Επιπλέον προστασία από αστική ευθύνη έναντι τρίτων αναζητά η διοίκηση του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), η οποία εκτιμά ότι το ισχύων νομικό καθεστώς δεν προστατεύει επαρκώς τα μέλη της.
Για το λόγο αυτό προχώρησε στην προκήρυξη διαγωνισμού για συμβόλαιο, το οποίο θα ασφαλίζει τα μέλη της διοίκησής του από αστική ευθύνη έναντι τρίτων.
Το θέμα ανέδειξε με επερώτησή της στη Βουλή η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ Ασημίνα Ξηροτύρη -Αικατερινάρη, η οποία ζήτησε να ενημερωθεί από το υπουργείο Οικονομικών για τους λόγους που ζητείται η επιπλέον ασφαλιστική κάλυψη, η οποία θα έχει όριο τα 50 εκατ. ευρώ.
Η βουλευτής επεσήμανε πως σύμφωνα με νόμο που ψηφίστηκε πρόσφατα από τη Βουλή (ν. 4254/2014) προβλέφθηκε ότι οι αποφάσεις του Γενικού Συμβουλίου και της Εκτελεστικής Επιτροπής, εφόσον λαμβάνονται σύμφωνα με τον ιδρυτικό νόμο του ΤΧΣ, θεωρούνται σύμφωνες με τον σκοπό του Ταμείου και το δημόσιο συμφέρον, επωφελείς και συμφέρουσες για το Ταμείο και το ελληνικό Δημόσιο και υπηρετούσες τη χρηστή διαχείριση της περιουσίας του Ταμείου, έναντι τρίτων και του ελληνικού Δημοσίου.
Ως εκ τούτου, αναφερόταν στην επερώτηση, ο εν λόγω νόμος απαλλάσσει ξεκάθαρα τα μέλη του Γενικού Συμβουλίου, της Εκτελεστικής Επιτροπής καθώς και του προσωπικού από αστική ευθύνη έναντι τρίτων.
Στο πλαίσιο αυτό ζητούσε να μάθει «γιατί η διοίκηση του ΤΧΣ προτίθεται να συνομολογήσει τριετές ασφαλιστήριο συμβόλαιο αν και δεν είναι επιχείρηση και τα κεφάλαιά του προέρχονται από τη δανειακή σύμβαση και αποσκοπούν στη διατήρηση του σταθερότητας του ελληνικού τραπεζικού συστήματος προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος».
Η απάντηση του ΤΧΣ
Ο υπουργός Οικονομικών, Γκίκας Χαρδούβελης, διαβίβασε στη Βουλή έγγραφο του ΤΧΣ στο οποίο αναφέρεται ότι ο νόμος που ισχύει σήμερα «δεν απαλλάσσει αυτόματα τα μέλη του Γενικού Συμβουλίου, της Εκτελεστικής Επιτροπής καθώς και το προσωπικό του Ταμείου από αστική ευθύνη έναντι τρίτων», καθότι η συγκεκριμένη διάταξη εισάγει ένα τεκμήριο σύμφωνα με το οποίο, εφόσον οι αποφάσεις των οργάνων του Ταμείου λαμβάνονται σύμφωνα με τον ιδρυτικό του νόμο, τότε και μόνο τότε θεωρούνται σύμφωνες με το σκοπό του και το δημόσιο συμφέρον, επωφελείς και συμφέρουσες για το Ταμείο και το ελληνικό Δημόσιο και υπηρετούσες τη χρηστή διαχείριση της περιουσίας του Ταμείου».
«Είναι προφανές λοιπόν ότι το τεκμήριο που εισάγει ο νόμος είναι μαχητό. Ο ενάγων τρίτος μπορεί να επικαλεστεί ότι η εκκαλούμενη απόφαση των οργάνων του Ταμείου δεν ελήφθη σύμφωνα με τα διαλαμβανόμενα στον ιδρυτικό του νόμο και άρα τα όργανά του που έλαβαν τη σχετική απόφαση υπέχουν αστική ευθύνη», αναφέρει το ΤΧΣ στο έγγραφό του και επισημαίνει ότι, σύμφωνα με την πολιτική δικονομία, το δικαστήριο κρίνει ελεύθερα τα αποδεικτικά μέσα και αποφασίζει κατά συνείδηση αν οι ισχυρισμοί είναι αληθινοί, η δε εκτίμησή του αυτή είναι ανέλεγκτη αναιρετικά (από τον Άρειο Πάγο).
«Ενόψει των ανωτέρω καθίσταται σαφές ότι επ΄ ουδενί τρόπω δεν διασφαλίζεται η απαλλαγή των στελεχών και των μελών του Ταμείου από την αστική τους ευθύνη από την ύπαρξη και μόνο της συγκεκριμένης διάταξης» και «οποιοσδήποτε τρίτος μπορεί ανά πάσα στιγμή να τους ενάγει, ενώ επαφίεται στην ελεύθερη κρίση του δικαστηρίου να αποφασίσει αν θα τύχει τελικώς εφαρμογής το τεκμήριο της απαλλαγής τους από την αστική τους ευθύνη.
Τυχόν εσφαλμένη κρίση του δικαστηρίου, δεδομένου ότι είναι ανέλεγκτη, μπορεί να αποδώσει αδίκως αστική ευθύνη σε όργανα του Ταμείου και να οδηγήσει σε μη αναστρέψιμη καταδίκη τους».
Όπως μάλιστα εξηγεί το ΤΧΣ «το ασφαλιστήριο συμβόλαιο έρχεται να καλύψει αυτό το κενό, παρέχοντας την απαιτούμενη προστασία στη διοίκηση και τα στελέχη του και διασφαλίζοντας έτσι την απρόσκοπτη λειτουργία του Ταμείου στην υλοποίηση του θεσμικού ρόλου που του έχει ανατεθεί».
Το ΤΧΣ σπεύδει να υπογραμμίσει, εξάλλου, ότι προϋπόθεση για τη συνεισφορά του Ταμείου στη διατήρηση της σταθερότητας του ελληνικού τραπεζικού συστήματος προς εξυπηρέτηση και εξασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος, «αποτελεί η διασφάλιση ότι τα στελέχη και το προσωπικό του Ταμείου δύνανται να επιτελούν ανεπηρέαστοι και απερίσπαστοι το έργο τους».
Προσθέτει δε ότι «η ασφαλιστική κάλυψη αυτών έναντι κακόπιστων αξιώσεων που δύνανται τρίτοι να εγείρουν εναντίον τους αποτελεί την απαραίτητη ασφαλιστική δικλείδα προκειμένου το Ταμείο, μέσω των στελεχών του και του προσωπικού του, να επιτελέσει και να ολοκληρώσει το θεσμικό ρόλο που του έχει εκ του νόμου ανατεθεί».
