Οι συντάξεις της λιτότητας

Μόνο ένα στα τρία άτομα παραγωγικής ηλικίας αναμένει ότι θα έχει μια άνετη συνταξιοδότηση εξαιτίας των χαμηλών επιτοκίων και των πιέσεων που δέχονται οι προϋπολογισμοί πρόνοιας, σύμφωνα με την έρευνα της HSBC. Η οικονομική αστάθεια απομακρύνει το όνειρο μιας καλής σύνταξης για αρκετούς ανθρώπους ανά τον κόσμο, αναφέρει η μελέτη της τράπεζας με τον τίτλο «Κινούμενη Αμμος» που αναφέρεται στο μέλλον της συνταξιοδότησης.

Σύμφωνα με την έρευνα, στην οποία συμμετείχαν περισσότερα από 18.000 άτομα από 16 χώρες, τρία στα πέντε άτομα (61%) παραγωγικής ηλικίας πιστεύουν ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2007-2008 έχει δυσκολέψει την αποταμίευση για μια άνετη συνταξιοδότηση. Μόνο 34% των ατόμων αυτών πιστεύουν ότι θα έχουν οικονομική άνεση όταν συνταξιοδοτηθούν, βάσει της πορείας των αποταμιεύσεών τους για την περίοδο της σύνταξης.

Επιπλέον, η έννοια της σύνταξης ως μιας περιόδου κατά την οποία ο δικαιούχος δεν εργάζεται εξαφανίζεται, με το 58% των ατόμων παραγωγικής ηλικίας να ισχυρίζονται ότι θα συνεχίσουν σε κάποιο βαθμό να δουλεύουν ενώ έχουν συνταξιοδοτηθεί.

Το γεγονός ότι τα επιτόκια έχουν παραμείνει σε χαμηλά επίπεδα για μεγάλο χρονικό διάστημα επηρεάζει, επίσης, άμεσα τα σχέδια για τη σύνταξη. Το 50% των ατόμων παραγωγικής ηλικίας θεωρούν ότι τα χαμηλά επιτόκια έχουν ως αποτέλεσμα ότι θα πρέπει να δουλέψουν για περισσότερο καιρό, ενώ σχεδόν οι μισοί (48%) χρειάζονται αύξηση επιτοκίων προκειμένου οι αποταμιεύσεις τους να τους εξασφαλίσουν μια άνετη συνταξιοδότηση.

Το 45% των ατόμων παραγωγικής ηλικίας θεωρούν ότι τα χαμηλά επιτόκια τούς δημιουργούν την ανάγκη να αποταμιεύουν περισσότερα χρήματα, ενώ σχεδόν οι μισοί (47%) πιστεύουν ότι τα χαμηλά επιτόκια συνεπάγονται τη μεταφορά χρημάτων από τις αποταμιεύσεις σε επενδυτικά προϊόντα.

Το 37% των ατόμων παραγωγικής ηλικίας αναμένουν η κρατική σύνταξη ή η κοινωνική ασφάλιση να τους βοηθήσουν να χρηματοδοτήσουν την περίοδο της σύνταξής τους. Πάντως, εξαιτίας της γήρανσης του πληθυσμού και των περιορισμένων κρατικών προϋπολογισμών, το 65% των ερωτώμενων ανησυχούν ότι η μείωση των κρατικών συντάξεων και των κοινωνικών παροχών θα επηρεάσουν τη σύνταξή τους.

Το 24% πιστεύει ότι οι κρατικές συντάξεις δεν θα υπάρχουν πλέον όταν θα έρθει η στιγμή να συνταξιοδοτηθούν.

Υπάρχει επίσης ανησυχία για τα συνταξιοδοτικά προγράμματα που παρέχονται από τους εργοδότες, για τα οποία ένα στα δύο άτομα παραγωγικής ηλικίας αναμένει να του χρηματοδοτήσουν τη σύνταξη. Το 62% των ατόμων ανησυχούν ότι τα ποσά από το συνταξιοδοτικό πρόγραμμα που παρέχεται από τον εργοδότη τους δεν θα μπορούν να καταβληθούν στο ακέραιο όταν θα έρθει η στιγμή να συνταξιοδοτηθούν.

Επιπλέον, το 77% των ατόμων παραγωγικής ηλικίας πιστεύουν ότι στο μέλλον οι συνταξιούχοι θα αναγκαστούν να δαπανούν περισσότερα χρήματα για την υγεία.

Η προοπτική μιας «σύνταξης λιτότητας» αναγκάζει τους ανθρώπους να αναθεωρήσουν τα σχέδιά τους για τη σύνταξη. Το 70% των ατόμων παραγωγικής ηλικίας θα ήταν πρόθυμοι να μεταθέσουν την ηλικία συνταξιοδότησής τους κατά δύο ή περισσότερα χρόνια για να εξασφαλίσουν μια καλύτερη σύνταξη. Το 42% δηλώνει ότι θα εργάζονταν περισσότερο ή θα έκαναν δεύτερη δουλειά προκειμένου να διατηρήσουν τις αποταμιεύσεις τους για τη σύνταξη.

Το 40% των ατόμων παραγωγικής ηλικίας θεωρούν ότι θα επέστρεφαν στην εργασία τους εάν η σύνταξή τους δεν ήταν ικανή να τους εξασφαλίσει το βιοτικό τους επίπεδο.

Σε μια περίοδο παρατεταμένης οικονομικής αστάθειας, τα ακίνητα θεωρούνται ένας καλός τρόπος «αποταμίευσης» για τη συνταξιοδότηση, με το 47% των ατόμων παραγωγικής ηλικίας να θεωρούν ότι προσφέρουν τις καλύτερες αποδόσεις. Το αντίστοιχο ποσοστό για την αποταμίευση σε μετρητά είναι 30%, 29% για τις επενδύσεις σε μερίδια και μετοχές, 22% για τα ιδιωτικά ατομικά συνταξιοδοτικά σχήματα, 20% για τα ιδιωτικά συνταξιοδοτικά σχήματα που παρέχονται από τον εργοδότη και 13% για τα κρατικά και εταιρικά ομόλογα.

Παρά το γεγονός ότι τα άτομα παραγωγικής ηλικίας εξετάζουν νέους τρόπους προκειμένου να αυξήσουν την αποταμίευσή τους για τη συνταξιοδότηση, υπάρχει μικρή διάθεση ανάληψης ρίσκου, με μόνο το 28% αυτών να έχουν τη διάθεση να ρισκάρουν απώλειες και μόνο το ένα τρίτο (34%) να είναι πρόθυμο να κάνει ριψοκίνδυνες επενδύσεις που θα του εξασφαλίσουν οικονομική σταθερότητα.