Μία νέα, παγκόσμια, αεροπορική συμμαχία, η οποία ήδη προκαλεί ανησυχία σε όλες τις δυτικές πρωτεύουσες, προωθεί η Etihad Airways, δηλαδή η κρατική αεροπορική εταιρεία των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.

Η εταιρεία παρουσίασε την Πέμπτη την «Etihad Airways Partners», στην οποία συμμετέχουν η airberlin, η Air Serbia, η Air Seychelles, η Jet Airways της Ινδίας, η Darwin Airline και, φυσικά, η ίδια.
Κατά τον επικεφαλής της Etihad κ. Τζέιμς Χόγκαν η αεροπορική διευρύνει το επιχειρηματικό της μοντέλο και ξεκινά έναν νέο τρόπο συνεργασίας με αεροπορικές εταιρείες που θα φέρει συνέργειες και διεύρυνση του δικτύου.
«Η ονομασία «Etihad Airways Partners» παραπέμπει στην αριστεία και σε μια παγκόσμια συνεργασία, η οποία θα εμφανίζεται στο εξωτερικό των αεροσκαφών και σε υλικά με ετικέτα από μια ομάδα αεροπορικών εταιρειών που συνεργάζονται για να συνδεθούν οι επιβάτες από όλο τον κόσμο, και να εναρμονίσουν τα αεροπορικά πρότυπα τόσο στον αέρα όσο και στο έδαφος» δήλωσε κατά την διάρκεια της παρουσίασης της νέας συμμαχίας.
Βέβαια, όπως είπε, η «Etihad Airways Partners» διαφέρει από τις άλλες συμμαχίες, διότι «μπορεί να προσφέρει οφέλη πέρα από μια καθαρά εμπορική συνεργασία», περιλαμβάνοντας «τυποποιημένα χιλιόμετρα και οφέλη σε όλους τους εταίρους, χωρίς να υπάρχουν περίοδοι απαγόρευσης και υπηρεσίες προτεραιότητας» και «πρόσβαση οικονομικής κλίμακας και λειτουργικών συνεργιών», όπως «ομάδες πωλήσεων σε ορισμένους προορισμούς», «κοινές συμβάσεις υπηρεσιών και προμηθειών» κτλ.
Η ιδιατερότητα της νέας αεροπορικής συμμαχίας της Etihad είναι ότι επιτρέπει σε κάθε αερογραμμή, που εντάσσεται σε αυτήν, να παραμένει μέλος μίας από τις υφιστάμενες αεροπορικές συμμαχίες. «όπως η airberlin, η οποία είναι μέλος της oneworld» σημειώνει.
Απανταχού παρούσα εταιρεία
Η Etihad Airways ξεκίνησε να λειτουργεί το 2003 και έφτασε, δέκα χρόνια μετά, να μεταφέρει 11,5 εκατ. επιβάτες. Σήμερα, μέσω του Άμπου Ντάμπι εξυπηρετεί 103 προορισμούς σε όλο τον κόσμο, με στόλο 98 Airbus και Boeing, ενώ έχει παραγγείλει περισσότερα από 220 αεροσκάφη, μεταξύ των οποίων 71 Boeing 787 Dreamliner, 25 Boeing 777-X, 62 Airbus A350s και 10 Airbus A380.
H Etihad έχει μετοχική σχέση με όλες τις αεροπορικές εταιρείες, που συμμετέχουν στη συμμαχία της. Στην airberlin, η οποία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη εταιρεία της Γερμανίας, συμμετέχει με ποσοστό 29,2%, ενώ στην Air Serbia με 49%, στην Air Seychelles με 40%, στην Jet Airways (Ινδία) με 24% και στην Darwin με 34%.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Η Etihad κατέχει μερίδιο 21,2% της Virgin Australia, η οποία διαθέτει 137 αεροσκάφη και μεταφέρει σχεδόν 20 εκατ. επιβάτες κατ’ έτος, ενώ συμμετέχει και στην ιρλανδική AerLingus, με ποσοστό 4,9%, η οποία έχει στόλο 50 αεροσκαφών και μεταφέρει άνω των 10 εκατ. επιβατών κατ’ έτος.
Το «πετράδι του στέμματος» της Etihad, όμως, είναι αυτό που προκαλεί πανικό σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Στον Αύγουστο, η εταιρεία των Εμιράτων ανέλαβε να «σώσει» την ιταλική Alitalia από το βάρος των χρεών της, αγοράζοντας το 49%, έναντι 387,5 εκατ. ευρώ στο πλαίσιο συνολικότερων επενδύσεων από την Etihad που φτάνουν τα 560 εκατ. ευρώ για το Άμπου Ντάμπι και το 1,7 δισ. ευρώ για όλους, συνολικά, τους μετόχους των Ιταλικών Αερογραμμών.
Το παιχνίδι των διεθνών συμμαχιών
Ορισμένες από τις μεγαλύτερες αεροπορικές εταιρείες του κόσμου έχουν συνασπιστεί σε τρεις εναέριες συμμαχίες και η Alitalia, που διαθέτει πάνω από 100 αεροσκάφη, είναι μία από αυτές, καθώς αποτελεί βασικό μέλος της Skyteam. Η Skyteam έχει συνολικά 20 μέλη, με επικεφαλής τις Delta, Air France-KLM και Korea Air, διαθέτει στόλο 4,4 χιλιάδων αεροσκαφών και επιβατική κίνηση σχεδόν 600 εκατ. ταξιδιωτών.
Παράλληλα, η Star Alliance διαθέτει 27 μέλη, μεταξύ των οποίων η Aegean Airlines και η Turkish Airlines, με επικεφαλής τις United, Air Canada και Lufthansa, και είναι η μεγαλύτερη αεροπορική συμμαχία στον κόσμο, με σχεδόν 4,5 χιλιάδες αεροσκάφη και 637 εκατ. επιβάτες.
Από την άλλη, η One World, με 15 μέλη και επικεφαλής τις American Airlines, British Airways και Qantas, διαθέτει αθροιστικά στόλο 3,3 χιλιάδων αεροσκαφών και περί το μισό δισ. επιβάτες. Σημειωτέον, όμως, ότι στη συμμαχία εισήλθε και η Qatar, μία από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες εταιρείες στον κόσμο, η οποία έχει φτάσει τα 135 αεροσκάφη, έχει παραγγείλει άλλα 294 αεροπλάνα και μετακινεί εκατομμύρια επιβάτες κάθε χρόνο.
Μία άλλη συμμαχία από μόνη της μπορεί να θεωρηθεί η Emirates, η οποία ήδη διαθέτει 231 αεροσκάφη και το προηγούμενο έτος μετέφερε 44 εκατ. ταξιδιώτες. Τα επόμενα χρόνια θα παραλάβει δεκάδες αεροσκάφη, ενώ εκτιμάται ότι έως το 2015 θα διαθέτει έως και 85 αεροπλάνα μακρινών αποστάσεων και θα βρίσκεται στην πρώτη σχετική θέση στον κόσμο.

