Από το περασμένο καλοκαίρι, όταν αμέσως μετά τις ευρωεκλογές το κυβερνητικό στρατόπεδο άρχισε να ανακινεί ζήτημα πρόωρης εξόδου από το μνημόνιο και το αυστηρό καθεστώς ελέγχου της τρόικας, οι αγορές άρχισαν να γίνονται επιφυλακτικές με την Ελλάδα.
Από τότε και έναντι αυτής της προοπτικής άρχισαν να υποτιμούν τις ελληνικές μετοχές και τα ελληνικά ομόλογα. Οσο δε η πολιτική ηγεσία επέμεινε στην εκδοχή πρόωρης εξόδου από το καθεστώς επιτήρησης τόσο η αμφισβήτηση μεγάλωνε. Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν κι από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης αναδεικνυόταν η πρόθεση διεκδίκησης κουρέματος του χρέους και κατάργησης ή διόρθωσης των νομοθετημάτων που υιοθετήθηκαν στη διάρκεια των χρόνων του μνημονίου.
Την περασμένη Κυριακή με την επισημοποίηση στο περιθώριο της ετήσιας συνόδου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου των προθέσεων της ελληνικής κυβέρνησης για έξοδο από το μνημόνιο οι αγορές έδωσαν σήμα γενικού ξεπουλήματος των ελληνικών τίτλων.
Με την αγορά ρηχή και ήδη υποτιμημένη φθάσαμε την Τρίτη και την Τετάρτη στο διπλό κραχ μετοχών και ομολόγων.
Ουσιαστικά οι αγορές αμφισβήτησαν ευθέως τη δυνατότητα της Ελλάδας να συνεχίσει μόνη χωρίς επιτηρητές την προσπάθεια ανασυγκρότησης και ανασύνταξης της οικονομίας της. Και βεβαίως δήλωσαν έμπρακτα στην ελληνική πολιτική ότι δεν είναι διατεθειμένες να χρηματοδοτήσουν την ελληνική οικονομία χωρίς έλεγχο και εγγυήσεις από τρίτους.
Ίσως οι αγορές να υπεραντιδρούν. Και μάλλον αυτό συμβαίνει, καθώς περισσεύει η καχυποψία για την Ελλάδα.
Ωστόσο δεν είναι προς θάνατον. Τα θεμελιώδη της ελληνικής οικονομίας δεν έχουν αλλάξει και τα αποτελέσματα της δημοσιονομικής και διαρθρωτικής πολιτικής είναι δεδομένα, δεν μπορούν να αμφισβητηθούν. Τα ελλείμματα έχουν ελεγχθεί, τα πρωτογενή πλεονάσματα επαναλαμβάνονται για δεύτερο συνεχή χρόνο, όπως και τα πλεονάσματα του ισοζυγίου πληρωμών επιβεβαιώνονται και φέτος.
Οι αγορές όντως είναι ευαίσθητες στις πρωτοβουλίες της πολιτικής και ότι τους βγάζει από το δρόμο το υπερτιμολογούν. Αυτό συμβαίνει και τώρα.
Κάτι που βεβαίως είναι αναγκασμένοι να λάβουν σοβαρά υπ’ όψιν οι κκ Σαμαράς και Βενιζέλος και να αντιδράσουν παρέχοντας διαβεβαιώσεις ότι η οικονομική πολιτική θα συνεχίσει το δρόμο της αλλαγής και της μεταρρύθμισης.
Επίσης οφείλουν πλέον να συζητήσουν σοβαρά στις διαπραγματεύσεις με δανειστές και εταίρους για τα σχήματα προληπτικής χρηματοδοτικής στήριξης και για τους μηχανισμούς διεθνούς ελέγχου και εποπτείας που θα τα συνοδεύουν.
Κακά τα ψέματα, η Ελλάδα έπειτα απ’ όσα δραματικά μεσολάβησαν και το μέγεθος της βοήθειας που έλαβε, δεν πρόκειται μονομιάς να απελευθερωθεί από το καθεστώς διεθνούς οικονομικού ελέγχου στον οποίο περιήλθε το 2010. Θα τη συνοδεύει για κάμποσα χρόνια ακόμη. Και αυτό πρέπει να ειπωθεί με πάσα ειλικρίνεια στον ελληνικό λαό.
Τα ψεύδη δεν βοηθάνε κανένα. Ούτε τους παρόντες, ούτε τους επερχόμενους.
