Τρέχει ο χρόνος αλλά όχι τα μεγάλα οδικά έργα

Παρά τα «Πλαίσια Συναντίληψης» που υπογράφηκαν τον Φεβρουάριο με το υπουργείο Υποδομών για επανεκκίνηση των έργων, έχουν περάσει δύο μήνες και οι οριστικές συμφωνίες, που έπρεπε να είχαν υπογραφεί ως 31 Μαρτίου, δεν φαίνονται στον ορίζοντα. Οι δανειστές όμως έχουν περάσει τη θηλιά γύρω από τον λαιμό μας και περιμένουν την 31η Μαρτίου 2017 για τη «λειτουργική ολοκλήρωση» των οδικών αξόνων.

Με αυτή την ημερομηνία ως τελική προθεσμία οι δανειστές έβαλαν την κυβέρνηση μέσα στην παγίδα.

«Ξεκολλήσαμε τα μεγάλα έργα υποδομής που επί μία πενταετία λίμναζαν παράγοντας χρέη και νέες υποχρεώσεις για το Ελληνικό Δημόσιο: τους μεγάλους οδικούς άξονες» είπε ο Πρωθυπουργός στην ομιλία του στη Βουλή όταν ψηφίστηκαν τα 5,4 δισ. ευρώ μέτρα, τώρα όμως κινδυνεύουμε να προστεθούν στον λογαριασμό άλλα 4-5 δισ. ευρώ.

Αν ως το ορόσημο της 31ης Μαρτίου 2017 δεν έχει επιτευχθεί η «λειτουργική ολοκλήρωση» των έργων, η χώρα απειλείται να επιστρέψει τα λεφτά της συγχρηματοδότησης από το ΕΣΠΑ 2007-2013. Δηλαδή, 4 δισ. ευρώ, όπως τα υπολογίζει ο αρμόδιος υπουργός Χρ. Σπίρτζης, ενώ εμείς θα ψάχνουμε για άλλο 1 δισ. ευρώ ακόμη ώστε να τελειώσουμε κάποτε τους αυτοκινητοδρόμους και να μην κυκλοφορούμε σε μισοτελειωμένους δρόμους για τα επόμενα πολλά χρόνια.

Θα μπορέσουν οι κατασκευαστικές να υπερβούν τα οικονομικά, τεχνικά, γραφειοκρατικά και άλλα εμπόδια μέσα σε 10 μόλις μήνες;

Τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας δείχνουν ότι τον Φεβρουάριο του 2016 τα δάνεια των τραπεζών προς τον κατασκευαστικό κλάδο ανέρχονταν σε 10 δισ. ευρώ. Αρκετά από τα χρήματα αυτά είναι δάνεια προς τις παραχωρήσεις. Η υγεία των ισολογισμών των τραπεζών απαιτεί τα μεγάλα δάνεια να αποπληρώνονται κανονικά. Θα μπορούν να το κάνουν αυτό οι εταιρείες που τα έχουν λάβει αν δεν ολοκληρώσουν εγκαίρως τα έργα;

Το τελεσίγραφο των δανειστών είναι βραδυφλεγής βόμβα που ισοδυναμεί με ένα ακόμη μνημόνιο. Ενα μνημόνιο που θα φέρει ακόμη πιο βαθιά ύφεση και απολύσεις. Αλλά θα βάλει επίσης τέλος στο «θράσος» των ελλήνων κατασκευαστών που φέρνουν στην Ελλάδα συνάλλαγμα (845 εκατ. ευρώ το 2014, όπως προκύπτει από τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος) από εξαγωγές κατασκευαστικών υπηρεσιών και ανταγωνίζονται ξένους γίγαντες των κατασκευών σε Ελλάδα και εξωτερικό.

Το εφιαλτικό σενάριο

Τα μεγάλα έργα παραχώρησης απασχολούν σήμερα τουλάχιστον 20.000 εργαζομένους σε έναν κλάδο που κάθε του θέση εργασίας μεταφράζεται σε τρεις για την οικονομία και για κάθε ευρώ που παίρνει το μισό πάει πίσω στα κρατικά ταμεία. Ο πολλαπλασιαστής όμως δουλεύει και προς τα πάνω και προς τα κάτω. Προς τα πάνω φέρνει απασχόληση, δημόσια έσοδα και ανάπτυξη. Προς τα κάτω φέρνει ανεργία.

Στο εφιαλτικό σενάριο, αν δεν προχωρήσει η υλοποίηση του προγράμματος, οι εξελίξεις θα είναι οι εξής: