Ιανουάριος 2015. Ο κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης αναλαμβάνει επικεφαλής του νέουυπερ-υπουργείου Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΑΠΕΝ), στο οποίο υπάγονται οι υπηρεσίες και οι αρμοδιότητες των υπουργείων: α) Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, β) Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και γ) οι υπηρεσίες της Γενικής Γραμματείας Βιομηχανίας του υπουργείου Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας. Τίθεται δηλαδή επικεφαλής του κρισιμότερου για την ανάπτυξη της χώρας και ενίσχυση της επιχειρηματικότητας υπουργείου.
Ιούλιος 2015. Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης παραδίδει το υπουργείο στον νέο υπουργό κ. Πάνο Σκουρλέτη και σχολιάζει ότι «φεύγω από αυτό το υπουργείο με τις καλύτερες αναμνήσεις. Την αγάπησα όλη αυτή την προσπάθεια που έγινε μέσα στο 6μηνο. Είναι ένα από τα πιο κρίσιμα υπουργεία, για τους πιο κρίσιμους τομείς για την πορεία της χώρας».
Μέσα σε αυτούς τους έξι μήνες, σε ένα τόσο κρίσιμο υπουργείο, όπως και ο ίδιος ο κ. Λαφαζάνης παραδέχεται, το έργο που έχει παραχθεί ισοδυναμεί σχεδόν με το μηδέν.
Καμία επαφή


Ο κ. Λαφαζάνης δεν «άνοιξε» ποτέ το υπουργείο και αρνήθηκε οποιαδήποτε σχέση και συνάντηση με εκπροσώπους της βιομηχανίας. Επέλεξε δηλαδή να αγνοήσει το κομμάτι εκείνο του υπουργείου του που έχει τη δυναμική να συνεισφέρει άμεσα στην ανάπτυξη και στην ανταγωνιστικότητα της χώρας και διατηρεί χιλιάδες θέσεις εργασίας καθημερινά. Χαρακτηριστική η κίνησή του να μην παρευρεθεί στην ετήσια Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ παρά το γεγονός ότι ήταν ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός για την πραγματική οικονομία. Και όλα αυτά κόντρα και στις προγραμματικές του δηλώσεις τον Φεβρουάριο, όταν μεταξύ άλλων δήλωνε: «Στο επίκεντρο της παραγωγικής προσπάθειας της νέας κυβέρνησης θα βρίσκεται η ολόπλευρη στήριξη, ενίσχυση και αναβάθμιση της βιομηχανικής παραγωγής, η οποία υποχωρεί τις τελευταίες δεκαετίες και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια έχει καταρρεύσει, συμμετέχοντας με εξευτελιστικό μονοψήφιο αριθμό στο ΑΕΠ της χώρας».
Τελικά ποια είναι τα έργα και οι ημέρες του κ. Λαφαζάνη τους έξι αυτούς μήνες; Μηδέν εις το πηλίκον. Η ελληνική βιομηχανία έμεινε να περιμένει στο ακουστικό της μέτρα που ο ίδιος υπουργός είχε προαναγγείλει, και μάλιστα με ιδιαίτερη έμφαση, όπως η μείωση του ενεργειακού κόστους. Η επιτροπή που συστάθηκε για τη μείωση του ενεργειακού κόστους με πρώτη προτεραιότητα την εφαρμογή του μέτρου της διακοψιμότητας, ενός μέτρου που έχει τη δυνατότητα να ανακουφίσει τη βιομηχανία, δεν κατέληξε πουθενά, εξυπηρετώντας στο ακέραιο τη φιλοσοφία του υπουργού να μην πράττει αλλά απλώς να αντιδρά.
Από μήνα σε μήνα


Το κομμάτι εξέτασης του κόστους παραγωγής της ΔΕΗ με στόχο τις δυνατότητες ελάφρυνσης των τιμών μετατίθεται από μήνα σε μήνα.
Η απαλλαγή από τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης Φυσικού Αερίου στη βιομηχανία, το οποίο αποτελεί πανευρωπαϊκή πρακτική και κοινό αίτημα καθώς επιβαρύνει αφάνταστα την ελληνική ανταγωνιστικότητα, εμφανίστηκε ως διά μαγείας σε μια τροπολογία που αφορούσε μόνο τρεις εταιρείες από το σύνολο και μετά τη γενική κατακραυγή αποσύρθηκε. Ακόμη χειρότερα είναι τα πράγματα στην αγορά ηλεκτρισμού όπου το σύστημα κινδυνεύει να τιναχθεί στον αέρα. Ειδικότερα:
  • Επίκειται άλλη μία καταδίκη της ΔΕΗ από τα ευρωπαϊκά δικαστήρια για την αποκλειστική πρόσβαση που εξακολουθεί να διατηρεί στους λιγνίτες.
  • Το άνοιγμα της αγοράς ενέργειας αντί να προχωρήσει πήγε πίσω, με τους ιδιώτες επενδυτές να αντιμετωπίζουν ζημιές και την προοπτική δημοπρασιών ηλεκτρικής ενέργειας Τύπου ΝΟΜΕ να απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο.
  • Ακόμη και το σχέδιο για την αμοιβή των μονάδων που εγγυώνται την αποφυγή των μπλακ άουτ παραμένει στα συρτάρια του ΥΠΑΠΕΝ. Καίτοι είναι ανεπίσημα συμφωνημένο μεταξύ Ελλάδας και Κομισιόν εδώ και έξι μήνες, καίτοι οι καταναλωτές πληρώνουν μέσω των λογαριασμών τους αυτή την εγγύηση, ο απερχόμενος υπουργός δεν ολοκλήρωσε ποτέ την τυπική διαδικασία.
