Η γεφύρωση της γαλλικής «πολιτικής της αλληλεγγύης» με την «πολιτική της λιτότητας» που προωθεί το Βερολίνο είναι το κλειδί για να υπάρξουν αποτελέσματα στη Σύνοδο Κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις Βρυξέλλες. Όπως προκύπτει και από τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών, η Ανγκελα Μέρκελ δεν είναι διατεθειμένη να υποχωρήσει σε δύο από τα βασικά αιτήματα του Παρισιού, όπως είναι η έκδοση ευρωομολόγων και η πανευρωπαϊκή εγγύηση των καταθέσεων. Η γερμανίδα καγκελάριος παραμένει σταθερή στην ανάγκη να γίνουν συγκεκριμένα βήματα προς στενότερη πολιτική ολοκλήρωση πριν γίνουν βήματα όπως τα ευρωομόλογα.
Η Μέρκελ και ο πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ θα επιδιώξουν να γεφυρώσουν τις διαφορές του σε δείπνο εργασίας που θα έχουν την Τετάρτη στο Παρίσι. Ο κ. Ολάντ αναμένεται να εμμείνει στην ανάγκη για ένα Σύμφωνο Ανάπτυξης (τις ιδέες για το οποίο παρουσίασε «Το Βήμα της Κυριακής») και για μία στάση αλληλεγγύης που πρέπει να προηγηθεί στενότερης πολιτικής ολοκλήρωσης. Ωστόσο, ο γάλλος πρόεδρος μάλλον θα αποφύγει, όπως έλεγαν χθες πηγές από το Παρίσι, να αντιπαρατεθεί ευθέως με τη γερμανίδα καγκελάριο στα θέματα των ευρωομολόγων και της δημιουργίας ενός Ταμείου Απόσβεσης Χρέους. «Υπάρχει πραγματική σύγκρουση και αυτό που διακυβεύεται είναι το μέλλον της Ευρώπης» τόνισε γαλλική πηγή χθες στο Reuters. «Ο Ολάντ έχει ασκήσει την ύψιστη πίεση στη Μέρκελ αλλά αν αυτή παραμείνει αδιάλλακτη και συμφωνήσει μόνο επί του Συμφώνου Ανάπτυξης, πιστεύω ότι θα υποχωρήσει και θα της δώσει αυτό που θέλει» συμπλήρωσε η ίδια πηγή.
Την ίδια στιγμή, σύμφωνα και με δημοσίευμα του ειδησεογραφικού πρακτορείου Reuters, η «Ομάδα των Τεσσάρων» με τη συμμετοχή των Χέρμαν βαν Ρομπάι, Ζοζέ Μπαρόζο, Μάριο Ντράγκι και Ζαν – Κλοντ Γιούνκερ βρίσκεται στο τελικό στάδιο της προετοιμασίας μίας Χάρτας 10 – 15 σελίδων για τα επόμενα βήματα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Στην κορυφή των προτάσεων βρίσκεται η τραπεζική ένωση με σκοπό να σπάσει ο αμαρτωλός κρίκος μεταξύ κρατικού χρέους και τραπεζικού τομέα.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες, η «Ομάδα των Τεσσάρων» προτείνουν τόσο την εποπτεία των τραπεζών από ένα συγκεκριμένο φορέα, όσο επίσης τη δημιουργία ενός πανευρωπαϊκού συστήματος εγγύησης των καταθέσεων, αλλά και ενός ταμείου διάσωσης των ευρωπαϊκών τραπεζών. Από εκεί και πέρα, στο έγγραφο των «4» προτείνονται και εναλλακτικές λύσεις προς τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων, όπως π.χ η εποπτεία να αφορά είτε σε όλες τις ευρωπαϊκές τράπεζες είτε στα μεγαλύτερα πιστωτικά ιδρύματα της Ευρώπης που έχουν πολλές διασυνοριακές συναλλαγές. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και η Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή (ΕΒΑ) είναι οι δύο υπηρεσίες που θα αναλάβουν μέρος ή ολόκληρη τη διαδικασία.
Οσον αφορά στην πανευρωπαϊκή εγγύηση καταθέσεων, η οποία δεν είναι εύκολη υπόθεση καθώς υπολογίζεται σε περίπου 5 τρισεκατομμύρια ευρώ το συνολικό ποσό των καταθέσεων των νοικοκυριών στην Ευρώπη, προτείνεται ο στενότερος συντονισμός μεταξύ των εθνικών συστημάτων εγγύησης.
Από εκεί και πέρα όμως αρχίζουν τα δύσκολα. Οι κκ. Βαν Ρομπάι, Μπαρόζο, Ντράγκι και Γιούνκερ φέρονται διατεθειμένοι να προτείνουν να μπορεί ο μόνιμος μηχανισμός σταθερότητας (ESM) να δανείζει απευθείας στις τράπεζες, κάτι που μάλλον δεν αρέσει στο Βερολίνο. Το ίδιο αντίθετη στάση τηρεί προς το παρόν η Γερμανία στην «αμοιβαιοποίηση» (mutualization) του χρέους, μέσω π.χ της δημιουργίας ενός ευρωπαϊκού Ταμείου Απόσβεσης Χρέους.
