Το θέατρο του παραλόγου καλά κρατεί στην Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης, με αποτέλεσμα η προβληματική λειτουργία της επιχείρησης να συνεχίζει να επιβαρύνει τους φορολογουμένους.
Μπορεί να εξασφαλίστηκαν από την κρατική Τράπεζα Πειραιώς άλλα 8,5 εκατ. ευρώ με τα οποία θα αποζημιωθούν πλήρως οι 3.500 τευτλοπαραγωγοί για τη σοδειά που παρέδωσαν στην εταιρεία το 2014, αλλά ακόμη αναζητούνται πάνω από 20 εκατ. ευρώ ώστε να πεισθούν οι αγρότες να σπείρουν και εφέτος τεύτλα. Σύμφωνα με πληροφορίες, η Τράπεζα Πειραιώς έχει διαμηνύσει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να συνδράμει και εφέτος, αφού το έκανε το 2013 και το 2014 χωρίς ποτέ να πάρει μέρος των χρημάτων της πίσω, ενώ το ύψος του συνολικού δανείου προς την ΕΒΖ έχει εκτοξευθεί στα 160 εκατ. ευρώ.
To 2013 κατέβαλε 16 εκατ. ευρώ και το 2014 άλλα 19 εκατ. ευρώ σε δύο δόσεις (10,5 εκατ. και 8,5 εκατ. ευρω). Μάλιστα τις πληρωμές τις κάνει η ίδια η Πειραιώς προς τους αγρότες και όχι μέσω της εταιρείας καθώς οι εκταμιεύσεις εγκρίθηκαν αυστηρά για την αποπληρωμή των αγροτών και σε καμία περίπτωση η τράπεζα δεν επιθυμεί να αξιοποιηθούν για άλλους σκοπούς (π.χ., κεφάλαια κίνησης). Σημειώνεται ότι η τράπεζα έχει εξασφαλίσει τίτλους ιδιοκτησίας ζάχαρης ως ενέχυρο για τα δάνεια αυτά.
Ζητούν εγγυήσεις
Σε πρόσφατες δηλώσεις τους τόσο ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης όσο και ο αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Βαγγέλης Αποστόλου τόνισαν ότι τα χρήματα για τη νέα σοδειά θα βρεθούν και προέτρεψαν τους αγρότες να προχωρήσουν σε σπορά. Οι αγρότες όμως ζητούν εγγυήσεις, κάτι που μόνο ο βασικός μέτοχος της εταιρείας, ο εκκαθαριστής που έχει τοποθετηθεί από την Τράπεζα της Ελλάδος στον τέως ιδιοκτήτη της ΕΒΖ, δηλαδή στο «κακό» κομμάτι της Αγροτικής Τράπεζας, μπορεί να δώσει. Εδώ όμως εντοπίζεται και το παράλογο του πράγματος. Η ζάχαρη είναι ένα χρηματιστηριακό προϊόν και υπόκειται σε διακυμάνσεις. Πώς είναι δυνατόν να προκαθορίζεται η τιμή; Χαρακτηριστικό της στρέβλωσης αυτής είναι ότι πέρυσι οι συνεργαζόμενοι τευτλοπαραγωγοί της κερδοφόρας γαλλικής ζαχαρουργίας Cristal έλαβαν το ήμισυ της αμοιβής που έδωσε η ζημιογόνος ΕΒΖ στους δικούς της τευτλοπαραγωγούς.
Πάντως αργά το βράδυ της Παρασκευής με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, στη ρύθμιση των 100 δόσεων η υπό εκκαθάριση Αγροτική Τράπεζα, καλείται να καταβάλλει το ποσό των 30 εκατομμυρίων ευρώ για τη διάσωση της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, για να προστατευθούν εκατοντάδες εργαζόμενοι και καλλιεργητές.
Για εφέτος οι έλληνες τευτλοπαραγωγοί επιδιώκουν αμοιβή περίπου στα περυσινά επίπεδα. Δηλαδή, 40 ευρώ τον τόνο από την ΕΒΖ συν 5 ευρώ τον τόνο από το Ολοκληρωμένο Πρόγραμμα Διαχείρισης, ενώ εφέτος θα υπάρξει και συνδεδεμένη ενίσχυση από τη νέα ΚΑΠ που μεταφράζεται σε άλλα 8,5 ευρώ τον τόνο.
Λάθη ετών
Βεβαίως για την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η ΕΒΖ δεν φταίνε οι αμοιβές των τευτλοπαραγωγών αλλά λάθη ετών που σωρεύτηκαν και τα τελευταία χρόνια έχουν βγει στον αφρό καθηλώνοντας την εταιρεία, που έχει πολλά πλεονεκτήματα και θα μπορούσε να πρωταγωνιστήσει στην ανάκαμψη της εγχώριας βιομηχανίας και στη στήριξη της πρωτογενούς παραγωγής. Το βασικό πρόβλημα της ΕΒΖ είναι ότι πρόκειται για μια επιχείρηση με μηδενική ρευστότητα και ένα «άρρωστο» τελικό προϊόν. Το μέσο κόστος για την παραγωγή ενός τόνου ζάχαρης από την ΕΒΖ ξεπέρασε πέρυσι τα 700 ευρώ, όταν οι τιμές πώλησης καλής ποιότητας τυποποιημένης εισαγόμενης ζάχαρης ήταν στα 400 ευρώ ο τόνος.
Ετσι, παρά τη μείωση των δαπανών με τη διακοπή λειτουργίας δύο εργοστασίων πέρυσι το καλοκαίρι σε Σέρρες και Ορεστιάδα, το κόστος παραγωγής παραμένει δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με τις τιμές πώλησης της ζάχαρης, εξ ου και οι υπέρογκες ζημιές των 48 εκατ. ευρώ τη χρήση 2013-2014. Ηδη στο εξάμηνο της τρέχουσας χρήσης 1.7.2014-30.6.2015 οι ζημιές έφτασαν τα 31,6 εκατ. ευρώ.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
