Την έντονη ανησυχία τους για τα νέα προβλήματα και τους κινδύνους που φέρνουν οι εκλογές στον χειμαζόμενο κατασκευαστικό κλάδο εκφράζουν οι εκπρόσωποί του.
Την προηγούμενη εβδομάδα ο Σύνδεσμος Αδειοδοτημένων Τεχνικών Εταιρειών (ΣΑΤΕ) εξέφρασε την έντονη ανησυχία του ότι κινδυνεύουν να χαθούν σημαντικά κονδύλια από το ΕΣΠΑ 2007-2013. «Η προεκλογική περίοδος και το διάστημα ως τη συγκρότηση της νέας κυβέρνησης και την ενημέρωση των μελών της μέσα στην ήδη πολύ δύσκολη συγκυρία (capital controls, πολύμηνη στάση πληρωμών από πλευράς Δημοσίου κ.ά.) κρύβουν σοβαρούς κινδύνους ενώ ήδη αρκετά έργα έχουν διακοπεί» επεσήμανε.
Με την τραπεζική αργία και τους ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων να έχουν γιγαντώσει τα προβλήματα των εργοληπτικών επιχειρήσεων, ο ΣΑΤΕ έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου ώστε «κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου να μην αλλοιωθεί στο παραμικρό η ροή χρηματοδότησης των έργων του ΕΣΠΑ 2007-2013, χρηματοδότηση η οποία καλύπτει πλέον το 100% της δαπάνης, με το 40% να καταλήγει στα κρατικά ταμεία (23% ΦΠΑ, ασφαλιστικές εισφορές, προκαταβολή φόρων κ.τ.λ.)».
Η παραίτηση από τη θέση του γενικού γραμματέα Δημοσίων Επενδύσεων και ΕΣΠΑ που υπέβαλε αμέσως μετά ο κ. Α. Χαρίτσης ενέτεινε τη σχετική αγωνία, αφού είναι γνωστό πως τέτοιες αλλαγές –και μάλιστα με υπηρεσιακή κυβέρνηση –μόνο καθυστερήσεις και απραξία μπορούν να προκαλέσουν.

Οφειλές
Η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Επενδύσεων και ΕΣΠΑ προσπάθησε να διασκεδάσει κάπως τις εντυπώσεις με δελτίο Τύπου στο οποίο ανέφερε πως, σύμφωνα με τα στοιχεία της, επιτεύχθηκε σημαντική αύξηση πληρωμών έργων του ΕΣΠΑ, με αποτέλεσμα η συνολική χρηματοδότηση για τον Αύγουστο να ανέλθει σε 350 εκατ. ευρώ και υποσχόμενη ότι «η διαδικασία θα συνεχιστεί με αυξανόμενο ρυθμό κατά το επόμενο διάστημα». Οι οφειλές όμως του Δημοσίου για δεδουλευμένα στα περίπου 800 έργα του ΕΣΠΑ που εκτελούνται προσεγγίζουν το 1 δισ. ευρώ, όταν η συνολική τους αξία είναι 2 δισ. ευρώ.
Η εκλογική διαδικασία δεν βάζει σε κίνδυνο απλά και μόνο το ΕΣΠΑ. Αν επιβεβαιωθούν οι φόβοι του ΣΑΤΕ, πετάει κυριολεκτικά στα σκουπίδια και κάθε ωφέλεια από το γνωστό μας πακέτο Γιούνκερ. Οπως έχει πρόσφατα επισημάνει «Το Βήμα της Κυριακής», το πακέτο Γιούνκερ μάς έδινε άμεση πρόσθετη ρευστότητα 500 εκατ. ευρώ από τα κοινοτικά ταμεία και περίπου άλλα 2 δισ. ευρώ με τη μορφή εξοικονόμησης για τον ελληνικό προϋπολογισμό μέσα από την αναδρομική 100% κάλυψη από την ΕΕ της συγχρηματοδότησης του υπολοίπου για την περίοδο 2007-2013. Η έμφαση είναι στο «άμεση», αφού η χρησιμοποίησή της για την ολοκλήρωση των έργων μέσα στο 2015 έχει καίρια σημασία για την ανάσχεση της ύφεσης αλλά και για την αρτιμέλεια του ΕΣΠΑ 2014-2020 που ακολουθεί. Αυτή η τελευταία κινδυνεύει ήδη, αφού το υπουργείο Οικονομίας προωθεί στο νέο ΕΣΠΑ 360 συμβασιοποιημένα και 310 έργα που υλοποιούνται στο πλαίσιο του παλαιού.
Οσο για τα έργα που λόγω έλλειψης χρηματοδότησης δεν θα ολοκληρωθούν ως το τέλος του 2015 και δεν θα είναι επιλέξιμα στο νέο ΕΣΠΑ, θα πρέπει είτε να χρηματοδοτηθούν από ένα Ελληνικό Δημόσιο που δεν διαθέτει πόρους είτε να διακοπούν και να επιστραφεί στην ΕΕ το σύνολο των χρηματοδοτήσεων που έχουν ληφθεί γι’ αυτά. Μπρος γκρεμός και πίσω πάλι γκρεμός, λοιπόν.

