Αν το 1956 είναι η χρονική αφετηρία της επιχειρηματικής ιστορίας της οικογένειας Στρούτση, το 1991 αρχίζει το αφήγημα ενός success story που έμελλε τελικά να «βουλιάξει» στις 11 Μαρτίου στα άπατα νερά της ελληνικής οικονομικής ύφεσης –εκείνη την ημέρα κατατέθηκαν στο δικαστήριο η παύση πληρωμών και η αίτηση πτώχευσης της Ηλεκτρονικής ΑΕ.
Εκείνη τη χρονιά λοιπόν, πριν από 25 χρόνια, η οικογένεια Στρούτση αποφάσισε από την οδό Δραγατσανίου, στην πλατεία Κλαυθμώνος, το δεύτερο κατάστημά της να το ανοίξει στον Πειραιά. Ηταν στη Γρηγορίου Λαμπράκη 79, απέναντι σχεδόν από δύο καταστήματα του Αντώνη Κορασίδη, του «πειραιάρχη» της αγοράς των ηλεκτρικών συσκευών της εποχής.
Το «θράσος του Στρούτση» τότε έγινε αντικείμενο ευρύτατων συζητήσεων στην «πιάτσα των ηλεκτρικάδων». Θεωρήθηκε κάτι σαν αποκοτιά, η οποία όμως «του βγήκε».
Οι βασικοί παίκτες εκείνης της αγοράς ήταν τρεις, η Κωτσόβολος του Μαρίνου Παράβαλου (ο όμιλος Φουρλή απέκτησε ένα σημαντικό τμήμα της εταιρείας δύο χρόνια αργότερα), το Ράδιο Αθήναι του Μάνου Δαμίρη (εξαγοράστηκε από τον Κωτσόβολο) και η Ράδιο Α. Κορασίδης ΕΕ & ΑΕ (έκλεισε την επόμενη δεκαετία).
Η οικογένεια Στρούτση από το 1991 και έπειτα αναπτύσσεται με εντυπωσιακούς ρυθμούς –μετά τον Πειραιά ανοίγει το επόμενο κατάστημά της ψηλά στη λεωφόρο Κηφισιάς –και επεκτείνεται ακόμη και εκτός ελληνικών ορίων, στη Σερβία και στην Κύπρο, η μοναδική του κλάδου.
Ο καινούργιος παίκτης


Η δεκαετία του 1990 είναι μια εντυπωσιακή εποχή, είναι η δεκαετία της ευημερίας με την έκρηξη της καταναλωτικής πίστης, η οποία όμως απογειώνει τον κλάδο των ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών –τις παλιές ευκολίες πληρωμής και τα γραμμάτια αντικατέστησαν οι άτοκες δόσεις και το πλαστικό χρήμα.
Χωρίς τραπεζικές υποχρεώσεις και έχοντας εξαιρετικές σχέσεις με τους προμηθευτές της η Ηλεκτρονική Αθηνών ΑΕ, όπως λεγόταν τότε –όταν βγήκε εκτός Αττικής έκοψε το «Αθηνών» -, είναι ο καινούργιος παίκτης της αγοράς, δυναμικός και φιλόδοξος.
Ανοίγει νέα καταστήματα και κερδίζει συνεχώς μερίδια αγοράς. Ολα αυτά στη δεκαετία του 1990 γιατί την επόμενη δεκαετία τα δεδομένα της αγοράς αλλάζουν και μάλιστα δραματικά. Η εξαγορά της Κωτσόβολος από τη βρετανική Dixon’s και αμέσως μετά, την άνοιξη του 2005, η είσοδος της γερμανικής Media Markt διαμορφώνει ένα νέο τοπίο στην αγορά των ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών.
