Το ελληνικό ζήτημα κυριάρχησε, ως φαίνεται, όχι μόνο στη συνάντηση που είχε η Αγκελα Μέρκελ τη Δευτέρα και την Τρίτη με το Νικολά Σαρκοζί και την Κριστίν Λαγκάρντ αντιστοίχως, αλλά και στη συνάντησή της με τον Μάριο Μόντι, την Τετάρτη επίσης στο Βερολίνο. «Προτεραιότητα της ευρωζώνης για το 2012 είναι το ελληνικό PSI και η νέα δανειακή σύμβαση της Ελλάδας», δήλωσε χαρακτηριστικά η γερμανίδα καγκελάριος.

Η Μέρκελ είπε συγκεκριμένα ότι η βασική προτεραιότητα είναι να διασφαλιστεί το δεύτερο σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας και η ολοκλήρωση του «κουρέματος» των ελληνικών ομολόγων. Διότι «το θέμα της ελληνικής βοήθειας θα πρέπει να επιλυθεί προτού η Ευρώπη αρχίσει να ασχολείται με την ενίσχυση της ανάπτυξης και της απασχόλησης και με την προώθηση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στην ευρωζώνη», όπως τόνισε.

Αίσθηση προκάλεσε η διαπίστωση που έκανε η Μέρκελ αναφερόμενη στο ζήτημα της Ιταλίας: «Κάθε χώρα έχει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά της», είπε η καγκελάριος έχοντας πλάι της τον ιταλό πρωθυπουργό. Η Ιταλία δεν διακρίνεται, βεβαίως, για τις δημοσιονομικές επιδόσεις της – τουναντίον, οι Γερμανοί θεωρούν τους Ιταλούς υποδείγματα ασυνέπειας. Γι’ αυτό και η γερμανίδα καγκελάριος εξήρε τα βήματα που κάνει η κυβέρνηση της Ρώμης προς την κατεύθυνση της μείωσης του ελλείμματος.

Είναι αλήθεια ότι η Μέρκελ δεν εφείσθη φιλοφρονήσεων για τον Μόντι και για τη χώρα του. Είπε, για παράδειγμα, ότι οι επενδυτές δεν πρέπει να εκλαμβάνουν την Ιταλία ως εστία μετάδοσης του ιού της κρίσης χρέους σε άλλες χώρες της ευρωζώνης.

«Οι Ιταλοί στηρίζουν τα πολύ σκληρά μέτρα που εφαρμόζει η κυβέρνησή μας και ως εκ τούτου η χώρα αξίζει την αναγνώριση για τη λιτότητα που εφαρμόζει», δήλωσε από την πλευρά του ο Μόντι. Και πιάνοντας την άκρη της προαναφερθείσας δήλωσης της Μέρκελ (για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν την Ιταλία οι επενδυτές), πρόσθεσε ότι η χώρα του «πρέπει να αντιμετωπίζεται ως συμβάλλουσα από κοινού με τη Γερμανία, τη Γαλλία και άλλες χώρες της ευρωζώνης στην προσπάθεια σταθεροποίησης της Ευρώπης».

Ο ιταλός πρωθυπουργός πρόσθεσε ότι δύο πράγματα ελπίζουν και προσδοκούν ο ίδιος και οι συμπατριώτες του. Πρώτον να μετατραπεί σε λίγους μήνες η καλή οικονομική πολιτική σε αναπτυξιακή δυναμική και δεύτερον να μειωθούν τα υψηλά επιτόκια δανεισμού στις διεθνείς αγορές, «τα οποία συν τω χρόνω είναι όλο και λιγότερο δικαιολογημένα για την Ιταλία», όπως χαρακτηριστικά παρατήρησε.