Χάρης Θεοχάρης: «Το κράτος έχει μείνει στο ’34 »

Η κρίση άνοιξε τα φτερά τής δημιουργικότητας για πολλούς νέους προκειμένου να αντεπεξέλθουν στις σύγχρονες απαιτήσεις. Βοηθούσης και της τεχνολογίας, οι νεοφυείς επιχειρήσεις (startups) αποτελούν το όχημα όπου επιβιβάζουν τα όνειρά τους για δημιουργία και επιτυχία.

Οσοι έκαναν αυτή την επιλογή, παίρνουν πολύ σημαντικά μαθήματα επιχειρηματικότητας σε ένα περιβάλλον που δεν ευνοεί καθόλου αυτή την πτυχή της επαγγελματικής ζωής. Σε δημόσια συνάντηση του πρώην γενικού γραμματέα Δημοσίων Εσόδων με εκπροσώπους του οικοσυστήματος των startups, ο παραιτηθείς πλέον κ. Χάρης Θεοχάρης αστειευόμενος είπε την πικρή αλήθεια ότι το κράτος «δεν ξέρει από crowdfunding (διαδικτυακή αναζήτηση κεφαλαίων από πλήθος χρηματοδοτών), ξέρει όμως από χαρτόσημα και νόμους του ’34». Μια μεγάλη αλήθεια που περιγράφει την περιπέτεια που καλούνται να περάσουν όσοι θέλουν να επιχειρήσουν ανταγωνιζόμενοι ευθέως εταιρείες του εξωτερικού με πολύ πιο ξεκάθαρες, απλές και γρήγορες διαδικασίες τόσο για τη σύσταση εταιρείας όσο και για όλες τις υπόλοιπες διαδικασίες που απαιτούνται για την έναρξη των startups (από τις λίγες επιχειρήσεις στην Ελλάδα που γεννούν αργά και σταθερά θέσεις εργασίας).

Μάλιστα, στην ίδια συνάντηση, έκανε λόγο για μία σειρά ρυθμίσεων, τις οποίες θα πρέπει να εξετάσει η κυβέρνηση προκειμένου να υποστηρίξει πραγματικά τις startups, όπως την απαλλαγή καταβολής ΦΠΑ (αφορά επιχειρήσεις έως 25.000 ευρώ τζίρο), την κατάργηση της υποχρέωσης υποβολής διπλών στοιχείων από τις επιχειρήσεις και τις φοροαπαλλαγές για angel investors. Κατά τη διάρκεια της συνάντησης, ο κ. Θεοχάρης έδειξε να γνωρίζει αρκετά από τα προβλήματα των startups, συνομίλησε με εκπροσώπους αυτών των εταιρειών και κράτησε αναλυτικές σημειώσεις. Λίγες μέρες αργότερα παραιτήθηκε και οι σημειώσεις έμειναν στο τετράδιό(;) τού πρώην γενικού γραμματέα.

Παράλληλα, στο εξωτερικό όλοι μιλούν για τα «ελληνικά μυαλά», τις ιδέες και τις ικανότητες όσων επιλέγουν να σπουδάσουν, να εργαστούν και να επιχειρήσουν έξω. Ομως αξίζει να γνωρίσουμε και κάποιες ομάδες που δεν αισθάνονται ότι εγκλωβίζονται στα σύνορα της Ελλάδας αλλά προσπαθούν να δημιουργήσουν μέσα σε αυτά.

Μία από αυτές τις ομάδες προσδοκά να αλλάξει την εμπειρία περιήγησης σε ένα μουσείο. Πρόκειται για μια πλατφόρμα διασύνδεσης των πολιτιστικών ιδρυμάτων με τους επισκέπτες των εκθέσεών τους. Η Clio Muse (iOS, Android) είναι ένα εργαλείο διαδραστικού ψηφιακού ξεναγού, τον οποίο μπορεί να χρησιμοποιήσει ο επισκέπτης πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την επίσκεψη σε ένα μουσείο για να πάρει σύντομες και ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τα εκθέματα. Ταυτόχρονα, το μουσείο συλλέγει στατιστικά στοιχεία που προκύπτουν από την αλληλεπίδραση του επισκέπτη με τα εκθέματα, πάντα μέσω της εφαρμογής, δίνοντάς του την ευκαιρία να κάνει καλύτερη την εμπειρία του επισκέπτη. Αυτή τη στιγμή έχουν περιληφθεί στην εφαρμογή το Μουσείο της Ακροπόλεως και το Μουσείο της Πόλης των Αθηνών και ακολουθεί η συμφωνία με άλλα οκτώ, σε Ελλάδα και εξωτερικό. Η ομάδα αποτελείται από τους Ανδρέα Φατούρο, συντηρητή έργων τέχνης και αρχαιοτήτων, Γιάννη Νικολόπουλο, τελειόφοιτο ηλεκτρολόγο μηχανικό και Τεχνολογίας Υπολογιστών και Δάφνη Τσεβρένη, απόφοιτη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, παιδιά που έχουν βραβευθεί τόσο για την ιδέα όσο και για την υλοποίησή της από διαγωνισμούς καινοτομίας και επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα. Το δυσκολότερο πράγμα που αντιμετώπισαν ήταν να εντοπίσουν τι ακριβώς χρειάζεται η αγορά των μουσείων, τι οι επισκέπτες και πώς θα μπορούσαν αυτά να συνδυαστούν. Η λύση που βρήκαν; Πολλή έρευνα η οποία συνεχίζεται ως σήμερα.

