Υπόθεση, που θα πρέπει να διδάσκεται στις οικονομικές σχολές των πανεπιστημίων, αποτελεί πλέον η χαμένη, όπως φαίνεται, ευκαιρία της αναβίωσης της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας (ΕΝ.ΚΛΩ).
Το έλλειμμά της αποφασιστικότητας και οι συνεχείς κωλυσιεργίες, που εξελήφθησαν από τον επενδυτή ως έλλειμμα αξιοπιστίας εκ μέρους των δανειστών της ΕΝ.ΚΛΩ., οδήγησαν τον επίδοξο «μνηστήρα» της ιστορικής βιομηχανίας στο να εγκαταλείψει τις σχεδόν ολοκληρωθείσες διαπραγματεύσεις και να επιστρέψει πίσω στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το συνολικό χρέος της ΕΝ.ΚΛΩ φτάνει τα 360 εκατ. ευρώ. Εξ αυτών 280 οφείλονται σε τράπεζες και εταιρίες leasing και 80 εκατ ευρώ σε ασφαλιστικά ταμεία, εργαζομένους και προμηθευτές.
Η πρόταση του επενδυτή περιελάμβανε πλήρη αποπληρωμή των οφειλών προς εργαζομένους, ασφαλιστικά ταμεία και προμηθευτές (80 εκατ. ευρώ) και «κούρεμα» του χρέους προς τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα κατά περίπου 70%, αφού θα κατέβαλλε 76 εκατ. ευρώ, αντί των 280 εκατ. ευρώ, που θεωρούνταν οριστικά χαμένα από τις τράπεζες. Παράλληλα, θα αναλάμβανε την δημιουργία δύο μονάδων αξιοποίησης αποβλήτων επί των υπαρχουσών εγκαταστάσεων, με το ύψος της συνολικής επένδυσης να φτάνει τα 40 εκατ. ευρώ.
Παράγοντες που βίωσαν από κοντά αυτές τις διαπραγματεύσεις, μιλούν για μία ιστορία που δεν πρέπει να επαναληφθεί, καθώς προσθέτει ένα ακόμη «λιθαράκι» στο χτίσιμο της διεθνούς αναξιοπιστίας της χώρας.
Έτσι, εάν δεν συμβεί κάποιο θαύμα, η ΕΝ.ΚΛΩ περνάει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας για να βρει τον δρόμο και άλλων κλωστοϋφαντουργικών, βιομηχανικών κουφαριών, όπως οι Υφεν, Πέλλα – Όλυμπος, Βέτλανς, Φαρμπετέξ, Κλωστήρια Πρεβέζης, Σεξ Φορμ, Τέξαπρετ και Μαξίμ Περτσινίδης.
Το χρονικό της αποχώρησης
Τον Ιούνιο του 2011 ο εξ Αμερικής επενδυτής καταθέτει επίσημη πρόταση και ξεκινά διαπραγματεύσεις με τις δανείστριες τράπεζες, που ουσιαστικά ελέγχουν την εταιρία, για εξαγορά της ΕΝ.ΛΚΩ με «κούρεμα» του χρέους, ανάληψη των υποχρεώσεών της και εφαρμογή του επιχειρηματικού σχεδίου του 2010, που είχε εγκριθεί με εγγύηση του δημοσίου (δεν ενεργοποιήθηκε ποτέ).
Έπειτα από έξι μήνες έντονων διαπραγματεύσεων, στις 6 Δεκεμβρίου 2011 ο επενδυτής υπογράφει μνημόνιο συνεργασίας με την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος (ΕΤΕ), δηλαδή τον μεγαλύτερο πιστωτή της ΕΝ.ΚΛΩ, για την αποπληρωμή χρεών, που δημιουργήθηκαν από την κρατική εγγυοδοσία του 2007. Έως τότε κατέβαλε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στους νομικούς και τεχνοοικονομικούς συμβούλους του deal.
