Η ελληνική φέτα… εκχωρείται και σε αφρικανικές χώρες

Ο πλούτος της ελληνικής γης, πέρα από τα ορυκτά, τους ενεργειακούς πόρους και το περιβάλλον της, είναι τα 2.500 ενδημικά φυτά της (αρωματικά και θεραπευτικά), αυτή η μοναδική χλωρίδα που δίνει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και κάνει τα ελληνικά προϊόντα ιδιαίτερα στην υφήλιο…

Η γεωγραφική θέση της τής δίνει αυτή τη δυνατότητα σε συνδυασμό με τον άνω των 3.000 ετών πολιτισμό της και δεν είναι τυχαίο ότι στη χώρα μας από τον Ασκληπιό και τον Ιπποκράτη αναπτύχθηκε η Ιατρική, αφού τα θεραπευτικά βότανα ήταν η βάση για την ίαση…

Αυτό το συγκριτικό πλεονέκτημα όμως ήρθε η ώρα τα τελευταία χρόνια της παγκοσμιοποίησης και της οικονομικής χρεοκοπίας να εκχωρηθεί, χωρίς μάλιστα να λάβουμε κάποιο τίμημα.

Η ελληνική φέτα ύστερα από μάχη δεκαετιών κατόρθωσε να λάβει γεωγραφική ονομασία προέλευσης κυρίως γιατί το αιγοπρόβειο γάλα με το οποίο παρασκευάζεται προέρχεται από ελληνικές φυλές που έχουν τη δυνατότητα να βόσκουν σε αυτή τη μοναδική χλωρίδα.

Τώρα μετά τον Καναδά εκχωρείται και σε αφρικανικές χώρες μετά τη συμφωνία της ΕΕ την οποία προχθές υπέγραψε και η χώρα. Ακολουθεί το ελληνικό γιαούρτι, ενώ στη συμφωνία ως πακέτο είναι και οι ελιές Καλαμών.

Σημειωτέον ότι νωρίτερα είχε εκχωρηθεί χωρίς μάχη η μοναδική ποικιλία λαδοελιάς κορωναίικη, την οποία εξέλιξαν οι Ισπανοί μετατρέποντάς τη σε κοντή ελιά και κατεβάζοντας δραματικά το κόστος παραγωγής της. Μη έχοντας κατοχυρώσει την πατέντα (royalties) την αφήσαμε να την οικειοποιηθούν οι Ισπανοί, όπως οι Τούρκοι το ελληνικό γιαούρτι και εσχάτως και οι Τσέχοι ή οι Καναδοί, οι Δανοί και οι Γάλλοι τη φέτα.

Σε ό,τι αφορά την ελληνική μαύρη ελιά (Καλαμών) είναι η μοναδική στον κόσμο όχι μόνο για τη γεύση αλλά και για το γεγονός πως όλοι οι υπόλοιποι ανταγωνιστές μας Ιταλοί, Ισπανοί, Τούρκοι δεν μπορούν να την παράγουν και αναγκάζονται να τη «μαυρίζουν» με χημική επεξεργασία. Είχε κι αυτή κατοχυρωθεί ως Προϊόν Ονομασίας Προέλευσης, αλλά οι συνθήκες του Εμπορίου, όπως υποδηλώνει και η διατλαντική συμφωνία (ΤΤΙP) Ευρώπης – ΗΠΑ που βρίσκεται στα σκαριά, δείχνουν την τάση.

Οι νόμοι του διεθνούς εμπορίου δεν καταλαβαίνουν από κουλτούρες, ιστορία ή μύθους… Προς την κατεύθυνση αυτή και η εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ και οι φόροι σε κρασί, τσίπουρο και μπίρα που τείνουν να διαλύσουν την παραγωγική βάση της χώρας και να την παραδώσουν βορά μαζί με τα προϊόντα της στις πολυεθνικές.

Επιστρέφοντας στο θέμα της φέτας αρκεί να θυμίσουμε ότι η παρασκευή της πρωτοαναφέρεται στα Ομηρικά έπη, όταν ο Πολύφημος στη σπηλιά του παρασκεύαζε τυρί, το ίδιο και η αλκοολική ζύμωση για την παρασκευή κρασιού που προσφέρθηκε στον μονόφθαλμο γίγαντα από τον Οδυσσέα… Ολα αυτά εκχωρούνται χωρίς αντιστάσεις, χωρίς άμυνες, σε μια προσπάθεια η χώρα να πάρει την επόμενη δόση της…