Οι θιασώτες της δραχμής επιμένουν πεισματικά στην άγνοιά τους παρά τα όσα έχουν συμβεί το τελευταίο διάστημα και παρότι έχουν αναδειχθεί στο μέγιστο βαθμό οι πολλοί κίνδυνοι που απειλούν τη χώρα και τη θέση της στον κόσμο.
Προσπαθούν να πείσουν ότι η μετάπτωση στο εθνικό νόμισμα θα είναι απλή διαδικασία. «Κάποιες δυσκολίες για μερικούς μήνες και έπειτα η εθνική παραγωγή θα αναγεννηθεί, η ανεργία θα μειωθεί κι όλα θα βρουν το δρόμο τους» υποστηρίζουν μετά πάθους οι εμπνευστές του εγχειρήματος.
Πλανώνται ωστόσο πλάνην οικτράν, καθώς δεν γνωρίζουν τα ιδιοχαρακτηριστικά της ελληνικής οικονομίας, ούτε τον βαθμό εξάρτησής της μικρής παραγωγής μας από τις εισαγωγές.
Μια βόλτα σε ένα αμιγώς ελληνικό σούπερ – μάρκετ θα πείσει και τους πιο δύσπιστους. Η σχέση μεταξύ εισαγόμενων και εγχώριων παραγόμενων προϊόντων είναι 50 – 50 και σε ορισμένες περιπτώσεις η εξάρτηση από τις εισαγωγές είναι απόλυτη. Το μοσχαρίσιο κρέας εισάγεται σε ποσοστό 80%.Τα κίτρινα τυριά, που χρησιμοποιούνται ευρέως σε καθημερινή βάση στα σπίτια και σε μεγάλο μέρος των επιχειρήσεων εστίασης, εισάγονται σε ποσοστό 100%.
Ακόμη και σε προϊόντα, όπως τα όσπρια, οι ντομάτες, οι ξηροί καρποί και άλλα αγαθά της γης που θα περίμενε κανείς την Ελλάδα αυτάρκη, οι εισαγωγές περισσεύουν. Μόνο στα φρούτα και στα λαχανικά μπορεί να ισχυρισθεί κάποιος ότι εξασφαλίζεται αυτάρκεια. Αλλά και σ’ αυτά η εξάρτηση π.χ.από τις εισαγωγές σπόρων είναι δεδομένη και απολύτως προβληματική. Για να μην μιλήσουμε για τα λιπάσματα,τα φυτοφάρμακα, τα εργαλεία και τα μέσα που όλα εισάγονται.
Επίσης διακεκριμένα εγχωρίως παραγόμενα αγαθά εξαρτώνται στο μέγιστο βαθμό από την εισαγωγή πρώτων υλών. Για παράδειγμα τα ξακουστά ελληνικά στραγγιστά γιαούρτια παρασκευάζονται με εισαγόμενη πρώτη ύλη, το γάλα που χρησιμοποιείται μεταφέρεται από τις φάρμες της Ολλανδίας και της Γερμανίας. Αλλά και τα υλικά συσκευασίας, τα πλαστικά μέρη, τα χάρτινα κουτιά του γάλακτος, όλα παράγονται εκτός Ελλάδας και εισάγονται γιατί απλούστατα κοστίζουν λιγότερο.
Όπως επίσης και οι πτηνοτροφές με τις οποίες μεγαλώνουν τα ελληνικά κοτόπουλα ή τα ιχθυάλευρα που τρέφουν τα ψάρια μας που κατακλύζουν τις διεθνείς αγορές εισάγονται καθ’ ολοκληρίαν από το εξωτερικό. Ακόμη και η λειτουργία και η ανταγωνιστικότητα των ξενοδοχείων μας εξαρτάται από τις φθηνές εισαγωγές βασικών αγαθών. Για να μη μιλήσουμε για τον μηχανολογικό εξοπλισμό, τις μηχανές ή τις συσκευές των νέων τεχνολογιών, που έρχεται καθ’ ολοκληρίαν απέξω.
Όσοι δεν γνωρίζουν λοιπόν οφείλουν να μάθουν ότι η ελληνική οικονομία, ακόμη και η μικρή μας βιοτεχνική και βιομηχανική παραγωγή, εξαρτάται από τις εισαγωγές, η υποκατάσταση των οποίων ούτε εύκολη είναι, ούτε μπορεί να γίνει με ανταγωνιστικούς όρους. Αλλά και αν επιχειρηθεί θα μας πάρει πάρα πολλά χρόνια, χωρίς κανείς να μπορεί να εγγυηθεί την επιτυχία του.
Οπότε τυχόν μετάπτωση στο εθνικό νόμισμα θα προκαλέσει αρχικώς μέγα σοκ στην οικονομία και στην κοινωνία, στη συνέχεια θα υπονομεύσει την εθνική παραγωγή, θα προκαλέσει έκρηξη τιμών και το όποιο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα θα χαθεί από την υπερτίμηση των εισαγόμενων πρώτων υλών.
Η ανεργία δεν θα μειωθεί, όπως πολλοί υποθέτουν, πολλές επιχειρήσεις θα κλείσουν, το κράτος δεν θα έχει και δεν θα μπορεί να στηρίξει με κεφάλαια τις επενδύσεις, οι ξένοι θα μετρούν και θα ξαναμετρούν τον πολιτικό κίνδυνο και δεν θα αναλαμβάνουν ρίσκο, η περιθωριοποίηση, με άλλα λόγια,θα πρέπει θεωρείται βεβαία, η πιο ανοιχτή και ελεύθερη χώρα θα καταντήσει περίκλειστη και αντιμέτωπη με σχήματα ολοκληρωτισμού που την πολιορκούν.
Δεν αξίζει τέτοια τύχη στην Ελλάδα και δεν πρέπει να συμβεί επειδή κάποιοι αναζητούν τη ρεβάνς για τις ήττες της νιότης τους.
