Η διαπραγμάτευση με την τρόικα και τους ευρωπαίους εισήλθε σε οριακή φάση, όπως μαρτυρούν οι πολύωρες συσκέψεις, αλλά και οι προκλητικές δηλώσεις ανόητων κοινοτικών αξιωματούχων, όπως του Τόμας Βίζερ, που φανέρωσε τον κυνισμό του και έδειξε να νοιάζεται πιο πολύ για τις χειμερινές διακοπές του παρά για οτιδήποτε άλλο.

Ο εν λόγω αξιωματούχος των Βρυξελλών έσπευσε,εν μέσω διαπραγματεύσεων, να δηλώσει σχεδόν περιπαιχτικά ότι «μας χωρίζουν δισ. ευρώ από την ελληνική κυβέρνηση» και ότι «πρώτα θα πάμε για σκι και μετά βλέπουμε…»

Είναι φανερό πια ότι η διάθεση των ξένων τεχνοκρατών δεν είναι η καλύτερη για τις ελληνικές υποθέσεις κι ακόμη ότι η στάση τους είναι δογματικά ιδεοληπτική απέναντί μας. Ωστόσο αυτή τη φορά η Ελλάδα διαθέτει επιχειρήματα, έχει να επιδείξει αποτελέσματα και επιπλέον το Δημόσιο Ταμείο του υπουργείου Οικονομικών δεν είναι άδειο όπως στο παρελθόν, διαθέτει αποθέματα ικανά να συντηρήσουν τη χώρα για αρκετούς μήνες.
Είναι ίσως η πρώτη φορά, έπειτα από τόσα χρόνια απόλυτης εξάρτησης, που η Ελλάδα μπορεί να αντέξει μια σύγκρουση με τους φανατικούς χαρτογιακάδες, οι οποίοι επιμένουν πεισματικά μόνο και μόνο επειδή οι προβλέψεις τους για ακόμη μια φορά δεν βγήκαν και η αυθεντία τους ετρώθη.
Απέτυχαν να προβλέψουν την μεγάλη ύφεση από τη συνταγή του σοκ που επέλεξαν και τώρα πάλι δεν μπορούν να αποδεχθούν την ταχεία αποκατάσταση της δημοσιονομικής ισορροπίας.
Η ελληνική περίπτωση δεν περιγράφεται σε κανένα εγχειρίδιο, έχει μοναδικότητα αντίδρασης στο κακό και στο καλό, είναι η φύση της οικονομίας και της δομή της κοινωνίας τέτοια, που δεν επαρκούν οι μέχρι τώρα οικονομολογικές παρατηρήσεις να την καλύψουν.
Αυτή ακριβώς η μοναδικότητα, που προκύπτει από την ιδιαιτερότητα των ελληνικών δομών, δεν εξηγείται και γι’ αυτό ούτε αντέχεται,ούτε συγχωρείται. Ο Τόμσεν και οι όμοιοί του στις Βρυξέλλες δεν πείθονται από τις εξελίξεις, δεν τις πιστεύουν και εμμονικοί όπως είναι επιμένουν στο άγονο δόγμα τους.
Όμως εμείς εδώ γνωρίζουμε καλύτερα την ελληνική οικονομία. Ξέρουμε ότι υπεραντιδρά σε όλες τις φάσεις.

Βυθίστηκε απότομα αλλά δεν έσβησε και μόλις ένοιωσε ότι έπιασε πάτο άρχισε να ξανασηκώνεται και να ανταποκρίνεται στις πολλές απαιτήσεις.

Μόλις ένοιωσε επίσης ότι σταθεροποιείται άρχισε να κινείται με μεγαλύτερη ταχύτητα και ευελιξία από την αναμενόμενη. Η εμπειρία της κρίσης επιτάχυνε τη λήψη ορθολογικών αποφάσεων σε όλα τα επίπεδα της οικονομικής ζωής.
Γι’ αυτό και προέκυψαν αποτελέσματα, τόσο στη δημόσια, όσο και στην ιδιωτική οικονομία. Τα οποία δεν μπορούν να προσπεράσουν οι δογματικοί τροικανοί και οι κυνικοί των Βρυξελλών.
Η Ελλάδα έχει αυτή τη στιγμή όπλα διαπραγμάτευσης και εκείνοι οφείλουν να συγκλίνουν. Και παρά τις πολλές ανοησίες το κάνουν ήδη. Και θα συγκλίνουν περισσότερο τις επόμενες μέρες, γιατί απλούστατα έχουμε το δίκιο με το μέρος μας. Τώρα θέλει πίστη, γερά νεύρα και συστηματική διαπραγμάτευση. Οι θυσίες και οι πολλές προσπάθειες του ελληνικού λαού δεν μπορούν να πάνε χαμένες. Και δεν θα πάνε.

ΤΟ ΒΗΜΑ