Οι εφαρμογές για chat και sms γνωρίζουν μεγάλη άνθηση στο εξωτερικό. Μία από τις πρώτες ελληνικές εφαρμογές που καλύπτει αυτόν τον τομέα είναι η tizU (iOS), μια δωρεάν εφαρμογή μέσα από την οποία είναι δυνατή η αποστολή χρονοκαθυστερούμενων μηνυμάτων, κάτι που γίνεται για πρώτη φορά σε παγκόσμιο επίπεδο. Το μήνυμα ανοίγει την ώρα που ορίζει ο αποστολέας και μόνο τότε! Την ομάδα αποτελούν δύο ξαδέρφια που μεγάλωσαν μαζί: οι Σπύρος Ξένος και Αποστόλης Λιανός. Ο Σπύρος έχει τον ρόλο του designer και του developer. Η δεύτερη ιδιότητα προέκυψε το περασμένο καλοκαίρι όταν οι περισσότεροι κάναμε τα καλοκαιρινά μας μπάνια, οπότε και έμαθε προγραμματισμό.

Ο Αποστόλης είναι υπεύθυνος για το επιχειρηματικό κομμάτι αλλά και για το marketing/επικοινωνία. Σημαντικό γεγονός στην πορεία του tizU έπαιξε η φιλοξενία τους στο πρόγραμμα CosmoteStartup κατά τη διάρκεια του οποίου βρήκαν και όρισαν ακριβώς την πορεία του προϊόντος τους. Τι λένε οι ίδιοι: «Αυτή τη στιγμή υπάρχουν και συνεχώς δημιουργούνται νέα social messaging apps που στόχο έχουν την επικοινωνία, είτε με τον παραδοσιακό τρόπο (WhatsApp, LINE, Wechat, Telegram) είτε με τις νέες τάσεις της ανωνυμίας (Secret, Backchatetc) και των αυτοκαταστρεφόμενων μηνυμάτων (Confide, Blab, Franklyetc). Ωστόσο αυτό που εμείς βλέπουμε είναι ότι αργά ή γρήγορα η αγορά θα αρχίσει να επικεντρώνεται σε ειδικό κοινό. Αυτό κάναμε κι εμείς». Ως σήμερα επένδυσαν προσωπικά και οικογενειακά κεφάλαια, όμως πλέον συνομιλούν απευθείας με επενδυτές που δείχνουν ζωηρό ενδιαφέρον.

Τους τελευταίους οκτώ μήνες λειτουργεί το Tutorizon, μια online πλατφόρμα που συνδέει tutors και υποψήφιους μαθητές για μαθήματα μέσης και ανώτατης εκπαίδευσης και ξένων γλωσσών. Δημιουργήθηκε από τους Αγγελο Μουζακίτη, Φίλιππο Γαβριλάκη και Sergiu Rosca. Θεώρησαν ότι ο τρόπος που έρχεται σε επαφή ένας καθηγητής με έναν μαθητή είναι πλέον ξεπερασμένος και πρέπει να εξελιχθεί. Η δυσκολία να βρουν οι γονείς καθηγητές για τα παιδιά τους, πέρα από τις συστάσεις άλλων ικανοποιημένων γονιών αλλά και τα αφισάκια των καθηγητών στις κολόνες της ΔΕΗ, θεωρήθηκε από τους Tutorizon ευκαιρία για τη δημιουργία κάτι καινούργιο. Ιδιαίτερα πρέπει να επισημάνουμε τη δημιουργία του Academy board, εργαλείου για περαιτέρω βελτίωση και εξέλιξη των διδασκόντων. Μια startup έρχεται αντιμέτωπη με τη δυσκολότερη στιγμή της όταν χρειάζεται να κάνει pivot: «Επειτα από έξι μήνες δουλειάς, προγραμματισμού, σχεδιασμού και εξόδων φυσικά, συνειδητοποιήσαμε ότι δεν νιώθουμε υπερήφανοι από το αποτέλεσμα. Πετάξαμε ό,τι είχαμε φτιάξει στον κάδο των αχρήστων και ξεκινήσαμε από την αρχή». Από το εγχείρημα θυμούνται πάντα «την πρώτη φορά που ένας μαθητής και μια καθηγήτρια τελικά συνεργάστηκαν».