Στις 12 Δεκεμβρίου 2011, προτείνει – μεταξύ των άλλων εμπλεκομένων τραπεζών κι εταιριών leasing – στην ΑΤΕ Leasing την διευθέτηση των χρεών της εργοστασιακής μονάδας των Οινοφύτων, η οποία είναι κομβικής σημασίας για την θέση σε εφαρμογή του Business Plan.
Στις 28 Δεκεμβρίου 2011, ο επενδυτής αποστέλλει το πρώτο τελικό κείμενο παρατηρήσεων σε όλες τις τράπεζες που ελέγχουν την ΕΝ.ΚΛΩ, στο οποίο υπάρχουν οι επισημάνσεις όλων για την διαμόρφωση του τελικού κειμένου. Στο μεταξύ, μεσολαβούν αναρίθμητες συσκέψεις.
Στις 12 Ιανουαρίου 2012 γίνεται πλήρης καταγραφή για την κατανομή των κεφαλαίων και την «κουρεμένη» αποπληρωμή των χρεών. Σημειωτέον ότι επρόκειτο για οφειλές, οι οποίες είχαν περάσει δια παντός στις επισφάλειες και οι τράπεζες τις θεωρούσαν χαμένα λεφτά.
Στις 13 Ιανουαρίου 2012 αποστέλλεται το εν λόγω σχέδιο στις δανείστριες τράπεζες για τον τελευταίο έλεγχο πριν τις υπογραφές, για τις οποίες ως πιθανή ημέρα ορίζεται η 18η Ιανουαρίου 2012. Όμως, την ίδια ημέρα (13/1/2012), η ΑΤΕ Leasing απαντά στην πρόταση της 12ης Δεκεμβρίου 2011, λέγοντας ότι στις 22/12/2011, το Διοικητικό Συμβούλιο της εταιρίας αποφάσισε να απορρίψει την προσφορά του επενδυτή και να ζητήσει περίπου τα διπλά. «Αυτό είναι deal breaker. Είστε κακόπιστοι και κάνω ότι δεν το είδα» απαντά προφορικά ο επενδυτής.
Στις 16 Ιανουαρίου 2012, αφού οι υπόλοιποι δανειστές έχουν αντιληφθεί ότι κάτι δεν πάει καλά, η GENIKI Leasing επιστρέφει στην προηγούμενη θέση της και ζητά, με τη σειρά της, περισσότερα χρήματα.
Στις 19 Ιανουαρίου 2012, ο επενδυτής απαντά γραπτώς: «Με αυτό το καθεστώς δεν μπορώ να συνεχίσω. Ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο που διαθέσατε και την σημασία που δώσατε για το θέμα».
Η συνέχεια του δράματος
Στο μεταξύ, η αγωνία των εργαζομένων για την αναβίωση της ΕΝ.ΚΛΩ κορυφώνεται. Στις 24 Ιανουαρίου, αν και θα γινόταν πλειστηριασμός της μονάδας της ΟΤΤΟ ΕΒΡΟΣ στην Αλεξανδρούπολη, οι υπάλληλοι για πολλοστή φορά, έβαλαν πλάτη και ακύρωσαν την διαδικασία, παρότι ήταν πλήρως ενήμεροι για την φυγή του Αμερικανού. Μάλιστα, κάποιοι προσφέρονται να ρίξουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων μέρος των χρημάτων που τους οφείλει η ΕΝ.ΚΛΩ για την κρατηθεί ζωντανή η εταιρία.
Κύκλοι που βίωσαν το δράμα της ΕΝ.ΚΛΩ επισημαίνουν ότι επενδυτές υπάρχουν για όλα τα βαλάντια και όλες τις καταστάσεις, απλώς, απαιτούνται συγκεκριμένες προϋποθέσεις, που πρέπει να εξασφαλίζονται. «Και γι’ αυτό, κορυφαίο ρόλο καλείται να επιτελέσει το τραπεζικό σύστημα της χώρας» καταλήγουν.
