Κι όμως η ΕΚΤ θα μπορούσε να αντιμετωπίσει άμεσα και αποτελεσματικά το πρόβλημα του δημόσιου χρέους, την πηγή της κρίσης στην ευρωζώνη, χωρίς να απαιτηθεί μια χρονοβόρα διαδικασία αναθεώρησης των συνθηκών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αυτό υποστηρίζει ο πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας επί προεδρίας Φρανσουά Μιτεράν (1988-1993) Μισέλ Ροκάρ.
Σε άρθρο του που δημοσιεύεται σήμερα στη γαλλική Le Monde ο σοσιαλιστής πολιτικός προτείνει να δανείσει η ΕΚΤ την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ) με το χαμηλότερο δυνατό επιτόκιο (0.01%) προκειμένου η δεύτερη να δανείσει στη συνέχεια τις εθνικές κυβερνήσεις της ευρωζώνης με σχεδόν αντίστοιχο κόστος (0,02%).
Ο Ροκάρ -μαζί με τον οικονομολόγο Πιερ Λαρουτιρού ο οποίος συνυπογράφει το κείμενο- υποστηρίζει ότι μόνο με αυτό τον τρόπο μπορεί να αντιμετωπιστεί «ακόμα και εντός του Ιανουαρίου» η κρίση της ευρωζώνης και να αποφευχθεί η πολιτική και οικονομική κατάρρευση της Ιταλίας που θα συμπαρέσυρε ολόκληρη την ευρωζώνη σε «σπιράλ θανάτου».
Η πρόταση του γάλλου πολιτικού αφορά τη χρηματοδότηση των κυβερνήσεων μόνο για τα υφιστάμενα χρέη τους, δηλαδή για τα ποσά που απαιτούνται για την αναχρηματοδότηση ομολόγων που λήγουν εντός του έτους. Με την παράκαμψη των αγορών, τα κράτη της ευρωζώνης θα γλίτωναν από τις κερδοσκοπικές επιθέσεις που εκτινάσσουν το κόστος δανεισμού της Ισπανίας και της Ιταλίας σε ποσοστά άνω του 7%.
«Είναι αδιανόητο οι κεντρικές τράπεζες να δανείζουν τις ιδιωτικές με επιτόκιο 0,01% σε περιόδους κρίσης ενώ την ίδια στιγμή ορισμένα κράτη υποχρεώνονται να καταβάλουν επιτόκιο 600 ή 800 υψηλότερο» σημειώνει χαρακτηριστικά ο Ροκάρ.
Οι δύο αρθρογράφοι επισημαίνουν ότι η πρότασή τους δεν προσκρούει στις ισχύουσες ευρωπαϊκές συνθήκες οι οποίες απαγορεύουν τον άμεσο δανεισμό κρατών (ή κεντρικών τραπεζών) αλλά όχι και οργανισμών διαχείρισης δημόσιου χρέους ή υπερεθνικούς οργανισμούς όπως η ΕΤΕπ.
«Οι συνθήκες όχι μόνο δεν απαγορεύουν στην ΕΚΤ να δράσει για να μειωθεί το τίμημα του χρέους αλλά την υποχρεώνουν να το πράξει. Αν η ΕΚΤ θέλει να μείνει πιστή στις συνθήκες πρέπει να κάνει τα πάντα για να μειωθεί αυτό το κόστος» αναφέρουν.
«Το 1989 ο Χέλμουτ Κολ και ο Φρανσουά Μιτεράν χρειάστηκαν ένα μόλις μήνα για να αποφασίσουν τη δημιουργία του ενιαίου νομίσματος. Σήμερα, μετά από τέσσερα χρόνια κρίσης τι άλλο περιμένουν οι ηγέτες μας για να δώσουν οξυγόνο στα δημόσια οικονομικά;» διερωτάται ο Μισέλ Ροκάρ.
