Η είδηση έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία στην Ευρώπη: ο πρώην πρόεδρος της Κομισιόν Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο προσλαμβάνεται ως μη εκτελεστικός πρόεδρος στην Goldman Sachs International. Η ειδική αποστολή που θα αναλάβει είναι να παράσχει τις συμβουλές του στην εδρεύουσα στο Λονδίνο μεγαλύτερη θυγατρική της αμερικανικής τράπεζας την περίοδο των διαπραγματεύσεων για το Brexit. «Προφανώς γνωρίζω καλά την Ευρωπαϊκή Ενωση, ενώ έχω σχετικά καλή γνώση και του βρετανικού περιβάλλοντος. Αν οι συμβουλές μου μπορούν να φανούν χρήσιμες στις παρούσες περιστάσεις, είμαι έτοιμος να βοηθήσω» δήλωσε ο πορτογάλος πρώην πολιτικός στους «Financial Times».
Είναι να απορεί κανείς πώς τα καταφέρνει τόσο καλά τα τελευταία χρόνια η Ευρωπαϊκή Ενωση να πυροβολεί τα πόδια της! Ο άνθρωπος που υπηρέτησε επί δύο κρίσιμες πενταετίες από το υψηλότερο θεσμικό ευρωπαϊκό αξίωμα, ο χαρακτηρισθείς από πάμπολλα διεθνή μέσα ενημέρωσης ως ο χειρότερος πρόεδρος που πέρασε ποτέ από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ο επικεφαλής του ύπατου εκτελεστικού οργάνου της ΕΕ που διαχειρίστηκε με τον πλέον αναποτελεσματικό τρόπο την κρίση του 2008, συνεχίζει την προσωπική του καριέρα διοριζόμενος στην τράπεζα που έχει κατηγορηθεί όσο καμία άλλη ως υπαίτιος της κρίσης, αφού πρωτοστάτησε στη δημιουργία της φούσκας της αμερικανικής αγοράς στεγαστικών δανείων υψηλού ρίσκου και μικρής εξασφάλισης, της διαβόητης subprime market.


Tο νόμιμο και το ηθικό

Την ιστορική στιγμή που η ΕΕ αντιμετωπίζει την πρώτη αποχώρηση κράτους-μέλους, την ώρα που πολλοί φοβούνται μήπως η αποχώρηση της Βρετανίας αποτελέσει την αρχή του τέλους της Ενωμένης Ευρώπης, ο ηλικίας 60 ετών πρώην πρωθυπουργός της Πορτογαλίας (την περίοδο 2002-2004) επιχειρεί να υπερδιπλασιάσει τα κάτι περισσότερα από 10.000 ευρώ που ενθυλακώνει μηνιαίως ως συνταξιούχος πρόεδρος της Επιτροπής (την περίοδο 2004-2014). Ακριβώς με την πάροδο 18 μηνών μετά την αποχώρησή του από την Κομισιόν, που προβλέπει η κοινοτική νομοθεσία.
Ο διορισμός είναι ασφαλώς νόμιμος. Το δήλωσε ρητώς στις Βρυξέλλες ακόμη και εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Δεν είναι, όμως, και… ηθικός. Ούτε ασφαλώς και πολιτικά σκόπιμος. Αντίθετα, είναι απολύτως διαλυτικός για την ΕΕ στη συγκεκριμένη συγκυρία καθώς «επιβεβαιώνει τη χειρότερη εικόνα για την Ευρώπη που προωθούν τα αντιευρωπαϊκά κινήματα της Ακροδεξιάς, την αιμομικτική σχέση ανάμεσα στην πολιτική εξουσία και στις ιδιωτικές τράπεζες», όπως έγραψε στο κύριο άρθρο της η γαλλική «Le Monde». Το «τουιτάρισμα» της ηγέτιδος του γαλλικού Εθνικού Μετώπου Μαρίν Λεπέν, η οποία ειρήσθω εν παρόδω έχει υποσχεθεί δημοψήφισμα με το ερώτημα της παραμονής και της Γαλλίας στην ΕΕ σε περίπτωση που κερδίσει τις προεδρικές εκλογές του 2017, είναι χαρακτηριστικό: «Τίποτε το εντυπωσιακό για όσους γνωρίζουν ότι η ΕΕ δεν εξυπηρετεί τους λαούς αλλά τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα».
Αν η πολιτική είναι η διαχείριση των συμβόλων, όπως έλεγε ο Φρανσουά Μιτεράν, ο διορισμός του Μπαρόζο στην «αμερικανική τράπεζα που ενσαρκώνει τη χρηματοοικονομική κρίση του 2008 και έχει γίνει το σύμβολο μιας εποχής συγκρούσεων ανάμεσα στο ιδιωτικό και στο δημόσιο συμφέρον», όπως γράφει η «Monde», συνιστά τη μεγαλύτερη προβοκάτσια κατά της τόσο συκοφαντημένης εσχάτως ευρωπαϊκής ιδέας. «Μπαρόζο, απρεπής εκπρόσωπος μιας παλαιάς Ευρώπης που η γενιά μας θέλει να αλλάξει» τουιτάρισε ο Ματίας Φεκλ, ο σαραντάρης υφυπουργός Εξωτερικού Εμπορίου της Γαλλίας. Θα προλάβει άραγε;
Αλέξανδρος Καψύλης

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