Εάν στη νέα συμμαχία της Etihad εισέλθουν όλες οι αεροπορικές εταιρείες στις οποίες διαθέτει μετοχική συμμετοχή, τότε η «δύναμη πυρός» της αθροιστικά θα έφτανε σε στόλο 700 αεροσκαφών, πάνω από 150 εκατ. επιβάτες και σχεδόν 400 προορισμούς.

Το «φόβητρο» της Μέσης Ανατολής
Κοινή συνισταμένη του ευρωπαϊκού φόβου είναι η ραγδαία επέκταση των λεγόμενων «3+1» της Μέσης Ανατολής, δηλαδή της Emirates, της Qatar και της Etihad, με «μπαλαντέρ» τη διαρκώς αναπτυσσόμενη Turkish Airlines.
Ενώ οι αεροπορικές εταιρείες της ΕΕ και των ΗΠΑ, παρ’ όλο που συμμετέχουν στον παγκόσμιο ανταγωνισμό, έχουν μπροστά τους τα εμπόδια της αντιμονοπωλιακής νομοθεσίας της Δύσης, οι εταιρείες της Μέσης Ανατολής δεν αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα. Τουναντίον, ο ιδιόρρυθμος «κρατικός καπιταλισμός» τις ευνοεί αφειδώς και κάνει όλο και πιο δύσκολη των ζωή των δυτικών αερομεταφορέων.
Και όπως παραδέχονται πηγές της αγοράς, το πρόβλημα δεν είναι μόνο η καθαρά πτητική δραστηριότητα. Οι «παίκτες» του Κόλπου κατηγορούνται εμμέσως πλην σαφώς από την ευρωπαϊκή αεροπορική κοινότητα πως, όταν δεν λαμβάνουν ό,τι ζητούν -δηλαδή περισσότερα πτητικά δικαιώματα πάνω από τη Γηραιά Ήπειρο- «πατούν» τους Ευρωπαίους «εκεί που τους πονάει», δηλαδή στις παραγγελίες της γαλλογερμανικής Airbus.
Η Emirates ακύρωσε το καλοκαίρι μία μεγάλη παρτίδα Airbus, προκαλώντας «παγωμάρα» σε όλο το φάσμα της ευρωπαϊκής οικονομίας, καθώς η αεροδιαστημική βιομηχανία χρησιμοποιεί έναν τεράστιο αριθμό υπεργολάβων για την παραγωγή των αεροσκαφών. Αντίστοιχα, και η Qatar απείλησε ότι θα ακυρώσει τις παραγγελίες από την Airbus, κλείνοντας το μάτι στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, δηλαδή στην Boeing.
Η πολιτική των Βρυξελλών
Κοινή συνισταμένη των «3+1» της Ανατολής είναι η ραγδαία επένδυση σε δρομολόγια μακρινών αποστάσεων, στα οποία η κερδοφορία αποτελεί μείγμα διασυνδεσιμότητας, πληροτήτων και ποιότητας στόλου, αφού τα νέα αεροσκάφη, στην αγορά των οποίων επενδύουν διαρκώς, καταναλώνουν λιγότερα καύσιμα.
Μάλιστα, η Μέση Ανατολή «εκδικείται» μία κεντρική επιλογή των Βρυξελλών για περικοπές στα δρομολόγια των μακρινών αποστάσεων των περιφερειακών αερομεταφορέων, χάριν της προσπάθειας ενίσχυσης των τριών δυνατών σχημάτων της Ευρώπης, δηλαδή της IAG (British Airways – Iberia), Air France – KLM και Lufthansa. Το συγκοινωνιακό κενό που άφησαν οι παλιοί κρατικοί αερομεταφορείς της περιφέρειας κάλυψαν ταχύτατα οι νέοι παίκτες από την Ανατολή, κάτι που τους έφερε στην Ευρώπη.
Και κάπως έτσι φτάσαμε στο σήμερα. Έτσι, όπως παραδέχονται στην αγορά, το να συγκροτεί η μέχρι σήμερα εκτός αεροπορικών συμμαχιών Etihad τη δική της εναέρια «αρμάδα» είναι η τελευταία είδηση που ήθελε να ακούσει η αεροπορική κοινότητα της Ευρώπης.