Στη Φρανκφούρτη καταφεύγουν οι τράπεζες του Σίτι

Η είδηση ότι η Deutsche Bank πρόκειται να μεταφέρει στη Φρανκφούρτη περί τα 300 δισ. ευρώ από τον ισολογισμό της βρετανικής θυγατρικής της ήταν εντυπωσιακή καθώς πρόκειται για περίπου το ένα πέμπτο του συνολικού ενεργητικού της τράπεζας, που στα τέλη του 2016 ήταν 1,59 τρισ. ευρώ.

Είναι η μεγαλύτερη μεταφορά κεφαλαίων που πρόκειται να γίνει από το Λονδίνο στη Φρανκφούρτη και οφείλεται ασφαλώς στην απόφαση της Βρετανίας να εγκαταλείψει την Ευρωπαϊκή Ενωση. Στο όλο εγχείρημα που θα ξεκινήσει τον Σεπτέμβριο του 2018 και θα ολοκληρωθεί τον Μάρτιο του 2019, η γερμανική τράπεζα έδωσε τον κωδικό «Μπουρίνι» (Bowline).

Εκείνο που πιστοποιεί το «Μπουρίνι» είναι η μετατροπή της Φρανκφούρτης από μείζον τραπεζικό κέντρο της ΕΕ (εκεί εδρεύει άλλωστε και η Ευρωτράπεζα) σε αδιαμφισβήτητη οικονομική πρωτεύουσα ολόκληρης της ηπείρου.

Πολλές τράπεζες και χρηματιστηριακές εταιρείες με διεθνή παρουσία επιλέγουν τη γερμανική μεγαλούπολη ως έδρα των δραστηριοτήτων τους στην ΕΕ προκειμένου να εξασφαλίσουν τη συνέχεια της πρόσβασής τους στην ενιαία ευρωπαϊκή αγορά.

Η Citigroup, η Standard Chartered και η Nomura Holdings έχουν ήδη επιλέξει τη Φρανκφούρτη, ενώ η Goldman Sachs και η Morgan Stanley σκέπτονται να πράξουν το ίδιο, σύμφωνα με πληροφορίες του πρακτορείου Bloomberg.

Αντίθετα, η βρετανική αλλά εδρεύουσα στο Χονγκ Κονγκ HSBC Holdings είναι προσώρας η μεγαλύτερη μη γαλλική τράπεζα που έχει ήδη επιλέξει να μεταφέρει τις ευρωπαϊκές λειτουργίες της στο Παρίσι.

Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Bruegel, τα αμέσως επόμενα χρόνια το Λονδίνο θα χάσει περί τις 10.000 θέσεις εργασίας σε τράπεζες και επιπλέον 20.000 θέσεις εργασίας στον τομέα της παροχής χρηματοοικονομικών υπηρεσιών καθώς οι πελάτες του Citi έχουν ήδη ξεκινήσει να μεταφέρουν περιουσιακά στοιχεία αξίας 1,8 τρισ. ευρώ εκτός Βρετανίας.

Οι συνέπειες για τη Βρετανία από την εκροή αυτή θα είναι αλγεινές. Διότι ο κλάδος των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών και των επαγγελμάτων που συνδέονται με αυτόν συνεισφέρουν κατά 190 δισ. στερλίνες (213 δισ. ευρώ) ετησίως στο βρετανικό ΑΕΠ.

Αντιστοιχούν δηλαδή στο 12% της βρετανικής οικονομίας.