Ο ανταγωνισμός είναι εξοντωτικός και μήνα με τον μήνα ανεβαίνει κλίμακα. Η Κορασίδης οδηγείται σε χρεοκοπία, όσοι έχουν απομείνει κλείνουν και άλλοι εντάσσονται στους συνεταιρισμούς που έχουν ήδη αρχίσει να δημιουργούνται από τη δεκαετία του 1990 και συνεχίζουν να εμφανίζονται σαν μανιτάρια. Οι μεσαίου μεγέθους αλυσίδες οδηγούνται σε πώληση (Elephant, Σαραφίδης, Εικόνα και Ηχος κ.λπ.). Το παιχνίδι αρχίζει πλέον να ξεκαθαρίζει. Η ως τότε επιτυχία της Ηλεκτρονικής ΑΕ, αφεντικό της οποίας γίνεται πλέον ο Γιάννης Στρούτσης, ένας άνθρωπος διακριτικός, εργατικός και χαμηλών τόνων, προκαλεί νέες φιλοδοξίες.
Η τελευταία καλή χρονιά


Στο απόσπασμα της ομιλίας του που πρόλαβε να εκφωνήσει το μεσημέρι της περασμένης Πέμπτης ανέφερε μεταξύ των άλλων ότι «το 2008, την τελευταία προ κρίσης χρονιά, η εικόνα είναι η εξής: πωλήσεις 240 εκατ. ευρώ, παρουσία σε τρεις χώρες, ebitda πάνω από 8%, 25 εκατ. ευρώ ρευστότητα, μηδενικό τραπεζικό δανεισμό, 25 εκατ. ευρώ ιδιόκτητη ακίνητη περιουσία, κεφαλαιοποίηση στο Χρηματιστήριο 150 εκατ. ευρώ και περισσότερο από το 30% των μετοχών το κατέχουν θεσμικοί επενδυτές».
Και όχι μόνο αυτά. Είχε ήδη κλείσει ακίνητα στη Βουλγαρία, στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, στην Αλβανία και είχε έλθει σε συζητήσεις με τη μεγαλύτερη αλυσίδα του κλάδου στη Ρουμανία Ο κ. Στρούτσης σχεδίαζε την ανάπτυξη της εταιρείας σε επτά χώρες, και αν το πετύχαινε θα κατέτασσε την Ηλεκτρονική ΑΕ στην τρίτη σε μέγεθος αλυσίδα της ευρωπαϊκής αγοράς. Μάλιστα, εκείνη τη χρονιά βραβεύτηκε με το πρώτο βραβείο επιχειρηματικότητας από τον τότε πρωθυπουργό κ. Κ. Καραμανλή. Αυτή όμως είναι και η τελευταία καλή χρονιά της Ηλεκτρονικής ΑΕ.
Η εταιρεία έχει πλέον προσφύγει σε τραπεζικό δανεισμό, ο οποίος χρόνο με τον χρόνο αυξάνεται και τον Απρίλιο του 2015 έχει φτάσει στα 50 εκατ. ευρώ. Επειτα από πολύμηνες διαπραγματεύσεις με τις πιστώτριες τράπεζες τα δύο μέρη καταλήγουν σε μια «εξαιρετική συμφωνία».
Στο «μνημόνιο συναντίληψης» που υπογράφτηκε προβλεπόταν η αναδιάρθρωση του χρέους με κεφαλαιοποίηση δανείων και μετατροπή του υπόλοιπου δανεισμού σε μακροπρόθεσμο –και από 50 εκατ. ευρώ το ύψος των δανείων της έπεφτε στα 15 εκατ. ευρώ –ενώ η χρηματοδότηση της εταιρείας με νέα κεφάλαια και οι μεγάλοι προμηθευτές της δεσμεύτηκαν να διατηρήσουν ή και να αυξήσουν τις πιστώσεις και τις παροχές τους.
Σημείο καμπής πλέον είναι η 30ή Ιουνίου 2015, όταν η εταιρεία υπερκάλυψε όλους τους δείκτες του νέου επιχειρηματικού σχεδίου. Εκείνες όμως τις ημέρες ο κίνδυνος της χρεοκοπίας επανήλθε, αυτή τη φορά μαζί με τα capital controls. Για μία ακόμη φορά η εταιρεία βρίσκεται σε προφανή κίνδυνο.
