Με τις τιμές να πέφτουν κατά 0,2% τον Δεκέμβριο στην ευρωζώνη, το να ανησυχεί κάποιος για τον πληθωρισμό είναι σαν να βρίσκεται στους καταρράκτες του Νιαγάρα και να σκέφτεται τα δεινά της ξηρασίας. Και όμως, στη Γερμανία, με αφορμή βεβαίως την ποσοτική χαλάρωση του Μάριο Ντράγκι, πολλοί αρθρογράφοι εκφράζουν τις ανησυχίες τους για τα «επικίνδυνα πληθωριστικά πειράματα» που επιχειρούν ο ιταλός ευρωτραπεζίτης και οι περί αυτόν.
Παρά ταύτα, ο Ντράγκι κέντρισε τη βαθιά ριζωμένη φοβία των Γερμανών για τον πληθωρισμό. Πρόκειται όμως για μια εμμονή που εδράζεται σε μη τεκμηριωμένες βάσεις, όπως έγραφε την περασμένη Δευτέρα ο Ζαν-Πιερ Ρομπέν στη «Figaro». Διότι, όπως υποστηρίζει, είναι εντελώς λανθασμένη η σύνδεση του υπερπληθωρισμού του Μεσοπολέμου με την κατάρρευση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και την άνοδο του ναζισμού.
Μεγάλη παρεξήγηση


Ο γάλλος αρθρογράφος παραπέμπει στις διαπιστώσεις του μεγαλοεπενδυτή Τζορτζ Σόρος στο τελευταίο βιβλίο του «Η τραγωδία της Ευρωπαϊκής Ενωσης». «Την άνοιξη του 1923, που ο πληθωρισμός βρισκόταν στο αποκορύφωμά του στη χώρα, ο Χίτλερ ήταν απολύτως άγνωστος στους Γερμανούς. Το 1928 οι ναζί συγκέντρωναν μόλις το 3% των ψήφων» θυμίζει ο Σόρος. Και υπογραμμίζει ότι πηγή των δεινών της Γερμανίας του Μεσοπολέμου δεν ήταν ο υπερπληθωρισμός της δεκαετίας του 1920 αλλά ο αποπληθωρισμός της δεκαετίας του 1930.
Με την άποψη του Σόρος συμφωνεί και ο βρετανός ιστορικός Φρέντερικ Τέιλορ σε πρόσφατο βιβλίο του με τίτλο «The Downfall of Money». «Οπως όλοι οι λαοί, οι Γερμανοί έχουν κι αυτοί μια επιλεκτική μνήμη: προτάσσουν διαρκώς τον καλπάζοντα πληθωρισμό των ετών 1922-1923 και παραβλέπουν τον αποπληθωρισμό μία δεκαετία αργότερα».
Ο υπερπληθωρισμός του 1922-23 συνοδεύθηκε άλλωστε από την κατάληψη της κοιλάδας του Ρουρ από τον γαλλικό στρατό που είχε στείλει ο Ρεϊμόν Πουανκαρέ για να εξασφαλίσει την καταβολή των γερμανικών πολεμικών αποζημιώσεων που προέβλεπε η Συνθήκη των Βερσαλλιών. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα εκκολάφθηκε ο ναζισμός, αναφέρουν οι ειδικοί.
Τη δεκαετία του 1930


«Η ειρωνεία της Ιστορίας είναι ότι για δεύτερη φορά μέσα σε έναν αιώνα οι Γερμανοί κινδυνεύουν να πέσουν και πάλι θύματα όχι του πληθωρισμού, που είναι η εμμονή τους, αλλά του αποπληθωρισμού που απειλεί σήμερα τους Ευρωπαίους, όπως ακριβώς και τη δεκαετία του 1930» σημειώνει η «Figaro».
Η γερμανική πληθωρισμοφοβία έχει όμως πολύ βαθύτερες ρίζες στον χρόνο, σημειώνει η γαλλική εφημερίδα. Φθάνουν ως την εποχή του εθνικού ποιητή των Γερμανών, του Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε (1832, δηλαδή έναν αιώνα πριν από τη Βαϊμάρη). Φθάνουν ακόμη και ως την εποχή του πατέρα της θρησκευτικής Μεταρρύθμισης και εν πολλοίς της σύγχρονης Γερμανίας Μαρτίνου Λούθηρου (1526, δηλαδή… τέσσερις αιώνες πριν από τη Βαϊμάρη και πέντε από σήμερα)!
Ο πρόεδρος της Bundesbank Γενς Βάιντμαν αρέσκεται να διηγείται έναν διάλογο από τον «Φάουστ» στον οποίο ο Μεφιστοφελής, μεταμφιεσμένος σε γελωτοποιό, συζητεί με τον Αυτοκράτορα για το οξύ οικονομικό πρόβλημα της αυτοκρατορίας. «Υπάρχει τόπος στον κόσμο αυτόν όπου δεν βασιλεύει η φτώχεια; Το χρήμα φταίει για τη χρεοκοπία μας. Χρειαζόμαστε χρήματα. Αλλά, αν είναι έτσι, τι περιμένεις από το να μας τα προσφέρεις;» λέει ο Μεφιστοφελής. Ο Διάβολος προτείνει δηλαδή στον Αυτοκράτορα να τυπώσει χρήμα που θα γράφει «αυτό το χαρτί αξίζει χίλιες κορόνες».