Ευάλωτη θέση
Η μεγαλύτερη ίσως απειλή κρύβεται στην πολύ ευάλωτη θέση στην οποία έχει περιέλθει ο κλάδος των κατασκευών. Η εκταμίευση του δανείου των 300 εκατ. ευρώ από την ΕΤΕπ που ο κ. Σταθάκης είχε υποσχεθεί είναι για πολλές εργοληπτικές επιχειρήσεις όρος επιβίωσης. Η υλοποίησή της στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, όσο αναγκαία και αν είναι για να μπορέσουν οι εταιρείες να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις που έχουν συσσωρευθεί, φαντάζει δύσκολη, αν όχι απραγματοποίητη, κάτι που προκαλεί μεγάλο προβληματισμό στις διοικήσεις των κατασκευαστικών.
Στο πιο κρίσιμο χρονικό σημείο για την ελληνική οικονομία και τον ίδιο τον κατασκευαστικό κλάδο, που μαζί με τον τουρισμό αποτελούν τους βασικούς μοχλούς ανάπτυξης, οι τεχνικές εταιρείες δίνουν άνιση μάχη επιβίωσης.
Μαζί τους δίνουν αγώνα ζωής ή θανάτου και οι προοπτικές εξόδου της χώρας μας από την ύφεση: απειλείται ο υψηλός πολλαπλασιαστής 1,8 των κατασκευών στην οικονομική δραστηριότητα, διακυβεύονται οι εξαρτώμενοι από τις κατασκευές συναφείς κλάδοι των τσιμέντων, της λατόμευσης, της χαλυβουργίας κ.τ.λ. που είναι έντασης εργασίας, με αποτέλεσμα για κάθε 1 εκατ. ευρώ δαπάνης να δημιουργούνται 39 θέσεις εργασίας στην οικονομία με διάχυση σε δεκάδες επαγγέλματα, υπεργολάβους κ.ο.κ., ενώ παράλληλα υπονομεύεται η εξωστρέφεια που ο κατασκευαστικός κλάδος επέδειξε τα χρόνια της κρίσης και η οποία τον μετέτρεψε σε πρωταγωνιστή των εξαγωγών, κόντρα στα τεράστια εμπόδια που αντιμετωπίζουν λόγω της ελληνικής κρίσης οι τεχνικές εταιρείες της χώρας.
Αρκεί μόνο να αναφέρει κανείς ότι, με κύριους εκπροσώπους την Ελλάκτωρ, τη ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, την J&P Αβαξ και τη ΜΕΤΚΑ, ο κλάδος των κατασκευών πέτυχε να πραγματοποιήσει το 2014 εξαγωγές κατασκευαστικών υπηρεσιών μεγαλύτερες σε αξία από τις εξαγωγές παρθένου ελαιολάδου και γαλακτοκομικών μαζί. Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδας, οι εξαγωγές κατασκευαστικών υπηρεσιών έφεραν στη χώρα συνάλλαγμα 845,3 εκατ. ευρώ το 2014. Κάτι λιγότερο από τα δεδουλευμένα που το Δημόσιο του χρωστά αυτή τη στιγμή. Για τις κατασκευαστικές οι εξαγωγές αυτές είναι σαν να μην έγιναν ποτέ αφού το έσοδό τους πήγε όλο στην έμμεση χρηματοδότηση του Δημοσίου.
Το κόστος τους όμως το επωμίστηκαν πλήρως. Τι θα συνέβαινε άραγε στους κλάδους του ελαιολάδου και των γαλακτοκομικών προϊόντων αν δεν πληρώνονταν ούτε ένα ευρώ από τις εξαγωγές τους; Για πόσο καιρό θα μπορούσαν να αντέξουν και να παραμείνουν οι επιχειρήσεις των κλάδων αυτών ανοιχτές σε τέτοιες αντίξοες συνθήκες;

Γι’ αυτό ο ΣΑΤΕ δικαίως αγωνιά και ζητεί από τους πολιτικούς και τα κόμματα να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