Τα ράφια έμειναν άδεια


Ορισμένοι ξένοι προμηθευτές μειώνουν απροειδοποίητα τις πιστώσεις και σε αξία και σε χρόνο, ακολουθούν οι υπόλοιποι.
Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο ζητούν να αποπληρωθούν κανονικά οι υποχρεώσεις ενώ για τις νέες παραγγελίες η εταιρεία έπρεπε να πληρώσει προκαταβολικά με μετρητά και μάλιστα στο εξωτερικό. Αν και τους επόμενους μήνες η κατάσταση ομαλοποιήθηκε, η σχέση μεταξύ της Ηλεκτρονικής ΑΕ και των προμηθευτών της, Ελλήνων και ξένων, δεν αποκαταστάθηκε. Τα ράφια έμειναν άδεια και η εταιρεία έχανε μερίδιο.
Παράλληλα οι τράπεζες, ευρισκόμενες σε άσχημη κατάσταση, δεν υλοποίησαν ποτέ τα συμφωνηθέντα του Απριλίου. «Με κλειστή την πόρτα των τραπεζών η εταιρεία στράφηκε τόσο σε έλληνες όσο και σε ξένους επενδυτές, αλλά καμία από τις προσπάθειες δεν τελεσφόρησε» λέει πηγή της εταιρείας και προσθέτει ότι «ενώ τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο, τη δύσκολη αυτή στιγμή οι τράπεζες απροειδοποίητα ακύρωσαν ουσιαστικά την κύρια πηγή εσόδων μας, το πρόγραμμα των άτοκων δόσεων. Ημασταν τραγικά μόνοι, δεν υπήρχε άλλη επιλογή από την πτώχευση» καταλήγει.
Ετσι, μια φιλόδοξη επιχειρηματική ιστορία κατέληξε άδοξα και 450 εργαζόμενοι ξαφνικά βρέθηκαν στον δρόμο. Η οργή και η απόγνωση ήταν εμφανείς στα πρόσωπα και στις αντιδράσεις τους το μεσημέρι την περασμένης Πέμπτης στον όγδοο όροφο του ΕΒΕΑ, στην οδό Ακαδημίας.
Η κοινωνική κρίση είναι συνεπακόλουθο της οικονομικής με την τραγικότητα να εισβάλλει στην καθημερινότητα των ανθρώπων.

ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΩΝ ΠΩΛΗΣΕΩΝ
Χωρίς δόσεις και πιστώσεις
Η οικονομική κρίση που ξέσπασε τον Σεπτέμβριο του 2008 άλλαξε δραματικά την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας.
Η ζήτηση και μάλιστα σε διαρκή καταναλωτικά προϊόντα άρχισε να περιορίζεται χρόνο με τον χρόνο.
Και όταν η ύφεση άρχισε να «δαγκώνει», τότε οι τράπεζες φοβούμενες τις επισφάλειες των καταναλωτικών δανείων μηδένισαν τις καταναλωτικές πιστώσεις –μόνο –στην Ηλεκτρονική ΑΕ, με τη διαφορά όμως ότι το 30% των πωλήσεων της εταιρείας ήταν με το σύστημα των άτοκων δόσεων.
Σε έναν χρόνο λοιπόν η εταιρεία χάνει 30% πωλήσεις, χωρίς να συνυπολογιστεί η συρρίκνωση της αγοράς.
Τα γενικά έξοδά της ως ποσοστό των πωλήσεων εκτινάσσονται και φυσικά είναι αδύνατο να τα περικόψει τόσο πολύ.
Από την άλλη πλευρά, οι ξένοι προμηθευτές δίνουν εντολή μείωσης των πιστώσεων στις ελληνικές εταιρείες –η Ελλάδα βρίσκεται στον αστερισμό της χρεοκοπίας -, οι εταιρείες ασφάλισης πιστώσεων μειώνουν ή μηδενίζουν τα όρια ασφάλισης απαιτήσεων, η μείωση των εξόδων που γίνεται είναι μικρότερη από την πτώση των πωλήσεων και των αρνητικών αποτελεσμάτων. Η εταιρεία έχει εισέλθει σε έναν φαύλο κύκλο.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