκρα την αγορά που έχει ήδη να επιδείξει κάποια από τα πιο περίπλοκα ομολογιακά πακέτα στην Ευρώπη» γράφουν συγκεκριμένα οι «FT». Και δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι μεταξύ των επενδυτικών τραπεζών που δραστηριοποιούνται στον τομέα αυτόν, δημιουργούν δηλαδή «καλάθια» με εταιρικά ομόλογα για να διαθέσουν μερίδιά τους στους επενδυτές, είναι η Goldman Sachs και η JP Morgan, σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα.

Για να προσελκύσουν επενδυτές για τα νέα προϊόντα τους, οι τράπεζες προσφέρουν στους πελάτες τους την ευκαιρία για κέρδη από τη συνολική απόδοση των περιουσιακών στοιχείων (total return swaps). Και από την πορεία των εταιρειών που έχουν εκδώσει χρέος δηλαδή, και από τα κεφαλαιακά κέρδη που πετυχαίνουν.

«Οι νέες αγορές που έχουν δημιουργηθεί εγείρουν τις πιο σοβαρές ανησυχίες για τα υψηλά επίπεδα της ρευστότητας που συγκεντρώνουν και για τη βιωσιμότητα των ασφαλίστρων κινδύνου που συνοδεύουν τα νέα επενδυτικά προϊόντα» σημειώνουν οι Τόμας Χέιλ και Ρόμπερτ Σμιθ που υπογράφουν το ρεπορτάζ των «FT». «Ενα total return swap που λειτουργεί στην αγορά παραγώγων δεν προσφέρει στον επενδυτή μόνο τρόπους πρόσβασης σε νέες αγορές χρέους, αλλά του επιτρέπει να αντισταθμίσει τους κινδύνους από την πιθανή κατάρρευση μιας συγκεκριμένης αγοράς ή και να ποντάρει στην κατάρρευσή της» τονίζουν οι βρετανοί ρεπόρτερ.

Η όλη ιστορία θυμίζει έντονα το διόλου μακρινό 2008…