Τι περιμένει η αγορά από τις γερμανικές εκλογές

Με τα μάτια στραμμένα στις γερμανικές εκλογές βρίσκονται οι αγορές, καθώς θεωρούνται το κλειδί των εξελίξεων στη ζώνη του ευρώ, που θα μπορούσαν να επηρεάσουν, πέρα από τις επενδύσεις, και την ίδια την πορεία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Σύμφωνα με τη UBS Switzerland AG, οι πιθανότητες η Ανγκελα Μέρκελ να διατηρήσει την καγκελαρία ξεπερνούν το 85%, ενώ οι πιθανότητες ενός μεγάλου συνασπισμού με τους Σοσιαλδημοκράτες (SPD) του Μάρτιν Σουλτς ανέρχονται στο 60% και αποτελούν το βασικό μετεκλογικό σενάριο.

Δεδομένης όμως της ανόδου στις δημοσκοπήσεις των Πρασίνων και των Ελεύθερων Δημοκρατών, δεν αποκλείεται το CDU / CSU να συνεργαστεί με κάποιο από τα δύο αυτά κόμματα. Ωστόσο, για την αγορά αν στην κυβέρνηση εισέλθει τελικά το FDP (το Κόμμα των Ελεύθερων Δημοκρατών), κάτι που θα σηματοδοτήσει τη δεξιά στροφή της Γερμανίας, αρκετοί αναλυτές εκφράζουν φόβους πως αυτό θα είναι αρνητικό τόσο για την πορεία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης (αυστηρότερη ευρωπαϊκή πολιτική και μια πιο αργή διαδικασία ολοκλήρωσης) όσο και για την Ελλάδα (το FDP προτείνει προσωρινή έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ και «κούρεμα» του χρέους) που θέλει να βγει το ερχόμενο καλοκαίρι από το πρόγραμμα διάσωσης με τα λιγότερα βαρίδια.

Για τη UBS Switzerland AG η αναθέρμανση του γαλλο-γερμανικού άξονα θα μπορούσε να μεταβάλει τις ισορροπίες στην ευρωζώνη. Δύο θέσεις, αυτή του νέου επικεφαλής της ΕΚΤ και πιθανώς αυτή του νέου υπουργού Οικονομικών της ευρωζώνης, αναμένεται να παίξουν τον δικό τους ρόλο στις εξελίξεις.

Ο νέος πρόεδρος της ΕΚΤ που αναμένεται να αναλάβει καθήκοντα τον Οκτώβριο του 2019, αν είναι Γερμανός –κύριος υποψήφιος φέρεται ο Jens Weidmann της Bundesbank, η θητεία του οποίου λήγει τον Απρίλιο του 2019 -, θα μπορούσε να μεταβάλει σε πιο αυστηρή τη νομισματική πολιτική της, επιχειρώντας και μια ταχύτερη κανονικοποίηση στα επιτόκια. Ωστόσο, καθώς για τη θέση αυτή ο ρόλος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου είναι σημαντικός, ενδεχομένως ο Γάλλος François Villeroy de Galhau να έχει μεγαλύτερες πιθανότητες. Από την άλλη πλευρά, αν οι νέοι συμμετέχοντες στον κυβερνητικό συνασπισμό στη Γερμανία διεκδικήσουν το υπουργείο Οικονομικών, ο πιθανότερος νέος υπερυπουργός Οικονομικών της ευρωζώνης θα μπορούσε να είναι ο Wolfgang Schäuble, ο οποίος ενδεχομένως να βρεθεί ως υποψήφιος και για τη θέση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Για τη Citi π.χ. ο μεγάλος συνασπισμός ή ένας «συνασπισμός Τζαμάικα» (μαύρου-κίτρινου-πράσινου, στα χρώματα των Χριστιανοδημοκρατών, του FDP και των Πρασίνων), και οι δύο με επικεφαλής τη Μέρκελ, είναι το πιο πιθανό αποτέλεσμα των εκλογών στις 24 Σεπτεμβρίου.

Για τη UBS π.χ. μπορεί το βασικό σενάριο να είναι ο μεγάλος συνασπισμός, εν τούτοις η άνοδος του FDP θα μπορούσε να το οδηγήσει στην κυβέρνηση, κάτι που θα συνεπαγόταν μια αυστηρότερη ευρωπαϊκή πολιτική, την ώρα που οι γαλλογερμανικές σχέσεις δείχνουν να αυξάνουν τις προσδοκίες σχετικά με την επιτάχυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Το μεγάλο ερώτημα για τους αναλυτές είναι ποια στάση θα υιοθετήσει τελικά το δίδυμο Μέρκελ – Μακρόν (ή «Merkcron») και το κατά πόσο μπορεί να πετύχει μια προσπάθεια ανανέωσης του ευρωπαϊκού οράματος μετά τις γερμανικές εκλογές.

Καθώς η Ανγκελα Μέρκελ μάλλον δεν θα είναι ξανά υποψήφια το 2022 και, όπως όλοι οι πολιτικοί, επιδιώκει σίγουρα να μείνει στην Ιστορία για τα επιτεύγματά της, ίσως θελήσει να επιταχύνει τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Από την πλευρά του, ο Μακρόν γνωρίζει ότι αν αποτύχει να βελτιώσει την οικονομική κατάσταση ως τη λήξη της πενταετούς θητείας του, η πιθανότητα να έρθουν στα πράγματα η Λεπέν και το Εθνικό Μέτωπο θα είναι πολύ μεγάλη. Ετσι, ορισμένοι αναλυτές καθώς βλέπουν να υπάρχει μια ουσιαστική σύγκλιση συμφερόντων δεν αποκλείουν οι ηγέτες της Γαλλίας και της Γερμανίας να επιδιώξουν μελλοντικά τη δημιουργία ενός πραγματικού προϋπολογισμού για την ευρωζώνη που θα λειτουργήσει ως εργαλείο τόνωσης στο ναδίρ της οικονομίας.

Αυτό θα σημάνει και την επιστροφή στο «κοινό πεπρωμένο» («Schicksalsgemeinschaft»), μια έκφραση που χρησιμοποίησαν οι Γερμανοί για να περάσουν την ιδέα ότι η δημιουργία του ευρώ δεν είναι κάτι που μπορεί εύκολα να γίνει κομμάτια. Αν ωστόσο οι Γερμανοί συνεχίζουν να αποφασίζουν από θέση ισχύος, τότε το πεπρωμένο δεν θα είναι το ίδιο για όλους.