Το χάσμα γεννεών που παρατηρεί κανείς στις προκριματικές εκλογές μεταξύ των ψηφοφόρων των Δημοκρατικών δεν αποτελεί έκπληξη, γράφει στο Slate ο Τζέιμελ Μπούι. Ο πολιτικός συντάκτης της αμερικανικής ιστοσελίδας θυμίζει ότι οι νεαροί ψηφοφόροι του Δημοκρατικού Κόμματος είχαν υποστηρίξει τον Μπαράκ Ομπάμα το 2008, τον Χάουαρντ Ντιν το 2004, τον Μπιλ Κλίντον το 1992 –αν και ένα από τα εμβληματικότερα παραδείγματα προτίμησης των νέων ηλικιών σε κάποιον υποψήφιο για το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος ήταν η λατρεία τους προς τον Τζορτζ Μακ Γκόβερν το 1972.
Η διαφορά της συμπεριφοράς των νεαρών ψηφοφόρων των Δημοκρατικών στις προκριματικές αυτές, έχει να κάνει με την άβυσσο που τους χωρίζει συγκριτικά με τους μεσήλικες και ηλικιωμένους ψηφοφόρους του κόμματος. Στην Πολιτεία της Αϊόβα το 84% των ψηφοφόρων από 17 έως 29 ετών στήριξαν τον Μπέρνι Σάντερς, ενώ στην αναμέτρηση του Νιού Χαμσάιρ 9 στους 10 νέους των ηλικιών αυτών στήριξαν το γερουσιαστή του Βερμόντ «μαυρίζοντας» τη Χίλαρι Κλίντον η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, στα νιάτα της πολεμούσε το «κατεστημένο» στηρίζοντας την εκστρατεία του… Μακ Γκόβερν!
Ακόμη δεν υπάρχουν δημοσκοπήσεις για τις προτιμήσεις των μαύρων και των Λατινοαμερικάνων ψηφοφόρων των Δημοκρατικών που να επιτρέπουν την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων για τη συμπεριφορά τους στην αναμέτρηση Σάντερς-Κλίντον. Παρά ταύτα, είναι σαφές ότι γινόμαστε μάρτυρες μιας σοβαρής ιδεολογικής στροφής στο Δημοκρατικό Κόμμα, που θα φανεί την επόμενη 20ετία. Με αφετηρία τη διαπίστωση αυτή, μπορούμε να διερευνήσουμε την πηγή της αδυναμίας της Κλίντον στις νέες ηλικίες των Αμερικανών, γράφει ο ρεπόρτερ του Slate.
Το πρόβλημα της Wall Street

Κατ’ αρχάς ο Τζέιμελ Μπούι ξεκαθαρίζει ότι το ζήτημα δεν εντοπίζεται στην ιδιαίτερη αγάπη των νέων για τον Μπέρνι Σάντερς, αλλά στο γεγονός ότι απορρίπτουν τη Χίλαρι Ρόνταμ Κλίντον. Γιατί συμβαίνει αυτό; Μιλώντας με φοιτητές που παρακολούθησαν συγκέντρωση της Κλίντον στο Manchester Community College, η απάντηση στο ερώτημα έχει να κάνει με τη Wall Street.
«Με προβληματίζουν οι συνομιλίες της με την Goldman Sachs, το υπερβολικό χρήμα που την στηρίζει», δήλωσε η Σάρα Κότσερ που πήγε για να ακούσει την Κλίντον με μια παρέα συμφοιτητών της από το Hofstra University της Νέας Υόρκης. Αντίθετα, η νεαρή φοιτήτρια λέει ότι θαύμασε τη θέση που πήρε ο Σάντερς απέναντι «στο μεγάλο κεφάλαιο και τις τράπεζες». «Ο Μπέρνι είναι πολύ ειλικρινής», αποφαίνεται.
«Νομίζω πως πολλοί από μας αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε ότι η Χίλαρι αποτελεί μέρος του συστήματος», συμπληρώνει η Κέιτ, από την ίδια παρέα φοιτητών, που ομολογεί ότι η μόνη επιφύλαξη που έχει για τον Σάντερς είναι αν θα μπορέσει να κρατήσει τις υποσχέσεις του.
