«Αυτοκτονική» χαρακτηρίζει την ευρωπαϊκή πολιτική αντιμετώπισης της κρίσης ο διάσημος αμερικανός γλωσσολόγος Νόαμ Τσόμσκι σε συνέντευξή του που δημοσιεύει η γερμανική εφημερίδα «Der Tagesspiegel».
Ο καθηγητής του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ) εκφράζει τη ρηξικέλευθη άποψη ότι κεντρικός στόχος της πολιτικής λιτότητας που εφαρμόζεται δεν είναι η δημοσιονομική εξυγίανση, όπως επικαλούνται οι κυβερνήσεις, αλλά η αποδόμηση του κοινωνικού κράτους, όπου εξακολουθεί να λειτουργεί ακόμη στην Ευρώπη.
«Η αμερικανική στρατηγική για την αντιμετώπιση της κρίσης ήταν κάπως καλύτερη. Η ευρωπαϊκή πολιτική αντιμετώπισης της κρίσης είναι αυτοκτονία. Είναι αρκετά δύσκολο να ερμηνεύσει κανείς την πολιτική της επονομαζόμενης τρόικας υπό την καθοδήγηση της Γερμανίας ως κάτι διαφορετικό από μια έκφανση της πάλης των τάξεων. Ο ίδιος ο πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι είπε ότι θέλει κανείς να απαλλαγεί από το κοινωνικό κράτος», δήλωσε ο Τσόμσκι.
Ο διάσημος για το συγγραφικό του έργο καθηγητής εξήγησε: «Η Ευρώπη διαθέτει επαρκείς πόρους για να τονώσει τη ζήτηση και να επανεκκινήσει την οικονομία. Όμως ακολουθεί μια πολιτική λιτότητας σε μια περίοδο οικονομικής ύφεσης. Είναι μια αυτοκτονική πολιτική. Ακόμη και οι μελέτες του ΔΝΤ το αποδεικνύουν. Το αποτέλεσμα της παρούσας πολιτικής και πιθανόν και η πρόθεσή της είναι η αποδόμηση του κράτους κοινωνικής πρόνοιας».
Αναφερόμενος στην Ελλάδα ο Τσόμσκι είπε: «Κάθε χώρα έχει τα δικά της προβλήματα. Στην Ελλάδα το κράτος εισέπραξε ελάχιστους φόρους. Επιπλέον υπάρχει υπερβολική γραφειοκρατία. Οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες έχουν επίσης ευθύνη για το ελληνικό χρέος. Εάν παίρναμε στα σοβαρά τον καπιταλισμό, το πρόβλημα χρέους θα ήταν πρόβλημα των πιστωτών».
Ερωτηθείς, τέλος, αν οι πιστωτές πρέπει να ζητούν εγγυήσεις για την επιστροφή των δανείων που έχουν χορηγήσει, ήταν κατηγορηματικός: «Οχι στον καπιταλισμό. Οι τράπεζες είναι αρκετά έξυπνες για να αποδέχονται ότι κάποια χρέη δεν αποπληρώνονται. Οπως διαγράφουν χρέη ιδιωτικών επιχειρήσεων, έτσι πρέπει να διαγράφουν και χρέη κρατών. Γνωρίζουν ότι κάποτε πρέπει να να ζήσουν με την απώλεια. Δεν τους συμφέρει να εξοντώνουν τους πελάτες τους. Δεν τους συμφέρει να φορτώνουν τα χρέη στους λαούς».
