Σε κατάσταση αποσύνθεσης βρίσκεται η αγορά αγροτικών προϊόντων το καλοκαίρι, λόγω των capital controls.
Το εμπόριο νωπών φρούτων και οι εξαγωγές βρίσκονται σε συνθήκες μίνι – κραχ, καθώς αλλοδαποί εργάτες δεν πάνε στα χωράφια να μαζέψουν τα φρούτα, τα φορτηγά δεν μπορούν να τα παραλάβουν και να τα προωθήσουν στις αγορές της Κεντρικής Ευρώπης, αφού αυτό είναι ασύμφορο καθώς γυρίζουν άδεια στην Ελλάδα, αφού έχουν παγώσει οι εισαγωγές λόγω των προβλημάτων των τραπεζών, ενώ στο θεσσαλικό κάμπο οργιάζει η μαύρη αγορά στα σιτηρά.
Σταφύλια παραμένουν αμάζευτα στα αμπέλια στην καβάλα, κεράσια σαπίζουν πάνω στα δέντρα στην Αγιά, αφού το κόστος συλλογής είναι ασύμφορο με βάση τις τιμές που υπάρχουν στην αγορά, ενώ μεγάλο πρόβλημα υπάρχει και με τα επιτραπέζια ροδάκινα και αχλάδια που προοριζόταν για εξαγωγές και δεν υπάρχει η δυνατότητα μεταφοράς τους.
Σε λίγες ημέρες ξεκινά και η συλλογή της βιομηχανικής τομάτας, αλλά εργατικά χέρια δεν υπάρχουν, αφού κανείς εργάτης δεν δέχεται να πληρώνεται με e-banking, ενώ τα ίδια προβλήματα παρατηρούνται σε όλα τα καλοκαιρινά φρούτα.
Την ίδια στιγμή όργιο μαύρης αγοράς τις τελευταίες ημέρες στον θεσσαλικό κάμπο, καταγγέλλουν αγροτοσυνδικαλιστές, αναφορικά με τα σιτηρά, εξαιτίας των κλειστών τραπεζών και του ελέγχου κεφαλαίων, αφού ισχύει ο νόμος «ο πωλών τοις μετρητοίς»…
Οι κλειστές τράπεζες λοιπόν και τα capital controls έχουν ως αποτέλεσμα να γίνονται αγοραπωλησίες στον κάμπο σε ότι αφορά τα σκληρά σιτηρά στη «μαύρη αγορά».. «Χωρίς τιμολόγια και με τα χρήματα μέσα σε χαρτοσακούλα» όπως κατήγγειλε ο πρόεδρος της Νέας Ένωσης Αγροτών Λάρισας Χρήστος Σιδερόπουλος, .
Το κύκλωμα λειτουργεί ως εξής: Τα αρτοποιεία που κάνουν καθημερινό τζίρο, έχουν ρευστό και ζητούν να αγοράσουν άλευρα. Οι εισαγωγές μαλακών σιτηρών, λόγω των προβλημάτων με τις τράπεζες έχουν ¨παγώσει» κι έτσι οι αλευροβιομηχανίες ζητούν απο εμπόρους να τους φέρουν σιτηρά, έστω και σκληρά που είναι πιο ακριβά από τα μαλακά, εφόσον υπάρχει ζήτηση από τα αρτοποιεία.
Έμποροι και μεσίτες που διαθέτουν ρευστότητα, πηγαίνουν στα χωριά και πληρώνουν με ρευστό στην πλάστιγγα σε τιμές που κυμαίνονται από 28 έως 32 λεπτά το κιλό, χωρίς παραστατικά, αφού θα αναγκαστούν να κόψουν τραπεζική επιταγή. Οι αγρότες που καίγονται για ρευστότητα, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τα έξοδα για τους ψεκασμούς στις εαρινές καλλιέργειες και ιδιαίτερα βιομηχανική τομάτα και βαμβάκι, όπου έχουμε προσβολή από πράσινο σκουλήκι, υποκύπτουν και κλείνουν τη συμφωνία…
Από το όργιο της μαύρης κερδισμένοι φυσικά βγαίνουν οι μεσίτες και οι έμποροι και χαμένη η εθνική οικονομία, σε καιρούς χαλεπούς. Ενώ και οι νομιμόφρονες αγρότες που δεν υποκύπτουν, βλέπουν την αγορά να ικανοποιείται με πωλήσεις χωρίς παραστατικά και δεν γνωρίζουν τι θα συμβεί, αν αποκατασταθεί η ομαλή τραπεζική λειτουργία και αρχίσουν πάλι κανονικά οι εισαγωγές…
Το δέλεαρ λοιπόν είναι μεγάλο και όπως συμβαίνει πάντα σε παρόμοιες περιπτώσεις, η πολιτεία είναι απούσα. Οι απώλειες για τα κρατικά ταμεία είναι τεράστιες, ενώ και στην περίπτωση των νωπών φρούτων και των λαχανικών χάνονται αγορές στην Κεντρική Ευρώπη που δύσκολα θα ανακτηθούν…