Ένα άλλο γκρουπ φοιτητών, που ομολόγησαν ότι πήγαν να ακούσουν την Κλίντον από περιέργεια, εκφράζει ανάλογους προβληματισμούς. «Η Χίλαρι μου δίνει την εντύπωση ότι γρήγορα αφότου αναλάβει τα καθήκοντά της θα δείξει ότι δεν θα είναι μια αποτελεσματική πρόεδρος», δηλώνει ο Μάικλ Χάθαγουεϊ. «Κι αν παρά ταύτα είναι αποτελεσματική, δεν θα είναι για μένα αλλά για τους τραπεζίτες φίλους της που της χαρίζουν εκατομμύρια δολάρια», συμπληρώνει.
Δίπλα στον Μάικλ καθόταν η Λέξις, η οποία δεν είχε τόσα να προσάψει στην Κλίντον για τις σχέσεις της Κλίντον με τη Wall Street όσα για τις προεκλογικές εξαγγελίες της. «Με ενοχλεί ιδιαίτερα το ότι στήριξε ένα μεγάλο μέρος της εκστρατείας της στο γεγονός ότι είναι γυναίκα και περιμένει ότι άνθρωποι σαν και μένα, οι γυναίκες δηλαδή, θα την ψηφίσουν. Όμως υπάρχουν και άλλες γυναίκες που θα μπορούσαν στο μέλλον να εκλεγούν στην προεδρία των ΗΠΑ. Πρέπει να ξεπεράσουμε την άποψη ότι δεν θα πρέπει να χάσουμε την ευκαιρία τώρα», είπε η Λέξις.
«Βαθιά αντιπάθεια»

Εκείνο που εκπλήσσει είναι η βαθιά αντιπάθεια που έχουν οι νέοι για τη Χίλαρι, κυρίως επειδή η γυναίκα αυτή δεν υπήρξε κεντρική φιγούρα της αμερικανικής πολιτικής σκηνής μετά το τέλος της διακυβέρνησης του Τζορτζ Μπους του υιού. Μπορεί να υποστήριξε τις φιλικές προς τις επιχειρήσεις πολιτικές εναντίον των οποίων έχουν ξεσηκωθεί οι νεαροί Δημοκρατικοί, αλλά δεν είναι υπεύθυνοι γι’ αυτές, γράφει ο πολιτικός ρεπόρτερ του Slate.
«Δεν έχω μια εξήγηση γι’ αυτό, έχω όμως μια θεωρία», γράφει ο Τζέιμελ Μπούι. Είναι προφανές ότι η στροφή των νέων ψηφοφόρων προς τα αριστερά είναι προϊόν της Μεγάλης Ύφεσης. Για τους Αμερικανούς που τέλειωσαν το Λύκειο ή το Πανεπιστήμιο το 2008, το 2009 και το 2010 η οικονομία είναι μια χέρσα γη με ελάχιστες ευκαιρίες και τρομερό ανταγωνισμό. Οι νέοι άνθρωποι –και ιδιαίτερα εκείνοι με πανεπιστημιακή μόρφωση –άκουγαν σε όλη τους τη ζωή υποσχέσεις για μια μεσαία ευημερούσα τάξη και αντ’ αυτής βρέθηκαν σε αδιέξοδο.
Η Κλίντον δεν είναι υπεύθυνη για την κατάσταση αυτή των πραγμάτων. Αλλά προέρχεται από μια κυβερνώσα τάξη που δεν την απέτρεψε. Και ακόμα και αν μετακινείται αριστερότερα για να ανταποκριθεί στις ανησυχίες των νεότερων ψηφοφόρων, δεν παύει να χαρακτηρίζεται από την ιστορία της. «Είναι περίπλοκο να το εξηγήσει κανείς, αλλά υπό το πρίσμα αυτό οι εκκλήσεις της Χίλαρι προς τις γυναίκες ψηφοφόρους λειτουργούν αρνητικά γι’ αυτή», γράφει ο Μπούι.
«Για τους νέους ψηφοφόρους εκείνο που μετράει είναι το ότι η Χίλαρι Κλίντον την κρίσιμη στιγμή ήταν με τη λάθος πλευρά. Αντίθετα ο Μπέρνι Σάντερς, όσα ψεγάδια κι αν του βρει κανείς, δεν ήταν», καταλήγει ο αμερικανός αρθρογράφος.