«Ενας ακροατής του Βάιντμαν είναι πολύ εύκολο να αντικαταστήσει τον Μεφιστοφελή με τον Ντράγκι. Διότι ο πρώην μαθητής του Σχολείου των Ιησουιτών της Ρώμης εξαγοράζοντας με ομόλογα κρατικά χρέη δεν κάνει τίποτε άλλο από το να τυπώνει χρήμα» γράφει ο «Figaro». Ανάλογη αίσθηση με τον αναγνώστη του Γκαίτε έχει όμως και ο αναγνώστης των «95 Θέσεων» του Λούθηρου, σημειώνει η εφημερίδα.
Διότι, στην 7η Θέση ο Λούθηρος αναφέρει ότι «ο Θεός δεν δίνει άφεση σε κανέναν, αν δεν ταπεινωθεί σε όλα τα ζητήματα». Ποια είναι η σημερινή αναλογία; Μα το γεγονός ότι, αντί της τιμωρίας και της ταπείνωσης, ο Ντράγκι με την ποσοτική χαλάρωση μοιράζει σαν τον Πάπα συγχωροχάρτια στα «αμαρτωλά κράτη» –ο χαρακτηρισμός δεν είναι του Λούθηρου αλλά της γερμανίδας καγκελαρίου (και κόρης πάστορα) Ανγκελα Μέρκελ.


ΝΤΑΒΟΣ
Ανησυχία για ευρώ, φράγκο, πετρέλαιο και Ουκρανία
Η νέα παρέμβαση Ντράγκι υπέρ του ευρώ, οι προοπτικές της πετρελαϊκής αγοράς και οι εξελίξεις στην Ουκρανία είναι τα θέματα που κυριαρχούν εφέτος στο Νταβός. Πρόκειται για τρεις κρίσεις με διεθνείς διαστάσεις, οι οποίες, μαζί ασφαλώς με την τραγική επανάκαμψη της τρομοκρατίας στην καρδιά της Ευρώπης, βαραίνουν το κλίμα στο χιονισμένο ελβετικό θέρετρο. Ερευνα της PwC, άλλωστε, που διενεργήθηκε μεταξύ επιχειρηματικών στελεχών στο 45ο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ κατέγραψε «μικρότερη αισιοδοξία για το μέλλον συγκριτικά με πέρυσι». Συγκεκριμένα, μόνο το 37% των 1.300 μάνατζερ από 77 χώρες που συμμετείχαν στην έρευνα πιστεύει ότι η παγκόσμια οικονομία θα βελτιωθεί το 2015. Πέρυσι το αντίστοιχο ποσοστό των αισιόδοξων (που τελικά διαψεύστηκαν) ήταν 44%.
Το μεγάλο βεληνεκές του «μπαζούκας» του Μάριο Ντράγκι εντυπωσίασε τους ομιλητές σπέρνοντας ελπίδες για σταθεροποίηση της ευρωπαϊκής οικονομίας στα χνάρια της αμερικανικής, η οποία διά χειλέων Μπαράκ Ομπάμα «ξεπέρασε την κρίση».
Το πετρέλαιο

Σε ό,τι αφορά το πετρέλαιο, αίσθηση προκάλεσε από την πρώτη ημέρα η κόντρα μεταξύ OPEC και πετρελαϊκών εταιρειών. Οι παραγωγοί υπεραμύνθηκαν της απόφασης να μην παρέμβουν για να αποτρέψουν την κατάρρευση των τιμών, ενώ οι επικεφαλής των ενεργειακών ομίλων προειδοποιούσαν ότι η πολιτική αυτή μπορεί να οδηγήσει σε τεράστια έλλειψη πετρελαϊκών αποθεμάτων καθώς παγώνουν οι επενδύσεις στον κλάδο και σε εκτίναξη των τιμών σε αστρονομικά επίπεδα. Ο επικεφαλής της ιταλικής Eni Κλάουντιο Ντεσκάλτσι είπε ότι σε λίγα χρόνια η τιμή του αργού μπορεί να εκτιναχθεί στα 200 δολάρια το βαρέλι. Αλλά και ο γενικός γραμματέας του OPEC Αμπντουλάχ αλ Μπαντρί διαβεβαίωσε ότι η τιμή δεν θα πέσει στα… 20 δολάρια το βαρέλι!
Για το Ουκρανικό, και κυρίως σε ό,τι αφορά την τρομοκρατία, η ανησυχία όλων ήταν έκδηλη. Κατά τα άλλα, περί τα 1.700 ιδιωτικά τζετ προσγειώθηκαν στο αεροδρόμιο της κωμόπολης. Συνολικά στην εφετινή μάζωξη των εξαρχόντων του καπιταλισμού συμμετείχαν 1.037 Δυτικοευρωπαίοι, 833 Βορειοαμερικανοί και μόνο 124 Αφρικανοί. Η Κίνα των 1,3 δισ. κατοίκων εκπροσωπήθηκε από μόλις 56 συμμετέχοντες. Λόγω εκλογών μόνο ελάχιστοι έλληνες επιχειρηματίες συμμετείχαν στο Φόρουμ.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