Ο χρόνος όμως τελείωσε. Η ήδη πληττόμενη ελληνική βιομηχανία και η εν ασφυξία αγορά ηλεκτρισμού που έκαναν υπομονή αυτούς τους έξι μήνες δεν έχουν άλλα περιθώρια. Ούτε καν μια μέρα ακόμα. Oπως αναφέρουν με αγωνία παράγοντες από τους δύο κλάδους, ήδη χάθηκαν επενδύσεις που θα μπορούσαν να έχουν προχωρήσει και έσοδα που θα μπορούσαν να έχουν έρθει σε ενίσχυση της αγοράς, ενώ κινδυνεύουν άμεσα εκατοντάδες θέσεις εργασίας από εταιρείες που ανέμεναν την ελάφρυνση του ενεργειακού κόστους ως σανίδα σωτηρίας.
Οπως υποστηρίζουν, η νέα ηγεσία του ΥΠΑΠΕΝ χρειάζεται να αναλάβει πραγματική δράση. Να ανοίξει τις πόρτες, να ακούσει και να συζητήσει. Και επιτέλους να σηκώσει τα μανίκια και να δικαιώσει κατ’ ουσίαν το όνομα «Παραγωγική Ανασυγκρότηση».
ΤΑ ΤΣΙΠΟΥΡΑ ΚΑΙ ΟΙ… ΣΩΤΗΡΕΣ
Η εμμονή με τη ΔΕΗ και η υπόκλιση στον Αλεξέι Μίλερ
Τον περασμένο Φεβρουάριο μια από τις πρώτες κινήσεις του Παναγιώτη Λαφαζάνη ήταν να συναντήσει τη ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ και να κάνει την αντίστοιχη δήλωση: «Σήμερα είχα την τιμή –και το εννοώ αυτό –να έχω μια πολύ ουσιαστική και γόνιμη συνάντηση με τη ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ». Η ανακοίνωση, λίγες ημέρες μετά την υπογραφή της νέας συλλογικής σύμβασης εργασίας της ΔΕΗ που προέβλεπε αυξήσεις έως και 6 ευρώ την ημέρα χαρτζιλίκι για «σάντουιτς και καφέ» που απέδειξε ότι όντως η συνάντηση ήταν γόνιμη.
Παράλληλα, δεν δίστασε τον Μάρτιο να πίνει τσίπουρα με την κυρία Ραχήλ Μακρή και εργαζομένους της ΔΕΗ στην Κοζάνη, να ανακαλέσει οποιαδήποτε κίνηση για τη μικρή ΔΕΗ, να θέσει βέτο στην ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ και να επιτεθεί κατά της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας για την αύξηση του ΕΤΜΕΑΡ, μέσα από συνεχείς ανακοινώσεις, όταν επρόκειτο ουσιαστικά για μια αρμοδιότητα του ίδιου του υπουργείου.
Σε μόνιμη επωδό του ΥΠΑΠΕΝ για μια περίοδο 6 μηνών εξελίχθηκε το «η ΔΕΗ δεν πωλείται, δεν τεμαχίζεται, δεν παραχωρείται» με κάθε αφορμή και ευκαιρία. Πρόκειται για μια σταυροφορία η οποία εξέφραζε πλήρως την πολιτική του κ. Λαφαζάνη, για τον οποίο, όπως και φάνηκε ξεκάθαρα, στην έννοια της παραγωγικής ανασυγκρότησης δεν έχει ρόλο η ιδιωτική πρωτοβουλία και επιχειρηματικότητα παρά μόνο το Δημόσιο και κυρίως, βέβαια, η «ιερή αγελάδα» της ΔΕΗ, καθώς π.χ. για το μέλλον της ΛΑΡΚΟ δεν υπήρξε κάποια αντίστοιχη μέριμνα.
Η αδυναμία του προς τη ΔΕΗ και η αντιμετώπιση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στον χώρο της ενέργειας ως μιάσματος έγινε ακόμη πιο σαφής από την παγερή αδιαφορία του, αλλά και την πεισματική άρνησή του να συναντηθεί με τους ιδιώτες ηλεκτροπαραγωγούς, δηλαδή τους ανταγωνιστές της ΔΕΗ. Πάνω δηλαδή σε αυτούς στους οποίους θα στηριχθεί η απελευθέρωση της αγοράς και η δημιουργία ανταγωνισμού που θα οδηγήσει σε χαμηλότερο κόστος ενέργειας για νοικοκυριά, επιχειρήσεις και βιομηχανία.
Ακόμη πιο εντυπωσιακή ήταν η στάση του Παναγιώτη Λαφαζάνη στις συστάσεις της Κομισιόν για το ασύμβατο της ελληνικής αγοράς ηλεκτρισμού με τις ευρωπαϊκές οδηγίες.
Εκπληκτοι οι ευρωπαίοι υπουργοί Ενέργειας έβλεπαν τον έλληνα ομόλογό τους με το ένα χέρι να τους κουνάει το δάχτυλο για τη φιλελεύθερη πολιτική της Ενεργειακής Ενωσης και με το άλλο να τους ζητάει να στηρίξουν οικονομικά το επενδυτικό πρόγραμμα του ΑΔΜΗΕ.
Παράλληλα με τη δαιμονοποίηση της ΕΕ, σε ρόλο σωτήρα αναδείχθηκε η Ρωσία και η Gazprom, με αίσθηση να προκαλεί η βαθιά υπόκλιση του κ. Λαφαζάνη στον κ. Αλεξέι Μίλερ κατά την επίσκεψη του τελευταίου στο ΥΠΑΠΕΝ, αλλά και η προσήλωση στον Turkish Stream. Ενας σωτήρας όμως που τελικά αποδείχθηκε κάλπικος.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